[[Image:Synaxis of the Holy Angels.JPG|200px|right|thumb|Η Σύναξη των Αγίων Ασωμάτων Δυνάμεων]]Οι '''Άγγελοι''' στην [[Ορθόδοξη Εκκλησία]] είναι αόρατα, ασώματα, νοερά, αυτεξούσια, κτιστά όντα, που αποτελούν λειτουργικά πνεύματα και εκτελεστές του Θείου θελήματος. Ο λόγος δημιουργίας τους είναι εκστατική αγάπη και αγαθότητα του Θεού, με σκοπό να συμμερισθούν ως λογικά όντα τη μακαριότητά Του. Δημιουργήθηκαν εξ αρχής αγαθοί με δυνατότητα περεταίρω πνευματικής προκοπής, αλλά και δυνατότητα τροπής προς το [[κακό]], με αποτέλεσμα άλλοι άγγελοι με τη συνεργία του [[Άγιο Πνεύμα|Αγίου Πνεύματος]] να παγιωθούν στο καλό και άλλοι να εκπέσουν της χάριτος ένεκα της υπερηφανείας τους, δημιουργώντας το εκπεσών τάγμα αγγέλων, που πλέον αποκλήθηκαν ''Δαίμονες''. Η αυτεξούσια βουλή τους παρότι ήταν δυσκίνητη προς το κακό παρέμενε δεκτική αυτού, αφού ως δημιουργήματα που προήλθαν από τροπή, δύνατο να αλλοιώσουν την δεκτική μακαριότητα που απολάμβαναν κινούμενα προς το "μη ον" (έλλειψη του αγαθού), με αποτέλεσμα ένα μέρος των δημιουργημάτων αυτών να εκπέσει οριστικώς. [[Image:Synaxis of the Holy Angels.JPG|300px|right|thumb|Η Σύναξη των Αγίων Ασωμάτων Δυνάμεων]]

* [[Σεραφείμ]] <ref>Η λέξη πιθανώς προέρχεται από την εβραϊκή λέξη "σαράφι" που σημαίνει καίω. Κατά άλλες προτάσεις προέρχεται από την αιγυπτιακή λέξη "σερεφ", που ήταν οι πτερωτοί σκύλοι που φύλασσαν τάφους για του Αιγύπτιους, ενώ κατά την αραβική και λιγότερη πιθανή εκδοχή που σημαίνει ο ευγενής (ΘΗΕ, τ. 1, σελ. 177)</ref> (''Ησ. 6,2''), [[Χερουβείμ]] <ref>Το όνομα Χερουβίμ, είναι πιθανώς ενικός της εβραϊκής λέξης "χερούβ", με πιθανή ακκαδική καταγωγή της λέξης "χαρίβου" που σημαίνει το λατρεύοντα τον Θεό ή τη Θεά. Δεν είναι λοιπόν αβάσιμο να ισχυριστούμε ότι είναι βαβυλωνιακό δάνειο, του οποίου άλλαξε η έννοια (ΘΗΕ, τ. 1, σελ. 176-177)</ref> (''Εβρ. 9,5''), [[Θρόνους]] (''Κολ. 1,16''),

Η πραγματικότητα είναι πως τους στους πατέρες της εκκλησίας, δεν υπάρχει κάποια ομοφωνία σχετικά με τον αριθμό και την ονομασία των αγγελικών ταγμάτων<ref>Δ. Τσάμης, ενθ.αν., σελ. 97</ref>.

Δημιουργός και ποιητής των ''αγγέλων'' είναι ο [[Θεός]], ο Οποίος τους δημιούργησε [[Κατ' εικόνα|κατ' εικόνα]] του<ref>Ιωάννου Δαμασκηνού, Έκδοσις Ακριβής της Ορθοδόξου Πίστεως, κεφ. 17</ref>. Το πως η δημιουργία αυτή διενεργήθηκε παραμένει άγνωστο σε εμάς<ref>ΘΗΕ, τ.1, σελ. 181</ref>. Γνωστό όμως είναι πως αποτελούν δημιουργήματα και ως τέτοια είναι ''"ομόδουλοι"'' των ανθρώπων<ref>Μ. Βασιλείου, Εις εξαήμερον 9, 6</ref>, αν και η φύση τους είναι ασώματη σε σχέση με αυτούς. Δημιουργήθηκαν πριν την ανθρωπότητα<ref>Γρηγόριος Θεολόγου, Ομιλία εις τα Θεοφάνεια, PG 36, 320C</ref> και ως οντότητα κατέχουν φύση ''νοερή'', ''αεικίνητη'', ''αυτεξούσια'', ''ασώματη'' και '' λογική'', που έχει λάβει ''αθανασία'' κατά χάρη (διότι μόνος φύσει αθάνατος είναι ο Θεός), της δε ουσίας της γνώστης, είναι μόνο ο κτίτωράς της, Θεός<ref>Ιω. Δαμασκηνός, Έκδοσις Ακριβής της Ορθοδόξου Πίστεως, Β, 3, 17. Περί Αγγέλων</ref>. Ως ασώματοι και άυλοι βέβαια μπορεί να χαρακτηρισθούν μόνο σε σχέση με την ανθρώπινη φύση (διότι μόνος πραγματικά ασώματος και άυλος είναι ο Θεός<ref>Ιω. Δαμασκηνός, Έκδοσις Ακριβής της Ορθοδόξου Πίστεως, Β, 3, 17. Περί Αγγέλων</ref>), καθώς σε σχέση με το Θεό έχουν φύση παχιά και υλική. Η παχύτητα όμως αυτή δεν έχει ανάλογες επιπτώσεις με την ανθρώπινη ύλη, γι αυτό και η φύση τους και η σύστασή τους διατηρείται αμετάβλητη<ref>Μ. Βασιλείου, Εις 32 Ψαλμόν 4.</ref>.

