12.398
επεξεργασίες
Αλλαγές
μ
→Ο βίος του μέσα από την Καινή Διαθήκη
Οι πληροφορίες που λαμβάνουμε για τον Ιούδα από τα ευαγγέλια περί του βίου του δεν είναι πολλές. Στους καταλόγους των συνοπτικών ευαγγελίων αναφέρεται πάντοτε ως δωδέκατος<ref>Ματθαίος 10, 4. Λουκάς 6, 16. Μάρκος 3, 19</ref>, ενώ στις [[Πράξεις των Αποστόλων|Πράξεις]] δεν αναφέρεται αφού δε ζούσε πλέον. Ήδη όμως περιγράφεται με μελανά χρώματα. Ο Λουκάς τον αναφέρει ''"ος και εγένετο προδότης"'' (''Λουκ. 6, 16''), ο δε Μάρκος ''"ος και παρέδωκεν αυτόν"'' (''Μάρκος 3, 19''). Ο [[Ευαγγελιστής Ιωάννης|Ιωάννης]] μάλιστα κάνει τέσσερις αναφορές στον Ιούδα στο ευαγγέλιο του εκ των οποίων ''"ο μέλλων αυτόν παραδιδόναι"'' (''Ιω. 12, 4'') και ''"του διαβόλου ήδη βεβληκότος εν τη καρδία Ιούδα Σίμωνος Ισκαριώτου ίνα αυτόν παραδώ"'' (''Ιω. 13, 26'').
Ο Ιούδας αρχικώς φαίνεται πως δεν ήταν ιδιώτης, δηλαδή άνθρωπος ο οποίος δεν είχε γραμματικές γνώσεις. Αντιθέτως φαίνεται πως κατείχε πρακτικές ικανότητες και καλές ιδιότητες που τον έκαναν να ξεχωρίζει, γι αυτό και ανέλαβε τα καθήκοντα του οικονόμου (''Ιω. 12, 6. 13, 29''). Ο Ιούδας λοιπόν κατείχε το ''γλωσσόκομον'' (ταμείο) από το οποίο η ομάδα των δώδεκα και ο Ιησούς συντηρούνταν, παρότι ο Ιησούς γνώριζε ότι έκλεβε το ταμείο. Η φιλαργυρία μάλιστα μέσα από τα κείμενα της [[Καινή Διαθήκη|Καινής Διαθήκης]] είναι ένα σημείο το οποίο τονίζουν ιδιαίτερα οι ευαγγελιστές και το αναδεικνύουν ως ένα σημαντικά αδύναμο στοιχείο του χαρακτήρα του<ref>Γλαβίνας, ενθ.αν., σελ. 134</ref>. Χαρακτηριστικό στιγμιότυπο από το βίο του Ιούδα παρατηρούμε στο συμβάν της ομιλίας του Ιησού στην Καπερναούμ, την αποκαλούμενη ομιλία του ''"άρτου της ζωής"'' (''Ιω. 6, 22-59''), όπου ακόμα και μαθητές Του δυσανασχέτησαν από τα λεγόμενά Του. Είναι χαρακτηριστικοί οι λόγοι του Κυρίου που ουσιαστικά απεύθυνε προς τον Ιούδα: ''"ἀπεκρίθη αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· οὐκ ἐγὼ ὑμᾶς τοὺς δώδεκα ἐξελεξάμην; καὶ ἐξ ὑμῶν εἷς διάβολός ἐστιν. ἔλεγε δὲ τὸν ᾿Ιούδαν Σίμωνος ᾿Ισκαριώτην· οὗτος γὰρ ἔμελλεν αὐτὸν παραδιδόναι, εἷς ὢν ἐκ τῶν δώδεκα."'' (''Ιω. 6, 68-71''). Σύμφωνα λοιπόν με μερικούς ερευνητές ο Ιούδας από το σημείο αυτό αρχίζει την απομάκρυνσή του. Λίγο αργότερα στη Βηθανία ο Ιησούς, στο σπίτι της Μαρίας του Λαζάρου, επιτιμά τον Ιούδα για τα σχόλια του (''Ιω. 12, 1-7''). Στη Στην ίδια περικοπή ο Ιησούς μιλά εμμέσως για τέλος που πλησιάζει.
Ο Ιούδας τελικά οδηγείται ενώπιον των αρχιερέων και ρωτά τι αντίτιμο επιζητούν για να παραδώσει τον Ιησού. Ο Ματθαίος συμπληρώνει: ''"καὶ ἀπὸ τότε ἐζήτει εὐκαιρίαν ἵνα αὐτὸν παραδῷ."'' (''Ματθ. 26, 14-16''). Ο Ιούδας τελικώς παρίσταται στο Μυστικό Δείπνο χωρίς όμως να λάβει μέρος στη [[Θεία Ευχαριστία|ευχαριστιακή κοινωνία]] (''Ιω. 13, 1-30''). Ο Κύριος γνωρίζοντας τα μέλλοντα τον προτρέπει να κάνει γρήγορα πραγματικότητα τις σκέψεις του με αποτέλεσμα τελικά να οδηγηθεί στους Φαρισαίους για να συλλάβουν το Χριστό (''Ιω. 18, 1-3. Ματθ. 26, 47. Μάρκος 14, 43. Λουκάς 22, 47''). Τελικά υποδεικνύει τον Ιησού με ένα φιλί ενώ μάλιστα ο [[Ευαγγελιστής Μάρκος|Μάρκος]] μας τονίζει ότι είχε συμβουλέψει τους Φαρισαίους να πάνε με απόσπασμα ασφαλείας ώστε να μην επιχειρήσει να διαφύγει (''Μάρκος 14, 44''). Αυτή η πρόταση δείχνει πως πιθανώς ο Ιούδας πλέον είχε τυφλωθεί από μίσος, ίσως λόγω των γεγονότων που συνέβησαν (απόκληση διαβόλου που θα τον προδώσει, επιτίμηση στην οικία της Μαρίας, διάψευση μεσσιανικών προσδοκιών). Ο ίδιος όμως προφανώς δεν περίμενε δίκη και θανατική του καταδίκη. Αυτό τον έκανε να μετανοήσει για την πράξη του και τελικά να αυτοκτονήσει (''Ματθαίος 27, 5. πράξεις 1, 18-19'') μη μπορώντας να δεχτεί μια τέτοια εξέλιξη. Ίσως και να είχε λάβει διαφορετικές εγγυήσεις. Πρέπει πάντως να τονιστεί ότι η περιγραφή του [[Ευαγγελιστής Λουκάς|Λουκά]] και του [[Ευαγγελιστής Ματθαίος|Ματθαίου]] διαφέρουν ουσιωδώς σχετικά με το θάνατό του<ref>Γλαβίνας, ενθ.αν., σελ. 137</ref>.
