Αλλαγές

Το 1820 η μονή προσπαθεί να επανέλθει σε κατάσταση κοινοβίου, η κήρυξη όμως της επανάστασης ματαιώνει την προσπάθεια αυτή, ενώ από το 1830 η μονή περνάει σε νέα φάση δεινών. Η ίδια αυτή την εποχή προσφέρει καταφύγιο σε αγωνιστές, ενώ δίνει τα χαλκουργεία της για την κατασκευή πυρομαχικών και όπλων. Επίσης ενισχύει με τρόφιμα αγωνιστές, ναυλώνοντας πλοία για το σκοπό αυτό. Την ίδια εποχή ο κίνδυνος είναι πλέον ορατός για την αγιορείτικη αδελφότητα να καταστραφεί από τον Τουρκικό στόλο και ο ηγούμενος της μονής προτρέπει να σταλεί αντιπροσωπεία ώστε να συνθηκολογήσουν με τον πασά ''Αβδούλ Ρουμπούτ''. Ο ίδιος πείθεται, ζητώντας αποζημίωση 1.500.000 γροσίων. Το ποσό ήταν αδύνατο να καλυφθεί όμως, και έτσι ζήτησαν να δοθεί προκαταβολικά ένα ποσό και εν συνεχεία μέσα σε προκαθορισμένες ημερομηνίες να παραδοθεί και το υπόλοιπο ποσό. O ''Ρουμπούτ'' δέχεται, κρατάει ως ομήρους όμως τους προϊσταμένους των μονών, εκ των οποίων οι περισσότεροι πέθαναν από τις κακουχίες των Τούρκων στρατιωτών. Ο πασάς επίσης αποστέλει και 3.000 στρατιώτες στο Άγιο Όρος, ώστε να αφοπλίσουν τις μονές, να συλλέξουν πυρομαχικά και να συλλάβουν τους επαναστάτες. Η ''Μονή Βατοπαιδίου'' σε αυτή τη περίσταση συνέβαλλε τα μέγιστα καθώς ουσιαστικά συντήρησε τις άλλες μονές, δίνοντάς τους τροφή. Τα επόμενα χρόνια, η μονή υποχρεωτικά πουλάει μεγάλο μέρος του εναπομείναντος μέρους της περιουσίας της, διότι αδυνατεί να καλύψει τις ανάγκες της και τη βαριά φορολογία, συνεχίζοντας παράλληλα το φιλανθρωπικό της έργο, ενισχύοντας τη ''μεγάλη του Γένους Σχολή'', τη ''θεολογική σχολή της Χάλκης'' και ενισχύοντας του Έλληνες στις δύσκολες εποχές που περνούσαν. Ενισχύει επίσης του Θεσσαλονικείς μετά τη μεγάλη πυρκαγιά του 1917, ενισχύει το γαλλικό Ερυθρό σταυρό, εξαγοράζει δύο χωρία από Τούρκο αγά (Βραστά και Σταυρό Χαλκιδικής), ανεγείρει σχολεία στη Κύπρο κ.α.