12.398
επεξεργασίες
Αλλαγές
μ
→Προεδρία
Ένα από τα πλέον δυσεπίλυτα προβλήματα της σύγχρονης ιστορικο-θεολογικής έρευνας είναι η προεδρία της Ά Οικουμενικής συνόδου, κάτι που συνέβη λόγω της μη τήρησης πρακτικών, αλλά και των ιστορικών πηγών, οι οποίες δε δίνουν ξεκάθαρη απάντηση στο εν λόγω ζήτημα, παρά μόνο με συνδυασμένη προσπάθεια διασταύρωσης των πηγών.
Η κυρίαρχη άποψη της θεολογικής έρευνας υπό το πρίσμα των δυτικών θεολόγων, άποψη που ενστερνίστηκε και ο Β. Στεφανίδης, είναι οτι η προεδρία της συνόδου ήταν μιά συνδυασμένη άσκηση «κοινής προεδρίας», του [[Μέγας Κωνσταντίνος|Μεγάλου Κωνσταντίνου]] αλλά και προέδρων εκ του εκκλησιαστικού σώματος. Η πρόταση αυτή προκρίθηκε καθώς ο Ευσέβιος Καισαρείας<ref>Βίος Κωνσταντίνου 3,13</ref> αναφέρει πως ο Κωνσταντίνος «''παρεδίδου το λόγο τοις προέδροις''» κατά το πέρας της δικής του προσφωνήσεως σε συνδυασμό με την αναφορά του για «''πρωτεύοντα''» δεξιού τάγματος, αλλά και της διαρκούς παρουσίας του Αυτοκράτορα, στην πρόοδο των εργασιών του συνεδρίου.
Οι θέσεις αυτές δείχνουν να αποκρούονται από την πλειοψηφία των ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών θεολόγων, προκρίνοντας πως τελικά μόνο ενας ήταν ο προεδρεύων της συνόδου, αν και πάλι υπάρχει αρκετός σκεπτικισμός σχετικά με το πρόσωπο την άσκησε. Οι προτάσεις που τέθηκαν ήταν πως προήδρευσε ο [[Όσιος Κορδούης]], ο [[Ευσέβιος Νικομήδειας|Νικομηδείας Ευσέβιος]], ο [[Ευσέβιος Καισαρείας]] ή ο [[Ευστάθιος Αντιόχειας|Αντιοχείας Ευστάθιος]], με τον τελεταίο να έχει τις περισσότερες πιθανότητες. Αυτό διότι Όσιος Κορδούης δεν γνώριζε ελληνικά, ενώ κατά την άποψη αυτή οι Αρειανόφρονες, όπως ο Ευσέβιος Καισαρείας, ήσαν υπόλογοι στην σύνοδο με βάση τις αποφάσεις των εν Αντιοχεία και Αλεξανδρείας συνόδων. Άρα ούτε οι δύο Ευσέβιοι δύνατο να είναι.
