Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Φιλάρετος Βοζνεσένσκι"
(Νέα σελίδα: Ο '''Μητροπολίτης Φιλάρετος''' (κατά κόσμον '''Γεώργιος Νικολάγεβιτς Βοζνεσένσκι''', {{lang-ru|Георгий ...) |
|||
| (2 ενδιάμεσες εκδόσεις από 2 χρήστες δεν εμφανίζονται) | |||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
| − | Ο '''Μητροπολίτης Φιλάρετος''' (κατά κόσμον '''Γεώργιος Νικολάγεβιτς Βοζνεσένσκι''', {{lang-ru|Георгий Николаевич Вознесенский}}; γενν. στη [[Κουρσκ]], [[22 Μαρτίου]] [[1903]] - | + | Ο '''Μητροπολίτης Φιλάρετος''' (κατά κόσμον '''Γεώργιος Νικολάγεβιτς Βοζνεσένσκι''', {{lang-ru|Георгий Николаевич Вознесенский}}; γενν. στη [[Κουρσκ]], [[22 Μαρτίου]] [[1903]] - Νέα Υόρκη, [[16 Μαρτίου]] [[1985]]) ήταν ρωσικός [[επίσκοπος]], [[μητροπολίτης]] και πρωθιεράρχης της [[Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία της Διασποράς|Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας της Διασποράς]], καθώς και μητροπολίτης Ανατολικής Αμερικής και ''Νέας Υόρκης''. |
== Βιογραφικά στοιχεία == | == Βιογραφικά στοιχεία == | ||
| − | |||
| − | Το 1909 η οικογένεια μετακόμισε προς την [[Άπω Ανατολή]]. Εκεί το 1920 ο Γιώργος ολοκλήρωσε την | + | Γεννήθηκε στην πόλη ''Κουρσκ'' στις 22 Μαρτίου 1903, από ορθόδοξη οικογένεια. Ο πατέρας του, ο πρωθιερέας Νικόλαος Βοζνεσένσκι, προερχόταν από οικογένεια ιερέων και υπήρξε ενθουσιώδης ποιμένας. Υπήρχαν πέντε παιδιά στην οικογένεια της Λυδίας και του Νικολάου Βοζνεσένσκι, δύο γιοι και τρεις κόρες. Από πολύ πρώιμο στάδιο του ο νεαρός Γεώργιος μεγάλωσε σε μια ατμόσφαιρα χριστιανικής αγάπης και εκκλησιαστικής ζωής. Το 1909 η οικογένεια μετακόμισε προς την [[Άπω Ανατολή]]. Εκεί το 1920 ο Γιώργος ολοκλήρωσε το οκτατάξιο γυμνάσιο. Όταν έλαβαν την εξουσία οι κομουνιστές, η οικογένεια του μέλλοντα ιεράρχη μετακόμισε εκ νέου στο [[Χαρμπίν]], μια πόλη με έντονη εκκλησιαστική ζωή, όπου μετά από λίγα χρόνια ο Γεώργιος σπούδασε στο Πολυτεχνείο Ινστιτούτο. Εκείνη την περίοδο γνώρισε τα έργα του ιεράρχη [[Ιγνάτιου Μπριαντσιανίνωφ]] όπου η διδασκαλία του υπήρξε βάση της εκκλησιαστικής του μόρφωσης και ιδεολογίας. Από εκείνη τη στιγμή, η ζωή στον κόσμο έπαψε να τον ενδιαφέρει και έτσι το 1930, ο Γεώργιος χειροτονήθηκε [[διάκονος]] και το 1931 [[πρεσβύτερος]]. Κατά το ίδιο έτος, έλαβε τη μοναστική κουρά με το όνομα [[Φιλάρετος]], προς τιμήν του Αγίου [[Φιλάρετου του Γουβερνέτου]]. |
| − | + | Σταδιακά μια μοναστική κοινότητα σχηματίστηκε, με συνεπή πνευματική ζωή, ανάγνωση των Αγίων Πατέρων, συμβολή στο έργο του ορφανοτροφείου και των σχολείων του Χαρμπίν. Ο πατέρας Φιλάρετος δείχνει να έχει προοδεύσει, με αποτέλεσμα το όνομά του να γίνει γνωστό πολύ πιο πέρα από τα σύνορα της επαρχίας Χαρμπίν. Έτσι το 1933 διορίστηκε [[ηγούμενος]] και το 1937 [[αρχιμανδρίτης]]. Το 1945 το κομμουνιστικό καθεστώς εγκαταστάθηκε