{{επιμέλεια}}'''Θεολογία, είναι "ο περί Θεού λόγος", τον οποίο αρθρώνουν ή καταγράφουν '''εξ εμπειρίας(σύνθετη από τις λέξεις ''θεός'', οι άγιοι. Στη Δύση, αλλά και σε επηρεασμένους από τη Δύση Ορθοδόξους Χριστιανούς, συχνά αναφέρεται ως "θεολογία", οποιαδήποτε ανάλυση περί Θεού''λόγος'') είναι η μελέτη της [[θρησκεία|θρησκευτικής]] πίστης, έστω πρακτικής και αν είναι φιλοσοφικήεμπειρίας. Στη Χριστιανική Εκκλησία όμως, αληθής Θεολογία ονομάζεται μόνο αυτή που εκφράζεται από αληθινούς Θεολόγους, αυτούς δηλαδή που εξ εμπειρίας Ειδικότερα χαρακτηρίζεται ως η λογική και Θείας Αποκαλύψεως, μπορούν να μιλήσουν για κάτι συστηματική μελέτη του οποίου έχουν εμπειρία, εν προκειμένω περί [[Θεός|Θεού. Γι' αυτό ]] και της σχέσης του με τον κόσμο και στην Ορθόδοξη Θεολογίαη [[επιστήμη]] που διαπραγματεύεται την ύπαρξη, δεν παίζει ρόλο το αν κάποιος είναι υψηλά στην ιεραρχία, ή αν είναι μορφωμένος, ή αν είναι καλός φιλόσοφος. Αλλά μόνο η αγιότητα τη φύση και η εξ εμπειρίας γνώση τις ιδιότητες του Θεού, είναι ασφαλές κριτήριο για να θεολογήσει κάποιος. Οι δε λοιποί, που δεν έχουν αυτή τις αρχές και την εμπειρία γνώσης εξουσία του Θεού, απλώς επαναλαμβάνουν αυτά τα δόγματα που δίδαξαν οι όντως Θεόπτες, ως μαθητές τους, ορίζουν την ορθότητα της πίστης και όχι τα λατρευτικά καθήκοντα προς το Θεό. Επιπλέον μπορεί ως θεολόγοιόρος να εκφράζει μια θεολογική θεωρία ή σύστημα ή μία ειδική κατηγορία θεολογικού δόγματος.   == Ορθόδοξη Θεολογία == Οι ΠατέρεςΑκόμη θεολογία, όταν ομιλούν περί Θεούαπό τις χαλκηδόνιες εκκλησίες, αρχίζουν από την Αγία Γραφή καθώς και από το τι είπαν οι προηγούμενοι από αυτούς Πατέρες της Εκκλησίας. Μετάχαρακτηρίζεται η ιδιαίτερη κατάσταση του ανθρώπου, μέχρις ότου αποκτήσουν ο οποίος δεχόμενος την εμπειρία αγιαστική χάρη (''φωτισμό'') του φωτισμού[[Άγιο Πνεύμα|Αγίου Πνεύματος]], δεν θεολογούν οι ίδιοι. Διότιεκφράζει με τη μαρτυρία του το λόγο, πριν φθάσουν στον φωτισμό, είναι απλώς μαθηταί. Μαθητεύουν την επιθυμία ή τη γνώση των ενεργειών (τη δυνατή δηλαδή κοντά σε πνευματικούς πατέρες, οι οποίοι τους προετοιμάζουν για από τον φωτισμόάνθρωπο κατανόηση) του Θεού. Τους δίνουν δηλαδή Θεολόγος μπορεί να διαβάσουν Παλαιά χαρακτηριστεί ακαδημαϊκά ο ειδικός στη θεολογία και τη μελέτη των θρησκειών και Καινή Διαθήκητων θρησκευτικών διδασκαλιών, κάθονται μαζί τους και κάνουν ερμηνεία ο κάτοχος πτυχίου θεολογικής σχολής ή ο μελετητής κλάδων της Αγίας Γραφής για να κατατοπισθούν ιστορικά επάνω στην Ορθόδοξη Πατερική Παράδοσι, τους δίνουν να ασχοληθούν με την νοερά προσευχή, κάνουν νηστεία κλπθεολογίας. Και γενικά τους ασκούνΕκκλησιολογικά θεολόγος αποκαλείται αυτός που μεταφέρει το λόγο του Θεού στον κόσμο, ώστε να συντελεσθή όπως για παράδειγμα η κάθαρσις [[Εκκλησία]] έχει αποδώσει τον τίτλο του νου. Έτσι, έχοντες καθαρό νου, να μπορέσουν οι μαθηταί αυτοί να δεχθούν την επίσκεψι του Αγίου ΠνεύματοςΘεολόγου στον [[Ιωάννης ο Θεολόγος|Ευαγγελιστή Ιωάννη]].