Ο Άγγελος όμως έχει τρεπτή γνώμη, δηλαδή τρεπτή ηθική κατάσταση. Έτσι η τελείωσή τους νοείται ως κίνηση ή στάση προς το Άγιο Πνεύμα<ref>Μ. Βασίλειος, Περί Αγίου Πνεύματος 16, 38</ref>. Οι Άγγελοι λοιπόν δε δημιουργήθηκαν σε νηπιώδη κατάσταση, ούτε τελειοποιήθηκαν προοδευτικά με την εκγύμναση, όπως αν και δε γνωρίζουμε αν δημιουργήθηκαν άπαξ ή σταδιακά<ref>ΘΗΕ, τ.1, σελ. 183</ref>. Όπως όμως ο άνθρωπος, καθώς εξ αρχής τους αποδόθηκε σα συστατικό τη φύσης τους κατά κάποιο τρόπο η Αγιότητα, δίχως όμως να είναι πραγματικό συστατικό της φύσεως τους<ref>Μ. Βασιλείου, Περί του Αγίου Πνεύματος 16, 38</ref>. Γι αυτό και δύσκολα μεταπίπτουν στο κακό, από τη στιγμή μάλιστα που πηγή της πνευματικής τους τροφής είναι το φως του Θεού. Η τελειότητα των Αγγέλων, καθώς είναι δημιουργήματα, παραμένει σχετική. Σε σχέση με τους ανθρώπους όμως, πάντοτε τονίζεται η υπεροχή της, αν και η ανθρώπινη φύση κατά την τελείωση μπορεί να τους φτάσει, ακόμα και να τους ξεπεράσει, όπως στην περίπτωση της [[Θεοτόκος|Θεοτόκου]]<ref>ΘΗΕ, τ.1, σελ. 186</ref>. Γι αυτό και δεν είναι, όπως ειπώθηκε, εκ φύσεως Άγιοι. Προϋπόθεση της μετοχής τους στην Αγιότητα, όπως και στους ανθρώπους, είναι το Άγιο Πνεύμα. Έτσι και άγγελοι κτίσθηκαν και τελειώθηκαν από το [[Άγιο Πνεύμα]], μετέχοντας στον φωτισμό και τη χάρη, ανάλογα με την αξία τους και την προκοπή την οποία επέδειξαν. Εξου και η αγιοσύνη τους δε νοείται σα μία μηχανική διεργασία, αλλά σαν ελεύθερη πρόοδος, που επιτυγχάνεται με τη συνεργία της προσωπικής προσπάθειας<ref>Μ. Βασίλειος, Κατά Ευνομίου 3, 2</ref>. Η συνεργία είναι απαραίτητη, όπως απαραίτητη είναι και η βοήθεια τους Αγίου Πνεύματος, διότι βρίσκονται σε ισόρροπη θέση ανάμεσα στο καλό και το κακό<ref>Δ. Τσάμης, Αγιολογία..., σελ. 95</ref>. Η βοήθεια αυτή έγκειται στη στερέωσή τους στο καλό<ref>Μ. Βασίλειος, ο.π., 13, 38</ref>.

