Πρέπει να τονισθεί πως πρόδρομος της εκκλησιαστικής συνοδικής εκφράσεως, αποτέλεσε η ''αποστολική σύνοδος'' των Ιεροσολύμων, το 49 μ.Χ. Έτσι το ''συνοδικό σύστημα'' προήλθε αφενός εκ της ομάδος της [[Τάξη των Προφητών|Τάξεως των Προφητών]] σε κάθε εκκλησία, αφετέρου από τους [[Απόστολοι|αποστόλους]] ως επόπτες των ιδρυομένων εκκλησιών. Με το πέρας της ζωής αυτών, οι χειροτονηθέντες υπ'αυτών [[Επίσκοπος|επίσκοποι]] και [[Πρεσβύτερος|πρεσβύτεροι]], ανέλαβαν το έργο της εποπτείας, συγκροτούντες συνόδους για την αντιμετώπιση διαφόρων θεολογικών, δογματικών και ποιμαντικών προβλημάτων που ανέκυπταν σε κάθε περιοχή, αλλά και για την εκλογή επισκόπων, κάτι πολύ σημαντικό, αφού η κοινωνία των επισκόπων μέσω του συνοδικού συστήματος χειροτονίας επιβεβαιώνει «''την πληρότητα του σώματος''» της εκκλησίας<ref>Βλασίου Φειδά, «''Εκκλησιαστική Ιστορία''», σελίς 188</ref>. Έτσι κύριος στόχος των συνόδων «''ήταν η προαγωγή της θεραπείας της καθάρσεως και του φωτισμού της καρδίας και της θεώσεως καθώς και η πλήρης υποστήριξις όλως των προγραμμάτων εφραμογής των αποτελεσμάτων της εν λογω θεραπείας''»<ref>Ιωάννoυ Ρωμανίδου, «Δογματική και Συμβολική θεολογία», σελίς 38</ref>.

== Υποσημειώσεις ==