Όταν έλθη το Άγιον Πνεύμα και αρχίση να προσεύχεται μέσα τους, μόνον τότε αρχίζουν να θεολογούν. Μέσα από μια τέτοια πορεία και διαδικασία συντελείται η θεραπεία ==Ιστορία του ανθρώπου. Στην πράξη, αυτή επιτυγχάνεται με συνεχή, έντονο, μακροχρόνιο αγώνα. Κατ' αυτόν τον αγώνα η Χάρις έρχεται και φεύγει επανειλημμένα, μέχρις ότου καθαρίση τον αγωνιστή από τα πάθη του και τον καταστήση δόκιμο κατά των παθών.όρου==

Σε όλο αυτόν τον αγώνα δεν βοηθάει καθόλου, μα καθόλου η φιλοσοφίαΟ όρος χρησιμοποιήθηκε αρχικά στα έργα του [[Πλάτωνας|Πλάτωνα]] και άλλων Ελλήνων φιλόσοφων με αναφορά στη διδασκαλία του μύθου. Διότι αυτό που τελικά καθαρίζεται Υπήρξαν πολλές μορφές και φωτίζεται δεν είναι μόνο η λογικήαπόψεις θεολογίας στον προχριστιανικό κόσμο, η διάνοια του ανθρώπουαπό την [[Ορφέας|ορφική]] θεολογία έως την [[Ελεάτες|Ελεατική σχολή]], αλλά ο νους του ανθρώπου. Η διάνοια του ανθρώπου καθαρίζεται γρήγορατο [[Δημόκριτος|Δημόκριτο]], στο αρχικό στάδιο του αγώνατους [[Σοφιστές]] και τον [[Αριστοτέλης|Αριστοτέλη]]. Ο νους, Πάντα όμως η καρδιά του ανθρώπου χρειάζεται πολύ περισσότερο καιρό για να καθαρισθή, εφ' όσον, εννοείται, τηρούνται οι ασκητικές προϋποθέσειςθεολογία εξελισσόταν παράλληλα και εντός της [[φιλοσοφία|φιλοσοφίας]] στον αρχαιοελληνικό κόσμο και όχι συστηματικοποιημένα.

Στο δέκατο βιβλίο των Νόμων ο Πλάτωνας πραγματεύεται το θέμα της θεολογίας. Η διάνοια συζήτηση αυτού του θέματος ανοίγει όταν ένας από τους τρεις συνομιλητές του ανθρώπου διαλόγου, ο Αθηναίος ξένος, που μπορεί να είναι ένα πράγμαο Πλάτωνας, θίγει το πολιτικό πρόβλημα των εγκλημάτων ενάντια στους Θεούς, ειδικότερα της βλασφημίας και ο νους του ανθρώπου είναι άλλο πράγματης ασεβούς δράσης των νέων. Στις Σύμφωνα με τον Αθηναίο, η βλασφημία και οι ασεβείς ενέργειες τους οφείλονται στο ότι έχουν τρεις λανθασμένες αντιλήψεις για τους θεούς : θεωρούν είτε ότι οι Θεοί δεν υπάρχουν, είτε ότι οι Θεοί υπάρχουν αλλά δεν ενδιαφέρονται για τις ανθρώπινες επιστήμεςυποθέσεις, εκείνο που φωτίζεται ή ότι οι Θεοί μπορούν να πειστούν εύκολα από την επιστημονική γνώσι, τον άδικο εάν τους δίνονται προσφορές υπό μορφή θυσιών και προσευχών. Η θεολογία των Νόμων είναι η διάνοια το αποτέλεσμα της προσπάθειας του ανθρώπου. Ο πραγματικός θεολόγος όμως φωτίζεται διπλά. Σ' αυτόν πρέπει Αθηναίου ξένου να αντικρούσει αυτές τις λανθασμένες απόψεις, ή να φωτισθεί παρέχει τα επιχειρήματα που θα διαθέσουν τον ασεβή νέο και η λογική, δια της Κατηχήσεως, κυρίως όμως ο νους, δηλαδή η καρδιά άλλους σε μια σωστή κατανόηση του, η πνευματική καρδιάθείου.

