Αλλαγές

Σύμφωνα με το [[Αντώνιος ο μέγαςΜέγας|Μέγα Αντώνιο]] οι δαίμονες είναι ιδιαίτερα επενεργητικοί όποτε παρουσιάζει ο άνθρωπος συμπτώματα φοβίας. Τότε αυξάνουν τα απατηλά τους τεχνάσματα ώστε να τους φοβίζουν περισσότερο, με αποτέλεσμα στο τέλος να τους οδηγούν στην ειδωλολατρεία<ref>Γ. Φλορόφσκι, Οι Βυζαντινοί Ασκητικοί και Πνευματικοί Πατέρες</ref>, δηλαδή να υποκύψουν στη φοβία που τους οδηγούν<ref>Η φοβία για παράδειγμα της έλλειψης χρήματος οδηγεί στην απληστία ή την κλοπή, σε παλιότερες εποχές τη λατρεία της φύσης κ.α.</ref>. Ο Θεός όμως σύντομα τον επιπλήττει για το τέχνασμά του, μέχρι αυτό να δρέψει του πνευματικούς καρπούς στον πιστό. Δηλαδή ακόμα και τότε η πλάνη του διαβόλου γίνεται όχημα για την σωτηρία του ανθρώπου. Ο Μέγας Αντώνιος όμως συνεχίζει λέγοντάς μας πως οι δαίμονες έχουν ταραγμένη φαντασία και πως βρίσκονται σε σύγχυση και ταραχή εξ αιτίας της κατάστασης την οποία έχουν περιέλθει<ref>Γ. Φλορόφκσι, ο.π., σελ. 182</ref>. Έτσι και ζουν μέσα στο φόβο, την ταραχή και το μίσος ακόμα και τη θλίψη και ιδίως όταν βλέπουν κάποιον να προκόβει στο πνευματικό καλό. Η επιβουλή των δαιμόνων είναι πράγματι πολύ ισχυρή, αλλά στην πραγματικότητα έχουν ελάχιστη δύναμη<ref>ο.π., σελ. 186</ref>.