στην [[Κίνα]]. Για όσους Ρώσους ήταν σε θέση να μεταναστεύσουν προς τη Δύση ή προς την ''Αυστραλία'', άρχισε μια περίοδο με πόνο και δοκιμασίες. Γιαυτο ο Αρχιμανδρίτης Φιλάρετος κινήθηκε προς τους κληρικούς του Πατριαρχείου της Μόσχας, αλλά με αποφασιστικότητα αρνήθηκε να δεχθεί ένα σοβιετικό διαβατήριο καθώς προερχόταν από την αθεϊστική δύναμη στην υπηρεσία. Ο πατέρας του το 1946 επέστρεψε στη Ρωσσία, όπου σύντομα πέθανε, με αποτέλεσμα ο ίδιος να φύγει για το [[Χονγκ Κονγκ]] και από εκεί για την [[Αυστραλία]], στο [[Μπρισμπέιν]]. Εκεί, στις 26 Μαΐου 1963 ο αρχιμανδρίτης Φιλάρετος χειροτονήθηκε Επίσκοπος της Μπρισμπέιν, Βικάριος της επισκοπής του [[Σίδνεϊ]]. | |
| − | + | Το 1964 ο επίσκοπος Φιλάρετος παρακολούθησε τη [[Ιερά Σύνοδος της Ρωσικής Εκκλησίας της Διασποράς|Σύνοδο των Ρώσων Ιεραρχών της Διασποράς]], η οποία πραγματοποιήθηκε στη Νέα Υόρκη. Ο Μητροπολίτης [[Αναστάσιος Γριβανοφσκι]] ήταν τότε σε βαθύ γήρας και επρόκειτο να αποσυρθεί. Στη Σύνοδο διεξήχθησαν εκλογές για το διάδοχό του, όμως οι δύο υποψήφιοι ισοψήφησαν. Για να διατηρηθεί η ειρήνη στην Εκκλησία, ο Αρχιεπίσκοπος [[Ιωάννης Μαξίμοβιτς]], πρότεινε ένα τρίτο υποψήφιο, το σχετικά άγνωστο Επίσκοπο Φιλάρετο, ο οποίος ήταν ο πιο πρόσφατα χειροτονηθείς. Έτσι, το 27 Μαΐου 1964, η Ρωσική Εκκλησία στο Εξωτερικό εκλέγεται τρίτο κατά σειρά πρωθιεράρχη της το Μητροπολίτη Φιλάρετο. Ως επικεφαλής της Ρωσικής Εκκλησίας της Διασποράς, έμεινε σταθερός στην ανεξαρτησία της Ορθοδοξίας από το πατριαρχείο Μόσχας, που είχε υποταχθεί στο αθεϊστικό καθεστώς, όμως παράλληλα εργάστηκε σκληρά για την ειρήνη των Ορθοδόξων και για να δαμάσει τη διχόνοια στο εσωτερικό της Ρωσικής Εκκλησίας του Εξωτερικού. Εργάστηκε με πραότητα αλλά και ζήλο για τη διαφύλαξη της πατερικής παράδοσης και υπερασπίστηκε την Ορθοδοξία από τον κίνδυνο της [[Οικουμενισμός|Οικουμενισμού]], αντικρούοντας τη «[[θεωρία των κλάδων]]». Επίσης κατά τη διακονία του ως προκαθημένου της Ρωσικής Εκκλησία στο Εξωτερικό πραγματοποιήθηκε η ανακήρυξη της αγιότητας των αγίων [[Ιωάννης της Κροστάνδης|Ιωάννη της Κρονστάνδης]] (1964), [[Γερμανός της Αλάσκας|Γερμανού της Αλάσκας]] (1970), [[Ξένιας της Πετρούπολης]] (1978 μ.Χ.), των Νεομαρτύρων και Ομολογητών της Ρωσίας (1981), καθώς και του οσίου [[Παΐσιος Βελιτσκόφσκυ|Παϊσίου Βελιτσκόφκσυ]] (1982). | |
| − | + | Ενώ ήταν ένας ποιμένας γεμάτος φροντίδα και αγάπη για τους άλλους, ήταν εξαιρετικά αυστηρός με τον εαυτό του. Ζούσε μια πραγματικά ασκητική ζωή: κοιμόταν για δύο ή τρεις ώρες την ημέρα, έτρωγε ελάχιστα, παρακολουθούσε με πατρικό ενδιαφέρον τις λύπες και τις χαρές του ποιμνίου του και ξαγρυπνούσε προσευχόμενος γι’ αυτό. Ο Μητροπολίτης Φιλάρετος αποκοιμήθηκε 8 Νοεμβρίου 1985, κατά την ημέρα εορτής του [[Αρχαγγέλου Μιχαήλ]] και όλων των ασωμάτων Δυνάμεων και θάφτηκε στη [[Μονή της Αγίας Τριάδας