== Στο [[Χριστιανισμός|Χριστιανισμό]] και τις άλλες μονοθεϊστικές θρησκείες η θεολογία συνίσταται στη χρήση της φιλοσοφικής μεθόδου, προκειμένου το περιεχόμενο της θείας αποκάλυψης να διατυπωθεί με όρους που είναι αποδεκτοί από την ανθρώπινη διάνοια. Η Θεολογία ειδοποιός διαφορά μεταξύ θεολογίας και φιλοσοφίας είναι ότι στη θεολογία η χρήση της φιλοσοφικής μεθόδου στοχεύει εκ των προτέρων στην επίτευξη μιας σύγκλισης της θεωρητικής αλήθειας με τη θεία αποκάλυψη, ενώ στη Δύση ==φιλοσοφία καμία αποκάλυψη δεν είναι δεσμευτική για την έκβαση της θεωρητικής αναζήτησης.

Στην Δυτική Θεολογία όμωςΗ μονοθεϊστική θεολογία πραγματεύεται όρους όπως η αμαρτία, επειδή οι θεολόγοι τους ταύτισαν την φώτισι η πίστη, η συγχώρηση και εξετάζει τα πλαίσια της συμφωνίας του Αγίου Πνεύματος Θεού με την εναρμόνηση της λογικής σύμφωνα με τα αρχέτυπα του Πλάτωνος, τα οποία κατ' αυτούς είναι μέσα στον Θεό, συνέβη ώστε ανθρωπότητα σε θέματα όπως η σωτηρία και η φώτιση - κατά τον Αυγουστίνο - να ταυτίζεται με το να γνωρίσει ο άνθρωπος τα αρχέτυπα αυτά, αν εσχατολογία. Η θεολογία συνήθως θεωρεί δεδομένη όχι απ' ευθείας, τουλάχιστον μέσω των κτισμάτωντην πνευματική εξουσία ενός θρησκευτικού δασκάλου ή την ισχύ μιας θρησκευτικής εμπειρίας. Συγκεκριμένα μέσω Διακρίνεται από τη φιλοσοφία στο ενδιαφέρον της μελέτης της Αγίας Γραφήςγια τη δικαίωση και την εξήγηση μιας πίστης, του στοχασμού επάνω παρά στην Αγία Γραφή και της φιλοσοφίας. Έτσιεπερώτηση των ελλοχευουσών υποθέσεων μιας τέτοιας πίστης, λένε, γνωρίζοντας ο άνθρωπος τα αρχέτυπα, αυτόματα γνωρίζει τους νόμους της αληθείας, της ηθικής συμπεριφοράςαλλά υιοθετεί συχνά φιλοσοφικές μεθόδους.

