Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Αντίλυτρο"
(→Η αληθής σημασία τής θυσίας τού Κυρίου) |
|||
Γραμμή 2: | Γραμμή 2: | ||
Πάντως, η χρήση της λέξεως ''λύτρον'' ''"παρέσχον το έδαφος προς γένεσιν του προβλήματος της απολυτρώσεως του ανθρώπου διά του αίματος του Χριστού πληρωθέντος ως λύτρου"''<ref>Θ.Η.Ε., ό.π., στ. 420.</ref>. | Πάντως, η χρήση της λέξεως ''λύτρον'' ''"παρέσχον το έδαφος προς γένεσιν του προβλήματος της απολυτρώσεως του ανθρώπου διά του αίματος του Χριστού πληρωθέντος ως λύτρου"''<ref>Θ.Η.Ε., ό.π., στ. 420.</ref>. | ||
− | |||
− | |||
== Βασικά προβλήματα της δικανικής θέσεως περί Αντιλύτρου == | == Βασικά προβλήματα της δικανικής θέσεως περί Αντιλύτρου == | ||
Γραμμή 18: | Γραμμή 16: | ||
Αυτός πάντοτε μας αγαπούσε ως πατέρας, και δεν ζήτησε ποτέ ικανοποίηση για τη δήθεν ΄΄θιγμένη του δικαιοσύνη΄΄, όπως φαίνεται στο Α΄ Ιωάννου 4/δ΄ 9,10: | Αυτός πάντοτε μας αγαπούσε ως πατέρας, και δεν ζήτησε ποτέ ικανοποίηση για τη δήθεν ΄΄θιγμένη του δικαιοσύνη΄΄, όπως φαίνεται στο Α΄ Ιωάννου 4/δ΄ 9,10: | ||
΄΄Εν τούτω εφανερώθει η αγάπη τού Θεού εν υμίν, ότι τον Υιόν αυτού τον μονογενή απέστειλεν ο Θεός εις τον κόσμον ίνα ζήσωμεν δι' αυτού. Εν τούτω εστιν η αγάπη, ουχ ότι ημείς ηγαπήσαμε τον Θεόν, αλλ' ότι αυτός ηγάπησεν ημάς και απέστειλε τον υιόν αυτού ιλασμόν περί τών αμαρτιών ημών΄΄. | ΄΄Εν τούτω εφανερώθει η αγάπη τού Θεού εν υμίν, ότι τον Υιόν αυτού τον μονογενή απέστειλεν ο Θεός εις τον κόσμον ίνα ζήσωμεν δι' αυτού. Εν τούτω εστιν η αγάπη, ουχ ότι ημείς ηγαπήσαμε τον Θεόν, αλλ' ότι αυτός ηγάπησεν ημάς και απέστειλε τον υιόν αυτού ιλασμόν περί τών αμαρτιών ημών΄΄. | ||
− | |||
− | |||
− | |||
==Υποσημειώσεις== | ==Υποσημειώσεις== |
Αναθεώρηση της 12:12, 20 Μαρτίου 2008
Η λέξη Αντίλυτρον σημαίνει "αυτό που δίνεται αντί λύτρων, αντίτιμο για τη λύτρωση"[1]. Αν και συναντάται μία μόνο φορά στην Καινή Διαθήκη (Α' Τιμ. 2:6[2]) εντούτοις εκφράζει την ίδια έννοια με "το λύτρον αντί πολλών εν Ματθ. 20:28[3] και Μαρκ. 10:45[4] " [5]. Δεδομένου ότι "ουδαμού της Κ.Δ. η λέξις "απολύτρωσις" απαντά εν τη αρχική αυτής σημασία, της διά λύτρων απελευθερώσεως, αλλά πάντοτε εν τη σημασία της απαλλαγής από δεινών (Λουκ. κα' 28, Ρωμ. η' 23)"[6] η Ορθόδοξη Θεολογία αποδέχεται ότι "η πράξις της λυτρώσεως έχει την έννοιαν της χάριτος...εξ αγάπης"[7].
Πάντως, η χρήση της λέξεως λύτρον "παρέσχον το έδαφος προς γένεσιν του προβλήματος της απολυτρώσεως του ανθρώπου διά του αίματος του Χριστού πληρωθέντος ως λύτρου"[8].
Βασικά προβλήματα της δικανικής θέσεως περί Αντιλύτρου
Εάν η θυσία τού Κυρίου ήταν το ΄΄αντίτιμο΄΄ ως πληρωμή, για την απελευθέρωση τών ανθρώπων από το θάνατο, αυτό δεν θα πρέπει να δόθηκε στο Θεό, επειδή αυτός που έχει το κράτος τού θανάτου, είναι ο διάβολος, και όχι ο Θεός: ΄΄ Ίνα δια τού θανάτου καταργήσει τον το κράτος έχοντα τού θανάτου, τουτ' έστι τον διάβολον, και απαλλάξη τούτους, όσοι φόβω θανάτου διαπαντός ένοχοι ήσαν δουλείας΄΄. (Εβραίους 2/β΄ 14 - 15).