του Τζόρντανβιλ]]. Δεκατρία χρόνια μετά το θάνατό του, αποφασίστηκε ότι θα πρέπει να μεταφερθεί στην κρύπτη κάτω από το Ιερό της Αγίας Τριάδος στη Τζόρντανβιλ. Το άνοιγμα του τάφου του έγινε στις 28 Οκτωβρίου 1998. Ο Αρχιεπίσκοπος [[Λαύρος Σκούρλα|Λαύρος]] των Συρακουσών και Αγίας Τριάδος, ο επίσκοπος Ιλαρίων του Μανχάταν, Αρχιμανδρίτης Λουκάς και οι αδελφοί ήταν παρόντες σε αυτή την περίπτωση και έγιναν μάρτυρες της πλήρους αφθαρσίας του λειψάνου του. Το σώμα του ήταν λευκό και ακόμη και μαλακό. Τα άμφια, ο σταυρός και η εικόνα της Παναγίας ήταν ακόμη φωτεινά. 15 Νοεμβρίου 2012 στην Ανατολική Αμερικής Επαρχία ιδρύθηκε μια επιτροπή για να διερευνήσει την επίσημη δοξολογία του ο Μητροπολίτης Φιλάρετος<ref>http://eadiocese.org/News/2012/dec/eadcminutes.en.htm</ref>. | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | Ενώ ήταν ένας ποιμένας γεμάτος φροντίδα και αγάπη για τους άλλους, ήταν εξαιρετικά αυστηρός με τον εαυτό του. Ζούσε μια πραγματικά ασκητική ζωή: κοιμόταν για δύο ή τρεις ώρες την ημέρα, έτρωγε ελάχιστα, παρακολουθούσε με πατρικό ενδιαφέρον τις λύπες και τις χαρές του ποιμνίου του και ξαγρυπνούσε προσευχόμενος γι’ αυτό. | ||
| − | |||
| − | Ο Μητροπολίτης Φιλάρετος αποκοιμήθηκε 8 Νοεμβρίου 1985, κατά την ημέρα εορτής του [[Αρχαγγέλου Μιχαήλ]] και όλων των ασωμάτων Δυνάμεων και θάφτηκε στη [[Μονή της Αγίας Τριάδας του Τζόρντανβιλ]]. | ||
| − | |||
| − | Δεκατρία χρόνια μετά το θάνατό του, αποφασίστηκε ότι θα πρέπει να μεταφερθεί στην κρύπτη κάτω από το Ιερό της Αγίας Τριάδος στη Τζόρντανβιλ. Το άνοιγμα του τάφου του έγινε στις 28 Οκτωβρίου 1998. Ο Αρχιεπίσκοπος [[Λαύρος Σκούρλα|Λαύρος]] των Συρακουσών και Αγίας Τριάδος, ο επίσκοπος Ιλαρίων του Μανχάταν, Αρχιμανδρίτης Λουκάς και οι αδελφοί ήταν παρόντες σε αυτή την περίπτωση και έγιναν μάρτυρες της πλήρους αφθαρσίας του λειψάνου του. Το σώμα του ήταν λευκό και ακόμη και μαλακό. Τα άμφια, ο σταυρός και η εικόνα της Παναγίας ήταν ακόμη φωτεινά. | ||
| − | |||
| − | 15 Νοεμβρίου 2012 στην Ανατολική Αμερικής Επαρχία ιδρύθηκε μια επιτροπή για να διερευνήσει την επίσημη δοξολογία του ο Μητροπολίτης Φιλάρετος<ref>http://eadiocese.org/News/2012/dec/eadcminutes.en.htm</ref>. | ||
==References== | ==References== | ||
| Γραμμή 44: | Γραμμή 21: | ||
[[Κατηγορία:Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία]] | [[Κατηγορία:Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία]] | ||
| − | |||
| − | |||
Τελευταία αναθεώρηση της 12:45, 5 Ιουλίου 2014
Ο Μητροπολίτης Φιλάρετος (κατά κόσμον Γεώργιος Νικολάγεβιτς Βοζνεσένσκι, Πρότυπο:Lang-ru; γενν. στη Κουρσκ, 22 Μαρτίου 1903 - Νέα Υόρκη, 16 Μαρτίου 1985) ήταν ρωσικός επίσκοπος, μητροπολίτης και πρωθιεράρχης της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας της Διασποράς, καθώς και μητροπολίτης Ανατολικής Αμερικής και Νέας Υόρκης.