Στην Παπική Εκκλησία όμως πιστεύουν ότι το Άγιο Πνεύμα εδόθη κυρίως στην Ιεραρχία. Γι' αυτό και κατά τις χειροτονίες οι επίσκοποι τους λένε στον χειροτονούμενο: «Λάβε Πνεύμα Άγιον»! θέλουν Ως χριστιανική θεολογία θα μπορούσε εν μέρει να δείξουν δηλαδή οι χειροτονούντες ότι είναι διάδοχοι χαρακτηριστεί η διδασκαλία των Αποστόλων. Όπως είπε ο Χριστός στους Αποστόλους «Λάβετε Πνεύμα Άγιον», έτσι και αυτοί υποτίθεται ότι έχουν και δίνουν Πνεύμα Άγιον. Και δίδεται Πνεύμα Άγιον στους επισκόπους τουςχριστιανικών εκκλησιών, για να μπορούν αυτοί μαζί με τον Πάπα αλλά επειδή η σπουδή της Ρώμης, που θεολογίας έχει μετατοπιστεί και αυτός το Πνεύμα το Άγιον, στις σύγχρονες θεολογικές σχολές είναι δόκιμο να αποφαίνονται σωστά περί των θεμάτων που τους απασχολούνεπεκταθεί ο όρος στην εξάσκηση της θεολογίας από χριστιανική άποψη ή τη μελέτη του Χριστιανισμού θεολογικά.

== Τι Στις αρχές του β’ αιώνα παρουσιάζονται οι πρώτοι [[Απολογητές Πατέρες]]. Οι Απολογητές ήταν χριστιανοί φιλόσοφοι και απευθύνονταν κυρίως σε φιλοσόφους και λόγιους. Η προσπάθειά τους έγκειτο στο να ανασκευάσουν τις κατηγορίες των Εθνικών και των [[Ιουδαίοι|Ιουδαίων]] κατά των Χριστιανών και να καταδείξουν την αλήθεια της χριστιανικής πίστης. Με τους Απολογητές ο Χριστιανισμός παρέλαβε όρους και έννοιες της ελληνικής φιλοσοφίας και επηρεάστηκε από αυτή σοβαρά στον τρόπο σύλληψης και διατύπωσης της θεολογικής του διδασκαλίας. γνωρίζεται στον Θεό ==

Στην Ορθόδοξη Παράδοση έχομε τους Προφήτες, τους Αποστόλους Από εκεί και πέρα η χριστιανική θεολογία αναπτύχθηκε κατά τρόπο ώστε να κυριαρχήσει στη σκέψη των στοχαστών και τους Αγίους, οι οποίοι δεν είναι απλώς αυθεντίες αφ' εαυτού συγγραφέων τωνεπόμενων αιώνων, αλλά είναι αυθεντίες τιθέμενη εξ αιτίας της εμπειρίας στο κέντρο της θεώσεως επιστημονικής και μόνονφιλολογικής παραγωγής. Οπότε και ο καθένας, ο οποίος φθάνει στην εμπειρία Εξ αιτίας της θεώσεως, γίνεται συντριπτικής επικράτησης του Χριστιανισμού στο Δυτικό κόσμο και αυτός αυθεντία, επειδή μετέχει στην αυθεντία εκείνων. Αυτός δεν λέγει τίποτε διαφορετικό απ' ότι είπαν εκείνοι, διότι απέκτησε κοινή εμπειρία με εκείνους. Όσοι έχουν την ίδια εμπειρία, λένε τα ίδια πράγματατη Ρωμαϊκή Ανατολή επηρέασε καταλυτικά τη δυτική διανόηση.

Η μεταφυσική όμως επιστήμη είναι - σύμφωνα με τους οπαδούς ιουδαϊκή θεολογία μαρτυρεί τη δογματική παρουσίαση του περιεχομένου και της - η επιστήμη του όντος. Όχι του μη όντος. Εξετάζει δηλαδή αυτό που υπάρχειουσίας της εβραϊκής θρησκείας, αυτό που είναι. Όχι εκείνο που δεν είναι, που δεν υπάρχειτις αρχές στις οποίες στηρίζεται και τα θεμελιώδη δόγματα της.

