Πάντως, η χρήση της λέξεως ''λύτρον'' ''"παρέσχον το έδαφος προς γένεσιν του προβλήματος της απολυτρώσεως του ανθρώπου διά του αίματος του Χριστού πληρωθέντος ως λύτρου"''<ref>Θ.Η.Ε., ό.π., στ. 420.</ref>.
== Βασικά προβλήματα της δικανικής θέσεως περί Αντιλύτρου == Εάν η θυσία τού Κυρίου ήταν Κατά τη δυτική [[Σχολαστικισμός|σχολαστική]] θεώρηση, το ΄΄αντίτιμο΄΄ ως πληρωμή, για την απελευθέρωση τών ανθρώπων από ''αντίλυτρο'' θεωρείται το θάνατο, αυτό δεν θα πρέπει να δόθηκε στο Θεό, επειδή αυτός ''αντίτιμο'' που έχει το κράτος τού θανάτου, είναι ο διάβολος, και όχι ο Θεός: ΄΄ Ίνα δια τού θανάτου καταργήσει τον το κράτος έχοντα τού θανάτου, τουτ' έστι τον διάβολον, και απαλλάξη τούτους, όσοι φόβω θανάτου διαπαντός ένοχοι ήσαν δουλείας΄΄. (Εβραίους 2/β΄ 14 - 15). Εάν όμως 'πλήρωσε'' ο Θεός έπρεπε να πληρώσει κάτι [[Ιησούς Χριστός]] πάνω στο διάβολο[[Σταυρός|σταυρό]], αυτό θα σήμαινε ότι δεν είχε η δύναμη ώστε να επιβάλει τη θέλησή του ΄΄δωρεάν΄΄. Τότε, ο νικητής θα ήταν ελευθερωθεί ο διάβολος. Αντιθέτως όμως, ο διάβολος και όλη του η ΄΄συντροφιά΄΄, νικήθηκαν όταν ο Ιησούς πέθανε στο Σταυρό. (Κολοσσαείς 2/β΄ 13 - 15). Εάν έπρεπε ο Σατανάς να λάβει λύτρα για να απελευθερώσει τους ανθρώπους άνθρωπος από το κράτος τού θανάτου, τότε αυτός θα ήταν ο νικητής, και όχι ο Χριστός[[Θάνατος|θάνατο]]. Άλλωστε η Αγία Γραφή λέει ότι ΄΄ο Θεός είναι αγάπη΄΄ και όχι ΄΄δικαιοσύνη΄΄. Δεν υπάρχει λοιπόν περίπτωση να ήθελε ο Θεός να θυσιάσει την αγάπη, χάριν κάποιας υποτιθέμενης θιγμένης δικαιοσύνης του, Άποψη που ήθελε ανταπόδωση. Και μάλιστα ο θάνατος ενός αθώου στη θέση ενόχων, είναι αδικία, και όχι δικαιοσύνη. Δεν ήταν ο Θεός που εχθρευόταν τους ανθρώπους επειδή ήταν αμαρτωλοί! Οι άνθρωποι τον έβλεπαν σαν δικαστή, εξ' αιτίας τής ακάθαρτης συνείδησής τους. ΄΄...εχθροί όντες κατηλλάγημεν τω Θεώ δια τού θανάτου τού υιού...΄΄(Ρωμαίους 5/ε΄ 10). Αυτός πάντοτε μας αγαπούσε ως πατέρας, και δεν ζήτησε ποτέ ικανοποίηση για τη δήθεν ΄΄θιγμένη του δικαιοσύνη΄΄, όπως φαίνεται στο Α΄ Ιωάννου 4/δ΄ 9,10: ΄΄Εν τούτω εφανερώθει η αγάπη τού Θεού εν υμίν, ότι τον Υιόν αυτού τον μονογενή απέστειλεν ο Θεός εις τον κόσμον ίνα ζήσωμεν δι' αυτού. Εν τούτω εστιν η αγάπη, ουχ ότι ημείς ηγαπήσαμε τον Θεόν, αλλ' ότι αυτός ηγάπησεν ημάς και απέστειλε τον υιόν αυτού ιλασμόν περί τών αμαρτιών ημών΄΄αντιτίθεται στην ορθόδοξη παράδοση.
==Υποσημειώσεις==