Αλλαγές

Ο '''Θεόφιλος Αντιοχείας''' (;- 183/188) είναι ένας εκ των σημαντικότερων [[απολογητές|απολογητών]] του 2ου αιώνος. Διετέλεσε [[επίσκοπος]] της Αντιόχειας και ήταν ο απολογητής που απασχόλησε, με βάση τη διασωθείσα γραμματεία, περισσότερο τους αρχαίους ιστορικούς μετά τον [[Ιουστίνος ο Μάρτυς|Ιουστίνο]]<ref>Π. Χρήστου, Ελλ. Πατρολογία, Τόμος Β΄, σελίδα 586</ref>. Ο ίδιος συνέγραψε πλειάδα συγγραμμάτων αλλά σήμερα διασώζονται μόλις τρία, με την κοινή ονομασία ''"Προς Αυτόλυκον"''. Περί αυτού διασώζονται γενικά βιογραφικά στοιχεία, αλλά όχι σε μεγάλη έκταση , με αποτέλεσμα να μην έχουμε σαφή χρονολογικά δεδομένα και στοιχεία περί της δράσεώς του.

Ο Θεόφιλος υπήρξε πολύγραφος θεολόγος της εποχής του. Παρότι ο ίδιος, στα βήματα τού [[Απόστολος Παύλος|Αποστόλου Παύλου]] , αυτοχαρακτηρίζεται ως ιδιώτης (απαίδευτος), μέσα από τα κείμενά του διακρίνουμε ακριβώς το αντίθετο. Τα κείμενά του ήταν γραμμένα με σαφήνεια, ζωντάνια, ετοιμότητα, με ύφος κομψό, νηφάλιο και εύρυθμο, ενίοτε όμως μονότονο λόγω της ευρείας εκτάσεως τους. Με λίγα λόγια υπήρξε δόκιμος συγγραφέας με ισχυρή προβολή και επιρροή<ref>Παν. Χρήστου, ενθ.αν., 587</ref>, διαθέτοντας ''"ανεπτυγμένο γλωσσικό αισθητήριο, καθαρή και απλή σκέψη, και γνωμική ή αποφθεγματική διάθεση στο λόγο του"''<ref>Στ. Παπαδόπουλος, ενθ. αν., 281</ref>. Tαυτόχρονα φαίνεται αρκετά επηρεασμένος από την ασιανική ρητορική, όπως τη συναντάμε και στο [[Μελίτων Σάρδεων|Μελίτωνα Σάρδεων]]<ref>Στ. Παπαδόπουλος, ενθ. αν., 281</ref>. Παρότι τελικά τοποθετείται στους [[απολογητές]], μάλλον ο χαρακτήρας του έργου του είναι προτρεπτικός, με απολογητικά στοιχεία<ref>Στ. Παπαδόπουλος, ενθ. αν., 281</ref>.