12.398
επεξεργασίες
Αλλαγές
μ
→Θεοπνευστία στην Αγία Γραφή
===Θεοπνευστία στην Αγία Γραφή===
Η διάκριση των βιβλίων της [[Αγία Γραφή|Αγίας Γραφής]] σε Θεόπνευστα και μη, είχε ξεκινήσει πριν την εμφάνιση του Χριστιανισμού. Ήδη κατά τη ραββινική Ιουδαϊκή αντίληψη, επιχειρήθηκε να περιορισθούν τα Θεόπνευστα βιβλία της Γραφής, μόνο στο χρονικό διάστημα μεταξύ του [[Μωυσής|Μωυσέως]] και του βασιλιά των Περσών ''Αρταξέρξη του Α΄ του Μακρόχειρα'' (465 - 424 π.Χ.)<ref>Πρβλ. Φλαβίου Ιωσήπου, "Περί αρχαιότητος Ιουδαίων, Κατά Απίωνος, Λόγ. Α΄, 8, στο: "Τα ευρισκόμενα" (έκδοση από G. Dindorfius), τόμ. Β΄, Parisiis 1929, σελ. 340-341. Πρβλ. και Μητροπ. Μύρων Χρυσοστόμου Κωνσταντινίδου - Εμμ. Φωτιάδου, ''Έκθεσις περί των πηγών της θείας Αποκαλύψεως κατά την Ορθόδοξον Ανατολικήν Εκκλησίαν'', Θεσσαλονίκη 1971, σελ. 9 και εξής.</ref>. Μια τέτοια διάκριση όμως έθετε φραγμό στη Θεοπνευστία προ και μετά από την εποχή εκείνη, με αποτέλεσμα να μη γίνει δεκτή από όλους<ref>Πρβλ. Αθ. Χαστούπη, Εισαγωγή, σελ. 547</ref>. Μετά την εμφάνιση του Χριστιανισμού έγινε από την Εκκλησία σαφής διάκριση των βιβλίων της [[Αγία Γραφή|Αγίας Γραφής]] σε διάφορες κατηγορίες, όπως προκύπτει από τους 6 κατοχυρωμένους κανόνες από την [[Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδος|Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδο]]. Στόχος της Εκκλησίας ήταν ''"να περιφρουρήσει τον αριθμό των κανονικών βιβλίων της Αγίας Γραφής μόνο για λόγους άμυνας κατά των αντιπάλων της και όχι γιατί η θεολογία της στηριζόταν σε συγκεκριμένα βιβλία"''<ref>Ν. Ματσούκας, Ορθοδοξία και Αίρεση, Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1992, σελίδα 41</ref> τη στιγμή που η [[Αγία Γραφή]] ως αποτέλεσμα της [[Ιερά Παράδοση|παραδόσεωςπαραδόση]], είναι ''"το μοναδικό στοιχείο της κοινότητας, το οποίο φανερώνει την αλήθεια της ζωής"''<ref>ο.π. 245</ref>. Έτσι γίνεται εύκολα αντιληπτό, πως η [[Αγία Γραφή]] είναι το μνημείο εκείνου του υπομνηματισμού της κοινότητας, το οποίο καταγράφεται από τα χαρισματικά-θεοπτικά μέλη της, αφού τελικά προκύπτει και γεννιέται από τη ζωή της κοινότητας<ref>ο.π. 246</ref>.
Η προβληματική όμως που αναπτύχθηκε για τη θεοπνευστία της Αγίας Γραφής προέρχεται από το δυτικό και συγκεκριμένα από τον Αυγουστίνειο τρόπο σκέψης. Οι θεολόγοι της δυτικής εκκλησίας ταύτισαν την [[αποκάλυψη]], ως μία αποκάλυψη νοημάτων και ρημάτων από μέρους του Θεού προς τον άνθρωπο, με αποτέλεσμα να έχουμε μία κατά γράμμα θεοπνευστία της Γραφής στην οποία ο Θεός είναι ο υπαγορεύων τα ιερά βιβλία στους συγγραφείς. Αποτέλεσμα αυτού του γεγονότος ήταν η επιστημονική πρόοδος να ανατρέψει πολλές παραδοχές της, προκαλώντας σύγχυση, αφού έκανε το Θεό να μοιάζει "ψεύτης"<ref>Ιωάννη Ρωμανίδη, Πατερική Θεολογία, σελίδα 115-116</ref>. Η ορθόδοξη πατερική θεολογία βεβαίως αποδέχεται την θεοπνευστία της Αγίας Γραφής, αλλά φυσικά αυτή δε μπορεί να νοηθεί με τον τρόπο που οι δυτικοί ερμηνεύουν, δηλαδή ως μία καθοδήγηση, ως μία έννοια του [[Αλάθητο|αλαθήτου του πάπα]]<ref>Ιωάννη Ρωμανίδη, Πατερική Θεολογία, σελίδα 118</ref>, μίας υποχρεωτικής αλάθητης αλήθειας που αποφασίζεται και διακηρύσσεται. Γι αυτό το λόγο όταν μιλάμε για θεοπνευστία στην πατερική παράδοση μιλάμε για επιστασία του [[Άγιο Πνεύμα|Αγίου Πνεύματος]] δηλαδή την ικανότητα του θεωμένου και δοξασμένου μέλους<ref>ο.π.</ref>, μέσω της αποκαλύψεως του Θεού να ερμηνεύσει σωστά και να αποφύγει κάθε πλάνη στην περιγραφή των ιστορικών γεγονότων και όχι κάποιου είδους ενέργεια<ref>Ν. Ματσούκα, Συμβολική και Δογματική Θεολογία Α΄, σείδα 187</ref> ή υπαγόρευση<ref>Ιωάννη Ρωμανίδη, Πατερική Θεολογία, σελίδα 115</ref>. Εξ αυτού του λόγου παρατηρούνται στις θεόπνευστες γραφές ακόμα και λάθη. Όπως υπομνηματίζει όμως ο καθηγητής [[Ιωάννης Ρωμανίδης|Ι. Ρωμανίδης]]: ''"Το να φυλάττεταί τις όμως από πνευματικήν ή θεολογικήν πλάνην και να είναι κεχαριτωμένος και θεόπνευστος, δεν σημαίνει ότι αποκτά απλανή γνώσιν περί της κτιστής αληθείας εν ταις επιστημονικαίς λεπτομερείαις αυτής, αλλά μόνον περί της σχέσεώς της και εξαρτήσεώς της εκ της ακτίστου αληθείας, ήτις είναι η δόξα της ανθρωπίνης φύσεως του Χριστού εν ή συγκατοικούν και συμβασιλεύουν οι άγιοι...Εντός των τοιούτων πλαισίων οφείλομεν να αντιληφθοώμεν την θεοπνευστίαν των προφητών, αποστόλων και αγίων, ως και της Αγίας Γραφής και των Συνόδων και το απλανές αυτών"''<ref>Ιωάννου Ρωμανίδου, ''"Κριτική θεώρησις των εφαρμογών της θεολογίας"'', σελίδα 434</ref>.