12.398
επεξεργασίες
Αλλαγές
μ
→Το περιεχόμενο
Τα βασικά σημεία της διδασκαλίας του είναι τρία. ''Ζωή, ελπίς, αρχή και τέλος της πίστεως ημών'', ''δικαιοσύνη κρίσεως'' και ''αγάπη''<ref>ενθ.αν. 1, 6</ref>. Στο ζήτημα της χριστολογίας, όπως και ο [[Ποιμήν του Ερμά|Ποιμένας του Ερμά]], στέκεται σε μια ''πνευματολογική'' προσέγγιση, αφού το πνεύμα οδηγεί τους [[Προφήτης|προφήτες]]<ref>ενθ.αν. 6, 14. 12, 2</ref>, είναι δε το θείο στοιχείο το οποίο κατέρχεται στο σώμα του Χριστού<ref>ενθ.αν. 7, 4</ref>, με αποτέλεσμα προ αιωνίως να υπάρχει δυάς και όχι τριάς, γι αυτό και η ενανθρώπηση νοήται δοκητικώς<ref>Π. Χρήστου, «Ελληνική Πατρολογία», τόμος Β΄, σελίς 400</ref>. Ο ''Νόμος του Μωυσή'' είναι άνευ αξίας λαμβανοντάς τον κατά γράμμα, αφού ο [[Θεός]] ελλάλησεν εν πνεύματι και όχι εν γράμματι<ref>Επιστολή Βαρνάβα, 4, 6-8</ref>. Επίσης αξίζει να αναφερθεί και έννοια του ''Σαββάτου'' κατά τον συγγραφέα, αφού αυτή δεν έγινε για λόγους ανάπαυσης, αλλά ως προτύπωση των εσχάτων ημερών. Η κάθε ημέρα μάλιστα ανταποκρίνεται σε έξι χιλιετίες της ιστορίας της ανθρωπότητος και την εβδόμη θα πληρωθούν αυτά δια της ελεύσεως της επιγείου βασιλείας του Χριστού, που μετά το τέλος της (όγδοη ημέρα) θα αρχίσει η ατελεύτητος ημέρα της μακαρίας ζωής.
Στο δεύτερο τμήμα της επιστολής «''αλλάζει αποτόμως η ατμόσφαιρα διαπραγματεύσεως, ακόμα και δια των εισαγωγικών λόγων του''»<ref>Π. Χρήστου, «Ελληνική Πατρολογία», τόμος Β΄, σελίς 402</ref>. Το δεύτερο επί μέρους κομμάτι, θυμίζει πολύ τη [[Διδαχή των Αποστόλων]] ως κείμενο. Έτσι οι ''δύο οδοί'' περιγράφονται μέσω 50 περίπου θετικών και αρνητικών παραγγελμάτων, χαρακτηριζόμενες αναλόγως το περιεχόμενο ως οδοί φωτός ή σκότους. Ο διαρχικός χαρακτήρας του κειμένου είναι εμφανής, ενώ έντονο παρουσιάζεται το κοινωνικό στοιχείο<ref>Επιστολή Βαρνάβα 19, 8</ref>.
== Κώδικες και μεταφράσεις ==