212
επεξεργασίες
Αλλαγές
εσωτερικός συνδεσμός
Ο '''Επίσκοπος Άργους Πέτρος''' (852 - 922),Σημειοφόρος και Θαυματουργός, είναι Άγιος της [[Ορθόδοξη Εκκλησία|Ορθοδόξου Εκκλησίας]], που επιτέλεσε [[επίσκοπος]] στην πόλη Άργους κατά τον 10ο αιώνα. Γεννήθηκε στην ''Κωνσταντινούπολη'' γύρω στα 852 και ήταν παιδί επταμελούς οικογένειας, τα μέλη της οποίας διακρινόταν για την ευσέβεια και την πίστη στο Θεό. Χαρακτηριστικό είναι πως όλα τα μέλη της οικογένειας ακολούθησαν το μοναχικό βίο<ref>Δηλ. οι δύο γονείς, τα τέσσερα αγόρια και η αδελφή τους (''Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια'' (ΘΗΕ), τόμ. 10, εκδ. Μαρτίνος Αθ., Αθήνα 1967, στ. 369).</ref>, ενώ ο Πέτρος έχοντας ως πρότυπο τα μεγαλύτερα αδέλφια του, ήταν τόσο ασκητικός που ''"όλοι οι άλλοι μοναχοί μετεχειρίσθησαν αυτόν πρότυπον και παράδειγμα εις την αρετήν"''<ref>Νικόδημος Αγιορείτης, ''Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού'', τόμ. Β', Αθήνησι 1868, σελ. 127Β.</ref>.
Ο Άγιος Πέτρος είχε αδαμάντινο χαρακτήρα και διακρίνονταν για τη μόρφωση και τη ρητορική του δεινότητα<ref>λήμμα: "Πέτρος Επίσκοπος Άργους", εγκυκλοπαίδεια ''Δομή Gold'' [DVD-ROM].</ref>, καθώς επίσης και για τα φιλάνθρωπα αισθήματά του. Γι΄ αυτό ο [[Νικόλαος ο Μυστικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως|''πατριάρχης Νικόλαος Μυστικός'', ]] εκτιμώντας τα προσόντα και την αρετή του μοναχού Πέτρου, θέλησε να τον χειροτονήσει ''επίσκοπο Κορίνθου''. Ο Πέτρος όμως αρνήθηκε, αναλογιζόμενος το βάρος της κλήσης του, με αποτέλεσμα ο θρόνος να δοθεί στον αδελφό του ''Παύλο''. Αργότερα κατέφυγε στην Κόρινθο, για να αποφύγει τον [[Πατριάρχης|Πατριάρχη]], ο οποίος ήθελε να τον χειροτονήσει [[επίσκοπο]]. Έτσι, όταν χήρεψε ο επισκοπικός θρόνος Αργούς, το 914<ref>εγκυκλοπαίδεια ''Δομή Gold'', ό.π.</ref>, οι ''Αργίτες'' ζήτησαν τον ''Πέτρο'' για επίσκοπό τους και μπροστά στη επιμονή τους ο Πέτρος υποχώρησε και δέχτηκε. Το έργο του υπήρξε πολυποίκιλο. Συνέβαλλε καθοριστικά στην προστασία πληθυσμών, κατά την επιδρομή των Βουλγαρικών φύλων<ref>εγκυκλοπαίδεια ''Δομή Gold'', στο ίδιο.</ref>, ενώ εισήγαγε πλήθος ετεροδόξων στην εκκλησία. Το 920 μετέβη στην ''Κωνσταντινούπολη'', για να λάβει μέρος σε σύνοδο που είχε συγκαλέσει ο ''Νικόλαος Μυστικός'' επί ''Αυτοκράτορος Κωνσταντίνου Πορφυρογέννητου''.
Ο βιογράφος του Αγίου μας πληροφορεί ότι κατά τη διάρκεια της επισκοπής του στο Άργος, πραγματοποιούσε θαύματα, όπως διάσωση του λαού από λιμό, τη λύτρωση αιχμαλώτων από τους πειρατές, τη διάσωση κόρης διωκόμενης από κάποιο στρατηγό, τη θεραπεία δαιμονιζόμενης γυναίκας, με αποτέλεσμα να λάβει το προσωνύμιο του θαυματουργού. Κοιμήθηκε στο Άργος σε ηλικία 70 ετών και τάφηκε στο ''Ιερό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου''. Όμως ''Φράγκοι'' και ''Ενετοί'' μετακίνησαν το ιερό λείψανο του Αγίου το 1421 και το μετέφεραν αρχικά στο ''Ναύπλιο'' και αργότερα στο ''Βατικανό''. Ως υπεύθυνος μνημονεύεται ο Λατίνος επίσκοπος Σιγουντονάνης.<ref>« Γνωστός Λατίνος Επίσκοπος Άργους κατά τήν Ενετοκρατία, είναι ο Ενετός Secundus Nani.( 1418-1425). Περί τά τέλη τού 1420, η περιοχή τού Ναυπλίου, εσείστηκε από φοβερή καταιγίδα, η οποία προξένησε πολλές ζημίες στά κτίρια τής πόλης. Στίς 21 Ιανουαρίου 1421, πρωτοστατούντος τού προαναφερθέντος επισκόπου, μεταφέρονται τά ιερά λείψανα τού Αγίου Πέτρου Άργους, από τό Άργος στό Ναύπλιο. Στό ( ανωνύμου συγγραφέα) «''Χρονικό Σύντομο''» (Βλ. Πατρολογία Migne, τόμ.157, στ.1171-1172) αναφέρεται: «τώ στλκθ΄ νεμήσει ιδ΄ Ιανουαρίου κα΄, ημέρα γ΄, Σιγουντονάνης, επίσκοπος λατίνων, μετεκόμισε τά τίμια λείψανα τού οσιωτάτου Πέτρου, επισκόπου Ναυπλίου καί Άργους, από Άργους εις τήν επισκοπήν Ναυπλίου».</ref> Μετά όμως από προσπάθειες της Μητροπόλεως Αργολίδος και συντονισμένες ενέργειες του ''Μητροπολίτη Ιακώβου Ά ''και του [[Πατριάρχης Βαρθολομαίος|Οικουμενικού Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίου]], τα Λείψανα του Αγίου, επιστρέφουν στην πόλη του Άργους.