Οι ΠατέρεςΟ Ορθόδοξος [[Ιουδαϊσμός]] θεωρεί την εβραϊκή θρησκεία ως θρησκεία εξ αποκαλύψεως, όταν μιλούν για τον οι διδασκαλίες της οποίας γνωστοποιήθηκαν από το Θεόστον άνθρωπο με υπερφυσικά μέσα. Αυτές οι θείες αποκαλύψεις συνέβησαν, λένε ότι εντούτοις, μόνο σε ορισμένες χρονικές περιόδους στο παρελθόν και μόνο σε επιλεγμένους ανθρώπους, τους [[προφήτης|προφήτες]], μεταξύ των οποίων εξέχων υπήρξε ο Θεός είναι άγνωστος κατά την ουσία Του[[Μωυσής]]. Με τη διακοπή της προφητείας διακόπηκαν συνολικά. Δεν γνωρίζουμε το «είναι» του Θεού, το τι είναι Μέσω αυτών των υπερφυσικών εκδηλώσεων ο Θεόςαποκάλυψε στους ανθρώπους όλες τις θρησκευτικές αλήθειες, το όντως ον. Λένε μάλιστα ότι ούτε μπορούμε ποτέ να γνωρίσουμε τον Θεόν κατά οι οποίες ήταν απαραίτητες για την καθοδήγησή τους μέσα στη ζωή και την ουσία Του. Ξέρομε μόνον ότι υπάρχειπνευματική ευημερία τους. Πώς το ξέρομε αυτό; Επειδή μας έχει αποκαλύψει την δόξα ΤουΑυτές περιλαμβάνονται κυρίως στο [[Τανάκ]], την ενέργεια ΤουΕβραϊκή Βίβλο, που θεωρείται ότι γράφτηκε από ανθρώπους καθοδηγούμενους από το Φως Του. ΚαιΘεό, όταν βλέπη κανείς και εν μέρει βρίσκονται μεταξύ των διδασκαλιών και των εκδηλώσεων που φέρεται να αποκαλύφτηκαν από το Φως του Θεού, Θεό στο Μωυσή και δεν καταλαβαίνει, δεν γνωρίζει, δεν μπορεί να γνωρίσει το «τι είναι ο Θεός». Γι' αυτό λέμε ότι ο Θεός είναι Μυστήριοκαταγράφηκαν αλλά συντηρήθηκαν στο έθνος από την προφορική παράδοση.

Στον Θεό γνωρίζονται Αν και η πηγή όλων των δογμάτων του Ιουδαϊσμού βρίσκεται στην [[αποκάλυψη]], η εβραϊκή θεολογία δεν είναι απλώς θεολογία εξ αποκαλύψεως. Θεωρείται θεμελιώδες αξίωμα μεταξύ σχεδόν όλων των Εβραιών θεολόγων και των θρησκευτικών φιλοσόφων ότι οι άκτιστες Ενέργειές Τουδιδασκαλίες και τα δόγματα που περιλαμβάνονται στις Γραφές ως θεόπνευστα δεν μπορούν να είναι σε άμεση αντίφαση με την ανθρώπινη διάνοια, που και όχι αυτή έχει θεία προέλευση. Οι αλήθειες, που γίνονται κατανοητές και αποδεκτές από τον ανθρώπινο νου και αποτελούν το κριτήριο της φυσικής θεολογίας επομένως λαμβάνονται υπόψη στον προσδιορισμό των αποκεκαλυμμένων θρησκευτικών αληθειών. Και, εκτός αυτού, στην ανθρώπινη διάνοια έχει παραχωρηθεί το γενικό δικαίωμα να κρίνει την αξία και τη σπουδαιότητα των θείων διδασκαλιών. Αυτό δύναται να το κάνει μόνο με τη χρήση ως προτύπου των θεμελιωδών αληθειών που αναγνωρίζει η ουσία Τουίδια. Το θεολογικό σύστημα που ακολουθεί κάθε ορθόδοξος [[Εβραίοι|Εβραίος]], και που περιέχει την ομολογία πίστης του, είναι επομένως μια σύνθεση της φυσικής και αποκαλυφθείσας θεολογίας.