{{επιμέλεια}}{{πηγές}}Το '''Άγιο Πνεύμα ''' είναι το τρίτο πρόσωπο της Θεότητας, το οποίο εκπορεύεται εκ του Πατρός. Είναι ομοούσιο με τα πρόσωπα του Πατρός και του Υιού στην [[Αγία Τριάδα]], και κατά το [[Σύμβολο της Πίστεως]] "«''συνπροσκυνείται και συνδοξάζεται" ''» με τον [[Πατέρα]] και με τον Υιό, ίσο κατά τη λατρεία και την τιμή με Αυτούς. Το Άγιο Πνεύμα εμφανίζεται στην [[Καινή Διαθήκη]] εξ αρχής να μεταδίδει υπερφυσικά χαρίσματα, υποδηλώνοντας πως το Πνεύμα είναι προσωπικός παράγοντας ''Θείας δυνάμεως'', ιδίως δε όταν υπό του Ιησού Χριστού ματρυρείται πως η βλασφημία προς Αυτό, αποτελεί μη ασυγχώρητο αμάρτημα. Ταυτόχρονα στα χωρία της Αγίας Γραφής αποκαλείται ως «''Παράκλητος''»<ref>Ιωάννης 14/ιδ΄ 26</ref>, ο οποίος θα έλθει να αντικαταστήσει εν πάσι παρά τοις μαθηταίς, τον απερχόμενο ήδη Κύριο. «''Στις επιστολές του Πέτρου το Άγιο Πνεύμα παρουσιάζεται να ερευνά τα βάθη του θεού, ως διαιρούν και ενεργούν πάντα τα χαρίσματα, ως οικούν εν υμίν δύναμιν και έχων αυτού ναό τα σώματα ημών, αναγεννών ημάς και ως λαλούν δια των προφητών και των θεοπνεύστων ανδρών''»<ref>Δογματική, Π.Ν.Τρεμπέλα, σελίς 245</ref>. Πρέπει να τονιστεί πως η διδασκαλία περί του ''Αγίου Πνεύματος'' κηρύχθηκε από την εκκλησία από τα αποστολικά ακόμα έτη, αλλά έλαβε οριστική διατύπωση κατά την εποχή της [[Α΄ Οικουμενική Σύνοδος|Α΄]] και [[Β΄ Οικουμενική Σύνοδος|Β΄ Οικουμενικής Συνόδου]], όταν και είχαν ανακύψει οι αμφισβητήσεις περί της Θεότητας του Αγίου Πνεύματος, υπό των πνευματομάχων, ιδίως δε των Ανομοίων και των Μακεδονιανών.