Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Πνευματικός Θάνατος"
μ (Η Δεύτερος Θάνατος μετονομάστηκε σε Πνευματικός Θάνατος) |
|||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
| − | + | '''Πνευματικός θάνατος''' ή'''Δεύτερος Θάνατος''' αποκαλείται στην ορθόδοξη εκκλησία, πνευματική κατάσταση που περιέρχεται ο άνθρωπος, μετά την αιώνια καταδίκη του. Η έκφραση αυτή, συναντάται στην [[Αποκάλυψη]] του Ιωάννη στο ''κεφάλαιο Κ', στίχο 14'', όταν και αναφέρεται πως πως ο [[Άδης]] και ο θάνατος εισήλθαν στην ''αιώνια λίμνη του πυρός'' καταλήγοντας πως «''ούτος ο θάνατος δεύτερος εστίν''». Ο [[Ευαγγελιστής Ιωάννης]]επίσης στην Αποκάλυψη στο κεφάλαιο Β΄, στίχο 11, αναφέρει πως «''Ο έχων ους ακουσάτω τι το πνεύμα λέγει ταις εκκλησίαις, ο νικών ου μή αδικηθή εκ θανάτου του δευτέρου''». | |
| − | Όπως στην [[Πρώτη Ανάσταση]], ο άνθρωπος ζωοποιείται μέσω της ένωσης του Αγίου Πνεύματος με την ψυχή του, κατά τον αντίθετο τρόπο ο άνθρωπος θανατώνεται, όταν το Άγιο Πνεύμα | + | Έτσι ως πνευματικός θάνατος ορίζεται, ο οριστικός Πνευματικός Θάνατος ή «''θάνατος''» της ψυχής, μετά τον [[Πρώτος Θάνατος|σωματικό θάνατο]], δηλαδή η αιώνια καταδίκη. Ο Πνευματικός Θάνατος είναι η απώλεια του [[Άγιο Πνεύμα|Αγίου Πνεύματος]] ως συστατικού της ύπαρξης του ανθρώπου, που είναι η πηγή κάθε χάριτος. Όσο ο άνθρωπος παραμένει στην σωματική ζωή επί της γης μπορεί να μετανοήσει και να επανέλθει σε κοινωνία με το Άγιο Πνεύμα, όπως ο άσωτος υιός της παραβολής. |
| + | |||
| + | Όπως στην [[Πρώτη Ανάσταση]], ο άνθρωπος ζωοποιείται μέσω της ένωσης του Αγίου Πνεύματος με την ψυχή του, κατά τον αντίθετο τρόπο ο άνθρωπος θανατώνεται, όταν το Άγιο Πνεύμα τον «''εγκαταλείπει''», με δική του επιλογή. Τότε ο άνθρωπος χάνει το δικαίωμα στη Ζωή του Θεού και οδηγείται εκουσίως στην αιώνια [[Κόλαση]]. | ||
[[Κατηγορία:Ορθόδοξη ποιμαντική διδασκαλία]] | [[Κατηγορία:Ορθόδοξη ποιμαντική διδασκαλία]] | ||
Αναθεώρηση της 18:47, 12 Μαρτίου 2008
Πνευματικός θάνατος ήΔεύτερος Θάνατος αποκαλείται στην ορθόδοξη εκκλησία, πνευματική κατάσταση που περιέρχεται ο άνθρωπος, μετά την αιώνια καταδίκη του. Η έκφραση αυτή, συναντάται στην Αποκάλυψη του Ιωάννη στο κεφάλαιο Κ', στίχο 14, όταν και αναφέρεται πως πως ο Άδης και ο θάνατος εισήλθαν στην αιώνια λίμνη του πυρός καταλήγοντας πως «ούτος ο θάνατος δεύτερος εστίν». Ο Ευαγγελιστής Ιωάννηςεπίσης στην Αποκάλυψη στο κεφάλαιο Β΄, στίχο 11, αναφέρει πως «Ο έχων ους ακουσάτω τι το πνεύμα λέγει ταις εκκλησίαις, ο νικών ου μή αδικηθή εκ θανάτου του δευτέρου».
Έτσι ως πνευματικός θάνατος ορίζεται, ο οριστικός Πνευματικός Θάνατος ή «θάνατος» της ψυχής, μετά τον σωματικό θάνατο, δηλαδή η αιώνια καταδίκη. Ο Πνευματικός Θάνατος είναι η απώλεια του Αγίου Πνεύματος ως συστατικού της ύπαρξης του ανθρώπου, που είναι η πηγή κάθε χάριτος. Όσο ο άνθρωπος παραμένει στην σωματική ζωή επί της γης μπορεί να μετανοήσει και να επανέλθει σε κοινωνία με το Άγιο Πνεύμα, όπως ο άσωτος υιός της παραβολής.
Όπως στην Πρώτη Ανάσταση, ο άνθρωπος ζωοποιείται μέσω της ένωσης του Αγίου Πνεύματος με την ψυχή του, κατά τον αντίθετο τρόπο ο άνθρωπος θανατώνεται, όταν το Άγιο Πνεύμα τον «εγκαταλείπει», με δική του επιλογή. Τότε ο άνθρωπος χάνει το δικαίωμα στη Ζωή του Θεού και οδηγείται εκουσίως στην αιώνια Κόλαση.