Βιογραφικά στοιχεία
Γεννήθηκε στην πόλη Κουρσκ στις 22 Μαρτίου 1903, από ορθόδοξη οικογένεια. Ο πατέρας του, ο πρωθιερέας Νικόλαος Βοζνεσένσκι, προερχόταν από οικογένεια ιερέων και υπήρξε ενθουσιώδης ποιμένας. Υπήρχαν πέντε παιδιά στην οικογένεια της Λυδίας και του Νικολάου Βοζνεσένσκι, δύο γιοι και τρεις κόρες. Από πολύ πρώιμο στάδιο του ο νεαρός Γεώργιος μεγάλωσε σε μια ατμόσφαιρα χριστιανικής αγάπης και εκκλησιαστικής ζωής. Το 1909 η οικογένεια μετακόμισε προς την Άπω Ανατολή. Εκεί το 1920 ο Γιώργος ολοκλήρωσε το οκτατάξιο γυμνάσιο. Όταν έλαβαν την εξουσία οι κομουνιστές, η οικογένεια του μέλλοντα ιεράρχη μετακόμισε εκ νέου στο Χαρμπίν, μια πόλη με έντονη εκκλησιαστική ζωή, όπου μετά από λίγα χρόνια ο Γεώργιος σπούδασε στο Πολυτεχνείο Ινστιτούτο. Εκείνη την περίοδο γνώρισε τα έργα του ιεράρχη Ιγνάτιου Μπριαντσιανίνωφ όπου η διδασκαλία του υπήρξε βάση της εκκλησιαστικής του μόρφωσης και ιδεολογίας. Από εκείνη τη στιγμή, η ζωή στον κόσμο έπαψε να τον ενδιαφέρει και έτσι το 1930, ο Γεώργιος χειροτονήθηκε διάκονος και το 1931 πρεσβύτερος. Κατά το ίδιο έτος, έλαβε τη μοναστική κουρά με το όνομα Φιλάρετος, προς τιμήν του Αγίου Φιλάρετου του Γουβερνέτου.
Σταδιακά μια μοναστική κοινότητα σχηματίστηκε, με συνεπή πνευματική ζωή, ανάγνωση των Αγίων Πατέρων, συμβολή στο έργο του ορφανοτροφείου και των σχολείων του Χαρμπίν. Ο πατέρας Φιλάρετος δείχνει να έχει προοδεύσει, με αποτέλεσμα το όνομά του να γίνει γνωστό πολύ πιο πέρα από τα σύνορα της επαρχίας Χαρμπίν. Έτσι το 1933 διορίστηκε ηγούμενος και το 1937 αρχιμανδρίτης. Το 1945 το κομμουνιστικό καθεστώς εγκαταστάθηκε στην Κίνα. Για όσους Ρώσους ήταν σε θέση να μεταναστεύσουν προς τη Δύση ή προς την Αυστραλία, άρχισε μια περίοδο με πόνο και δοκιμασίες. Γιαυτο ο Αρχιμανδρίτης Φιλάρετος κινήθηκε προς τους κληρικούς του Πατριαρχείου της Μόσχας, αλλά με αποφασιστικότητα αρνήθηκε να δεχθεί ένα σοβιετικό διαβατήριο καθώς προερχόταν από την αθεϊστική δύναμη στην υπηρεσία. Ο πατέρας του το 1946 επέστρεψε στη Ρωσσία, όπου σύντομα πέθανε, με αποτέλεσμα ο ίδιος να φύγει για το Χονγκ Κονγκ και από εκεί για την Αυστραλία, στο Μπρισμπέιν. Εκεί, στις 26 Μαΐου 1963 ο αρχιμανδρίτης Φιλάρετος χειροτονήθηκε Επίσκοπος της Μπρισμπέιν, Βικάριος της επισκοπής του Σίδνεϊ.