Ο πρώτιστος άγγελος μεταξύ των ασωμάτων αυτών δυνάμεων====Πως ενεργούν====Οι δαίμονες πράττουν το ακριβώς αντίρροπο έργο από τους αγγέλους<ref>Ιωάννης Ρωμανίδης, Το προπατορικόν Αμάρτημα, που σελ. 60-75</ref>. Αν λοιπόν για τους αγγέλους έργο είναι η σωτηρία του αποδόθηκαν οι μεγαλύτερες εξουσίεςανθρώπου και η δημιουργικότητα, για τους δαίμονες είναι η απώλεια και καταστροφικότητα<ref>Νίκος Ματσούκας, με αποτέλεσμα να βρίσκεται κοντά στη γηενθ.αν., να τη φρουρεί σελ. 189</ref>. Δεν έχουν καμία εξουσία και να φέρει καμία δύναμη εναντίον κανενός, εκτός αν αυτή τους επιτραπεί από το ζωηφόρον φωςΘεό, ήταν ο ''Εωσφόρος''κατά την οικονομία του. Τότε έχουν ακόμα και δύναμη να μεταβάλλονται σε όποιο σχήμα κατά φαντασία του ανθρώπου<ref>Οι δαιμονοφάνειες ποτέ δεν μπορούν να συμβούν κατά τον τύπο των αγγελοφανειών. Ο σατανάς και οι δαίμονες δεν είναι δημιουργοί. Δε δημιουργήθηκε κακόςΈτσι οι άνθρωποι δεχόμενοι τις ισχυρές σατανικές προσβολές κυριαρχούνται από αυτές λίγο ή πολύ, αλλά αντιθέτως αγαθόςαρκετές φορές, για μόνο στη διάσταση της φαντασίας τους. Οι προσβολές βέβαια και η κυριαρχία είναι πραγματικές</ref> επιθυμούν. Οι δαίμονες λοιπόν αδυνατούν να πράττει και παράγουν οτιδήποτε από το μηδέν, ενώ τα μέλλοντα δε δύναται να οδηγεί στο αγαθόπροφητεύσουν, δίχως παρά μόνο να έχει πάρει μέσα του ίχνος κακίαςπρογνώσουν στοχαζόμενοι με βάση τις γνώσεις τους για τα γεγονότα, πολλές φορές μάλιστα ψευδόμενοι. Ο Επίσης για να πλανήσουν τον άνθρωπο γνωρίζουν άριστα τις [[ΕωσφόροςΑγία Γραφή|Γραφές]] όμως με αυτεξούσια προαίρεση, αλλοίωσε την αγαθότητα στην οποία και για την οποία δημιουργήθηκε, μη αντέχοντας την τιμή και την αποστολή που ο . Κάθε [[ΘεόςΚακό|κακία]] του ανέθεσελοιπόν επινοήθηκε από αυτούς, με αποτέλεσμα όπως και τα ακάθαρτα πάθη και τους δίνεται πολλές φορές η δυνατότητα να τραπεί προς το κακό, το "μη ον". Αλλοιώθηκε προσβάλλουν κατά τη φύση μάλιστα και από την "κατά φύση" κατάστασηπαραχώρηση τον άνθρωπο, οδηγήθηκε στην "παρά φύση", θέλοντας χωρίς όμως να επαναστατήσει και μπορούν να γίνει πρώτοςμας εξαναγκάσουν, αφού έχουμε το χάρισμα της αυτεξούσιας βουλήσεως. Η ενέργειά του αυτή τον οδήγησε στην απομάκρυνση από την πηγή της αγαθότητας Για όλο αυτό το ακάθαρτο έργο και έτσι βρέθηκε στο κακό, που δεν είναι τίποτα άλλο από την έλλειψη του καλού. Το αγαθό ως κακία οι ''φως νοητόδαίμονες''θα γευθούν την [[Κόλαση]] αιωνίως. Έτσι για να γίνει πιο αντιληπτό θα πρέπει να πούμε πως ότι για τον άνθρωπο είναι ο [[θάνατος]], εξαλήφθηκε στην περίπτωση του και εισήλθε στο κακό, που είναι η ''νοητή έλλειψη του καλού και του αγαθούπτώση''. Τελικά αυτός που άλλοτε για τους ''"έφερε το φως"δαίμονες'' μετατράπηκε στον κατ’ εξοχήν εχθρό του ανθρώπου. Επειδή είχε μεγάλη δόξα, η σοφία του διεφθάρη αφού και η υπερηφάνειά του μετατράπηκε σε αλαζονεία, με αποτέλεσμα να απαιτεί να είναι ίσος με το Θεό. Η αλαζονεία λοιπόν ήταν ένα από τα βασικά αίτια που οδήγησαν τον Εωσφόρο στην πτώση, όπου μαζί του, αποσπάσθηκε στις δύο περιπτώσεις δεν υπάρχει επιστροφή και τον ακολούθησε απροσμέτρητο πλήθος ''αγγέλων''μετάνοια, οι οποίοι ήσαν ταγμένοι στην εξουσία τουόχι όμως διότι ο Θεός δεν δέχεται τη μετάνοια, μετατρεπόμενοι σε δαίμονες, αφού η προαίρεσή αλλά διότι τελικά τα κτίσματα παγιώνουν το θέλημά τους, από την εκούσια αγαθή θέληση, μετατράπηκε σε κακήστο [[κακό]].

