Ο ιδρυτής βασιλειδιανισμού ήταν ο Βασιλείδης, ο οποίος ίδρυσε το ''"χριστιανικό Γνωστικισμό"'' στην Αλεξανδρινή του εκδοχή<ref>Κωνσταντίνου Β.Σκουτέρη,«''Ιστορία των Δογμάτων''»,σελίς 305</ref>. Η καταγωγή του ήταν Συριακή, ενώ κατά τον Επιφάνειο ήταν συμμαθητής του [[Σατορνείλος|Σατορνείλου]] υπό την διδασκαλία του Μενάνδρου στην ''Αντιόχεια''. Τις απόψεις του άρχισε να τις κηρύττει όταν μετέβη στην ''Αλεξάνδρεια'', την εποχή που Αυτοκράτορας ήταν ο ''Αδριανός'', αλλά συνέχισε και επί ''Αντωνίνου''. Ο ίδιος παρουσίαζε τον εαυτό του ως μαθητή του [[Απόστολος Ματθίας|Αποστόλου Ματθία]] και του ερμηνευτή [[Πέτρος Γλαυκίας|Πέτρου του Γλαυκία]] και θεωρούσε μαθητή του τον τους ''Βαρκαββά'' και ''Βαρκώφ'' , και άλλους ''"ανύπαρκτους τινά"'' κατά τον Ευσέβιο<ref>Ευσεβίου, Εκκλ.Ιστορία, 4,7,7</ref>. Η διδασκαλία του δεν χαρακτηρίζεται αμιγώς γνωστική, αν και εντάσσεται σε αυτήν την κατηγορία, καθώς εισήγαγε πολλές καινοτομίες, που συνέβαλλαν στη διαχρονική παγίωση του ύστερου γνωστικού συστήματος. Αρχικά έγραψε 24 ''"Εξηγητικά"'' βιβλία<ref>Ευσεβίου, Εκκλ.Ιστορία, 4,7,7</ref> πάνω στο [[Ευαγγέλιο]], ενώ οι αναφορές του [[Ωριγένης|Ωριγένη]]<ref>Εις Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον, 1</ref> περί συγγραφής και Ευαγγελίου σήμερα κρίνονται αναξιόπιστες και αποδίδονται σε σύγχυση από το αντίστοιχο ''Ουαλεντινιανό Ευαγγέλιο''.