Το 1964 ο επίσκοπος Φιλάρετος παρακολούθησε τη Σύνοδο των Ρώσων Ιεραρχών της Διασποράς, η οποία πραγματοποιήθηκε στη Νέα Υόρκη. Ο Μητροπολίτης Αναστάσιος Γριβανοφσκι ήταν τότε σε βαθύ γήρας και επρόκειτο να αποσυρθεί. Στη Σύνοδο διεξήχθησαν εκλογές για το διάδοχό του, όμως οι δύο υποψήφιοι ισοψήφησαν. Για να διατηρηθεί η ειρήνη στην Εκκλησία, ο Αρχιεπίσκοπος Ιωάννης Μαξίμοβιτς, πρότεινε ένα τρίτο υποψήφιο, το σχετικά άγνωστο Επίσκοπο Φιλάρετο, ο οποίος ήταν ο πιο πρόσφατα χειροτονηθείς. Έτσι, το 27 Μαΐου 1964, η Ρωσική Εκκλησία στο Εξωτερικό εκλέγεται τρίτο κατά σειρά πρωθιεράρχη της το Μητροπολίτη Φιλάρετο. Ως επικεφαλής της Ρωσικής Εκκλησίας της Διασποράς, έμεινε σταθερός στην ανεξαρτησία της Ορθοδοξίας από το πατριαρχείο Μόσχας, που είχε υποταχθεί στο αθεϊστικό καθεστώς, όμως παράλληλα εργάστηκε σκληρά για την ειρήνη των Ορθοδόξων και για να δαμάσει τη διχόνοια στο εσωτερικό της Ρωσικής Εκκλησίας του Εξωτερικού. Εργάστηκε με πραότητα αλλά και ζήλο για τη διαφύλαξη της πατερικής παράδοσης και υπερασπίστηκε την Ορθοδοξία από τον κίνδυνο της Οικουμενισμού, αντικρούοντας τη «θεωρία των κλάδων». Επίσης κατά τη διακονία του ως προκαθημένου της Ρωσικής Εκκλησία στο Εξωτερικό πραγματοποιήθηκε η ανακήρυξη της αγιότητας των αγίων Ιωάννη της Κρονστάνδης (1964), Γερμανού της Αλάσκας (1970), Ξένιας της Πετρούπολης (1978 μ.Χ.), των Νεομαρτύρων και Ομολογητών της Ρωσίας (1981), καθώς και του οσίου Παϊσίου Βελιτσκόφκσυ (1982).
Ενώ ήταν ένας ποιμένας γεμάτος φροντίδα και αγάπη για τους άλλους, ήταν εξαιρετικά αυστηρός με τον εαυτό του. Ζούσε μια πραγματικά ασκητική ζωή: κοιμόταν για δύο ή τρεις ώρες την ημέρα, έτρωγε ελάχιστα, παρακολουθούσε με πατρικό ενδιαφέρον τις λύπες και τις χαρές του ποιμνίου του και ξαγρυπνούσε προσευχόμενος γι’ αυτό. Ο Μητροπολίτης Φιλάρετος αποκοιμήθηκε 8 Νοεμβρίου 1985, κατά την ημέρα εορτής του Αρχαγγέλου Μιχαήλ και όλων των ασωμάτων Δυνάμεων και θάφτηκε στη Μονή της Αγίας Τριάδας του Τζόρντανβιλ. Δεκατρία χρόνια μετά το θάνατό του, αποφασίστηκε ότι θα πρέπει να μεταφερθεί στην κρύπτη κάτω από το Ιερό της Αγίας Τριάδος στη Τζόρντανβιλ. Το άνοιγμα του τάφου του έγινε στις 28 Οκτωβρίου 1998. Ο Αρχιεπίσκοπος Λαύρος των Συρακουσών και Αγίας Τριάδος, ο επίσκοπος Ιλαρίων του Μανχάταν, Αρχιμανδρίτης Λουκάς και οι αδελφοί ήταν παρόντες σε αυτή την περίπτωση και έγιναν μάρτυρες της πλήρους αφθαρσίας του λειψάνου του. Το σώμα του ήταν λευκό και ακόμη και μαλακό. Τα άμφια, ο σταυρός και η εικόνα της Παναγίας ήταν ακόμη φωτεινά. 15 Νοεμβρίου 2012 στην Ανατολική Αμερικής Επαρχία ιδρύθηκε μια επιτροπή για να διερευνήσει την επίσημη δοξολογία του ο Μητροπολίτης Φιλάρετος[1].