Οι Σύμφωνα με το [[Αντώνιος ο Μέγας|Μέγα Αντώνιο]] οι δαίμονες πράττουν το ακριβώς αντίρροπο έργο από είναι ιδιαίτερα επενεργητικοί όποτε παρουσιάζει ο άνθρωπος συμπτώματα φοβίας. Τότε αυξάνουν τα απατηλά τους τεχνάσματα ώστε να τους φοβίζουν περισσότερο, με αποτέλεσμα στο τέλος να τους αγγέλουςοδηγούν στην ειδωλολατρεία<ref>Ιωάννης ΡωμανίδηςΓ. Φλορόφσκι, Το προπατορικόν ΑμάρτημαΟι Βυζαντινοί Ασκητικοί και Πνευματικοί Πατέρες</ref>, σελδηλαδή να υποκύψουν στη φοβία που τους οδηγούν<ref>Η φοβία για παράδειγμα της έλλειψης χρήματος οδηγεί στην απληστία ή την κλοπή, σε παλιότερες εποχές τη λατρεία της φύσης κ.α. 60-75</ref>. Αν λοιπόν Ο Θεός όμως σύντομα τους επιπλήττει για το τέχνασμά τους αγγέλους έργο είναι και αυτό συμβαίνει όταν πλέον από αυτό έχουν αδραχτεί οι πνευματικοί καρποί για τον πιστό. Δηλαδή ακόμα και τότε η πλάνη του διαβόλου γίνεται όχημα για την σωτηρία του ανθρώπου . Ο Μέγας Αντώνιος όμως συνεχίζει λέγοντάς μας πως οι δαίμονες έχουν ταραγμένη φαντασία και η δημιουργικότητα, για τους δαίμονες είναι η απώλεια πως βρίσκονται σε σύγχυση και καταστροφικότηταταραχή εξ αιτίας της κατάστασης την οποία έχουν περιέλθει<ref>Νίκος ΜατσούκαςΓ. Φλορόφκσι, ενθο.ανπ., σελ. 189182</ref>. Δεν έχουν καμία εξουσία Έτσι και καμία δύναμη εναντίον κανενόςζουν μέσα στο φόβο, εκτός αν αυτή τους επιτραπεί από την ταραχή και το Θεόμίσος ακόμα και τη θλίψη και ιδίως όταν βλέπουν κάποιον να προκόβει στο πνευματικό καλό. Η επιβουλή των δαιμόνων είναι πράγματι πολύ ισχυρή, κατά την οικονομία του. Τότε αλλά στην πραγματικότητα έχουν ακόμα και ελάχιστη δύναμη να μεταβάλλονται σε όποιο σχήμα κατά φαντασία<ref>Οι δαιμονοφάνειες ποτέ δεν μπορούν να συμβούν κατά τον τύπο των αγγελοφανειώνο. Ο σατανάς και οι δαίμονες δεν είναι δημιουργοίπ. Έτσι οι άνθρωποι δεχόμενοι τις ισχυρές σατανικές προσβολές κυριαρχούνται από αυτές λίγο ή πολύ, αρκετές φορές, μόνο στη διάσταση της φαντασίαςσελ. Οι προσβολές βέβαια και η κυριαρχία είναι πραγματικές186</ref> επιθυμούν. Οι δαίμονες λοιπόν αδυνατούν να παράγουν οτιδήποτε από το μηδέν, ενώ τα μέλλοντα δε δύναται να προφητεύσουν, παρά μόνο να προγνώσουν στοχαζόμενοι με βάση τις γνώσεις τους για τα γεγονότα, πολλές φορές μάλιστα ψευδόμενοι. Επίσης για να πλανήσουν τον άνθρωπο γνωρίζουν άριστα τις [[Αγία Γραφή|Γραφές]]. Κάθε [[Κακό|κακία]] λοιπόν επινοήθηκε από αυτούς, όπως και τα ακάθαρτα πάθη και τους δίνεται πολλές φορές η δυνατότητα να προσβάλλουν κατά παραχώρηση τον άνθρωπο, χωρίς όμως να μπορούν να μας εξαναγκάσουν, αφού έχουμε το χάρισμα της αυτεξούσιας βουλήσεως. Για όλο αυτό το ακάθαρτο έργο και την κακία οι ''δαίμονες'' θα γευθούν την [[Κόλαση]] αιωνίως. Έτσι για να γίνει πιο αντιληπτό θα πρέπει να πούμε πως ότι για τον άνθρωπο είναι ο [[θάνατος]], είναι η ''πτώση'' για τους ''δαίμονες'', αφού και στις δύο περιπτώσεις δεν υπάρχει επιστροφή και μετάνοια, όχι όμως διότι ο Θεός δεν δέχεται τη μετάνοια, αλλά διότι τελικά τα κτίσματα παγιώνουν το θέλημά τους στο [[κακό]].