'''Πρεσβεία τιμής των Εκκλησιών''' αποκαλείται ο άτυπος και εθιμικός ιστορικός θεσμός της Εκκλησίας, που αναπτύχθηκε κατά τους πρώτους αιώνες της λειτουργίας της. Κάποιες εκκλησίες λόγω της εξαιρετικής αυθεντίας που ανέπτυξαν και εξ αιτίας της πολυσχιδής δράσης τους, της γνησιότητας στην ερμηνεία της αποστολικής παραδόσεως αλλά και της πολιτικής σπουδαιότητας που επεδείκνυαν ως μητροπολιτικά κέντρα παρουσίας Χριστιανών, απέκτησαν με μία σχέση αμοιβαίας περιχώρησης, προτεραιότητα στη διοικητική ιεραρχία. Στόχος από αυτή τη διαμόρφωση του εθιμικού πρωτείου ανάμεσα στις τοπικές εκκλησίες, ήταν να αναδείξουν την ανόθευτη αποστολική παράδοση και να αντιμετωπίσουν τις κακοδοξίες με βάση τη αυθεντία που απέρρεε από τα πρεσβεία τιμής. Τα πρεσβεία τιμής των θρόνων, φαίνεται να πήραν άλλη τροπή ως θεσμός κατά το [[Σχίσμα του 1054|σχίσμα του 1054]] μεταξύ Ανατολικής και Δυτικής χριστιανικής εκκλησίας, όταν ο [[Πάπας]] Ρώμης εν μέσω άλλων ζητημάτων, αξίωσε [[Ιεροί κανόνεςΚανόνες|κανονική]] πρωτοκαθεδρία του Παπικού θρόνου, έναντι των υπολοίπων εκκλησιών.