Εάν όμως ο Θεός έπρεπε να πληρώσει κάτι στο διάβολο, αυτό θα σήμαινε ότι δεν είχε η δύναμη να επιβάλει τη θέλησή του ΄΄δωρεάν΄΄. Τότε, ο νικητής θα ήταν ο διάβολος. Αντιθέτως όμως, ο διάβολος και όλη του η ΄΄συντροφιά΄΄, νικήθηκαν όταν ο Ιησούς πέθανε στο Σταυρό. (Κολοσσαείς 2/β΄ 13 - 15).
Εάν έπρεπε ο Σατανάς να λάβει λύτρα για να απελευθερώσει τους ανθρώπους από το κράτος τού θανάτου, τότε αυτός θα ήταν ο νικητής, και όχι ο Χριστός.
Άλλωστε η Αγία Γραφή λέει ότι ΄΄ο Θεός είναι αγάπη΄΄ και όχι ΄΄δικαιοσύνη΄΄. Δεν υπάρχει λοιπόν περίπτωση να ήθελε ο Θεός να θυσιάσει την αγάπη, χάριν κάποιας υποτιθέμενης θιγμένης δικαιοσύνης του, που ήθελε ανταπόδωση. Και μάλιστα ο θάνατος ενός αθώου στη θέση ενόχων, είναι αδικία, και όχι δικαιοσύνη. Δεν ήταν ο Θεός που εχθρευόταν τους ανθρώπους επειδή ήταν αμαρτωλοί! Οι άνθρωποι τον έβλεπαν σαν δικαστή, εξ' αιτίας τής ακάθαρτης συνείδησής τους. ΄΄...εχθροί όντες κατηλλάγημεν τω Θεώ δια τού θανάτου τού υιού...΄΄(Ρωμαίους 5/ε΄ 10).
Αυτός πάντοτε μας αγαπούσε ως πατέρας, και δεν ζήτησε ποτέ ικανοποίηση για τη δήθεν ΄΄θιγμένη του δικαιοσύνη΄΄, όπως φαίνεται στο Α΄ Ιωάννου 4/δ΄ 9,10: ΄΄Εν τούτω εφανερώθει η αγάπη τού Θεού εν υμίν, ότι τον Υιόν αυτού τον μονογενή απέστειλεν ο Θεός εις τον κόσμον ίνα ζήσωμεν δι' αυτού. Εν τούτω εστιν η αγάπη, ουχ ότι ημείς ηγαπήσαμε τον Θεόν, αλλ' ότι αυτός ηγάπησεν ημάς και απέστειλε τον υιόν αυτού ιλασμόν περί τών αμαρτιών ημών΄΄.
Υποσημειώσεις
- ↑ λήμμ. "Αντίλυτρον", Μέγα Λεξικό της Ελληνικής Γλώσσας, εκδ. Πάπυρος, ΑΘήνα 2005.
- ↑ "ο δούς εαυτόν αντίλυτρον υπέρ πάντων".
- ↑ "ώσπερ ο υιός τού ανθρώπου ουκ ήλθε διακονηθήναι, αλλά διακονήσαι καί δούναι τήν ψυχήν αυτού λύτρον αντί πολλών".
- ↑ "καί γάρ ο υιός τού ανθρώπου ουκ ήλθε διακονηθήναι, αλλά διακονήσαι, καί δούναι τήν ψυχήν αυτού λύτρον αντί πολλών".
- ↑ Τρεμπέλας Ν. Παν., Υπόμνημα εις τας Επιστολάς της Κ. Διαθήκης, τόμ. Β', 4η έκδ., 'Ο Σωτήρ', Αθήνα 1993, σελ. 354Α.
- ↑ Παν. Δημητρόπουλος, "Λύτρων, περί, θεωρία", Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια (Θ.Η.Ε.), τόμ. 08, εκδ. Μαρτίνος Αθ., Αθήνα 1966, στ. 421.
- ↑ Βούλγαρης Σπ. Χρήστος, Υπόμνημα εις τας Καθολικάς Επιστολάς του Αποστόλου Πέτρου, 6η έκδ., εκδ. Κ. & Π. Σμπίλιας ΑΕΒΕ, Αθήνα 1996, σελ. 123.
- ↑ Θ.Η.Ε., ό.π., στ. 420.