12.398
επεξεργασίες
Αλλαγές
μ
→Οι γενικοί διωγμοί του 3ου και 4ου αιώνα
Το [[249]], στο θρόνο ανήλθε ο [[Δέκιος]], ο οποίος παρέμεινε μέχρι και το [[252]]. Ο Δέκιος βλέποντας την παρακμή στην οποία είχε περιέλθει η Αυτοκρατορία, επιχείρησε μια προσπάθεια ανασύνταξης με αφορμή το Ιωβηλαίο από σύστασή της. Αιχμή της ανασύνταξης τού κράτους έθεσε την «εθνική» θρησκεία, καταδικάζοντας παράλληλα το χριστιανισμό ως religio illitica και ανακοινώνοντας με τον πιο επίσημο τρόπο το νομικό καθεστώς των διωγμών σε όλη την Αυτοκρατορία. Οι διάδοχοί του [[Τριβωνιανός]] Γάλλος ([[253]]) και [[Λικίνιος Βαλεριανός]] ([[253]]-[[260]]) απεκατέστησαν την πρότερη ειρήνη αρχικά αλλά εν συνεχεία το [[257]] με διάταγμα ο Βαλεριανός άλλαξε στάση και δήμευσε όλη την περιουσία της εκκλησίας που περιοριζόταν για την εποχή σε κοιμητήρια, όπου με πρόσχημα είχαν δημιουργήσει και κάποιους ναούς. Ταυτόχρονα εξαπέλυσε και ευρύ διωγμό κατά των κληρικών. Ο διάδοχός του, [[Γαλλιηνός]] ([[260]]-[[268]]) επέστρεψε ότι είχε αφαιρεθεί από την εκκλησία, ενώ ουσιαστικά αναγνώρισε με έμμεσο τρόπο το Χριστιανισμό, διατηρώντας αλληλογραφία, με τοπικές εκκλησίες<ref>Ευσεβ. Εκκλ. Ιστορία 7,13</ref>. Με την επιστροφή της περιουσίας ο Χριστιανισμός δε θεωρήθηκε religio litica, αλλά προήλθε de facto αναγνώριση της εκκλησίας για πρώτη φορά.
Τον 3ο αιώνα η εξωτερίκευση της εκκλησιαστικής ζωής δημιούργησε κύμα συμπάθειας υπέρ της. Έτσι κατά τους τελευταίους διωγμούς, η επιθετική-διωκτική πολιτική βρήκε και πλήθος μη Χριστιανών που δε συμφωνούσαν με αυτή την ενέργεια. Παράδειγμα αυτής της δυσαρέσκειας ήταν η εποχή του [[Διοκλητιανός|Διοκλητιανού]], όπου ενώ αρχικά διατηρήθηκε μια σχετική ειρήνη, στην προσπάθεια αναδιοργάνωσης του κράτους - [[Ρωμαϊκή Τετραρχία|Τετραρχία]], διενήργησε εκτεταμένο γενικό διωγμό ([[284]]-[[303]]). Αποτέλεσμα την εμφάνιση πολλών μαρτύρων και την εντυπωσιακή ανάπτυξη του χριστιανισμού. Στην εποχή του υπερπληρωθήκαν οι φυλακές, τα ορυχεία, ενώ στάλθηκαν πολλοί στην εξορία. Ο διωγμός αυτός έληξε επί [[Γαλέριος|Γαλερίου]] το [[311]] όταν με ένα αντιφατικό διάταγμα, ουσιαστικά αποδέχτηκε την αποτυχία του διωγμού<ref>Ευσεβ. Εκκλ. Ιστορία 9,1,36</ref>. Το πέρας της μοναρχίας του Γαλερίου, βρήκε στην διάταξη τα τετραρχίας τον [[Μαξέντιος|Μαξέντιο]] και [[Μέγα Κωνσταντίνο|Κωνσταντίνο]] στα δυτικά και [[Μαξιμίνος|Μαξιμίνο]] και Λικίνιο στα Ανατολικά. Πλην του Μαξιμίνου οι υπόλοιποι 3 διατήρησαν μια συμβιβαστική πολιτική.
===Νοθεύσεις του Χριστιανισμού===
