Αλλαγές

Ο '''Πνευματικός θάνατος''' ή'''Δεύτερος Θάνατος''' είναι αποκαλείται στην ορθόδοξη εκκλησία, πνευματική κατάσταση που περιέρχεται ο οριστικός Πνευματικός Θάνατος ή θάνατος της ψυχήςάνθρωπος, μετά τον (πρώτο) σωματικό θάνατο, δηλαδή η την αιώνια καταδίκητου. Η έκφραση αυτή, Ο Πνευματικός Θάνατος είναι η απώλεια συναντάται στην [[Αποκάλυψη]] του Αγίου Πνεύματος ως συστατικού της ύπαρξής μαςΙωάννη στο ''κεφάλαιο Κ', η Θεοεγκατάλειψη. Είναι το ακριβώς αντίθετο της Πρώτης Ανάστασης. Όσο στίχο 14'', όταν και αναφέρεται πως πως ο [[Άδης]] και ο άνθρωπος παραμένει θάνατος εισήλθαν στην σωματική ζωή επί της γης μπορεί να αναστήσει την ψυχή ''αιώνια λίμνη του λαμβάνοντας πυρός'' καταλήγοντας πως «''ούτος ο θάνατος δεύτερος εστίν''». Ο [[Ευαγγελιστής Ιωάννης]]επίσης στην Αποκάλυψη στο κεφάλαιο Β΄, στίχο 11, αναφέρει πως «''Ο έχων ους ακουσάτω τι το Άγιο Πνεύμα δια πνεύμα λέγει ταις εκκλησίαις, ο νικών ου μή αδικηθή εκ θανάτου του Αγίου βαπτίσματοςδευτέρου''».

Έτσι ως πνευματικός θάνατος ορίζεται, ο οριστικός Πνευματικός Θάνατος ή «''θάνατος''» της ψυχής, μετά τον [[Πρώτος Θάνατος|σωματικό θάνατο]], δηλαδή η αιώνια καταδίκη. Ο Πνευματικός Θάνατος είναι η απώλεια του [[Άγιο Πνεύμα|Αγίου Πνεύματος]] ως συστατικού της ύπαρξης του ανθρώπου, που είναι η πηγή κάθε χάριτος. Όσο ο άνθρωπος παραμένει στην σωματική ζωή επί της γης μπορεί να μετανοήσει και να επανέλθει σε κοινωνία με το Άγιο Πνεύμα, όπως ο άσωτος υιός της παραβολής. Όπως στην [[Πρώτη Ανάσταση]], ο άνθρωπος ζωοποιείται μέσω της ένωσης του Αγίου Πνεύματος με την ψυχή του, κατά τον αντίθετο τρόπο ο άνθρωπος θανατώνεται, όταν το Άγιο Πνεύμα αποσύρεται απτον «'' αυτόν, και τον εγκαταλείπει''», με δική του επιλογή. Τότε ο άνθρωπος χάνει το δικαίωμα στη Ζωή του Θεού, και αναμένει οδηγείται εκουσίως στην αιώνια [[Κόλαση]].