Οι "Πράξεις του Θωμά", που αποδίδονται σε μανιχαϊκές ομάδες και ιδεολογικές επιδράσεις, γράφτηκαν ουσιαστικά για να προβάλλουν το Θωμά, μα και για να τον εξυψώσουν, αφού η Εκκλησία της Χαλδίας τον θεωρούσε ιδρυτή της<ref>Απόστολος Γλαβίνας, οι Δώδεκα Απόστολοι, σελ. 95</ref>. Οι συριακές εκκλησίες που ήδη από αρκετά νωρίς, τον 4ο αιώνα, βρίσκονταν σε μια διαδικασία αυτονόμησης από αυτή του Δυτικού Ρωμαϊκού κράτους, μέσω του κειμένου βρήκαν μία ευκαιρία να δείξουν την αξια του Αποστόλου και την ισοκυρότητά τους, σε σχέση με τις άλλες εκκλησίες. Μελετώντας εξωγενείς παραδόσεις αρχαίων μαρτυριών θεωρείται πως όντως στις Ινδίες ο χριστιανισμός διαδόθηκε από τους πρώτους κι όλας αιώνες. Στις Ινδίες μάλιστα κυκλοφορούν και αρκετές τοπικές παραδόσεις που ενισχύουν την υπόθεση της μετάβασής του. Είναι όμως πολύ πιθανό αυτές οι παραδόσεις να έχουν επηρεαστεί από τις Πράξεις και όχι το αντίθετο<ref>Απόστολος Γλαβίνας, οι Δώδεκα Απόστολοι, σελ. 96</ref>. Παρόλα αυτά εκκλησιαστικοί συγγραφείς μας δίνουν την πιθανότητα -κατά τον 4ο αιώνα-, να μπορούμε να ισχυριστούμε πως δεν αβάσιμη μία τέτοια μετάβαση, αλλά παραμένει δύσκολο να βρούμε επαρκή ιστορικά στοιχεία ώστε να αποδεχθούμε μία τέτοια προοπτική<ref>[http://www.newadvent.org/cathen/14658b.htm Λήμμα Απόστολος Θωμάς] από Καθολική εγκυκλοπαίδεια:''"On the other hand, though the tradition that St. Thomas preached in "India" was widely spread in both East and West and is to be found in such writers as Ephraem Syrus, Ambrose, Paulinus, Jerome, and, later Gregory of Tours and others, still it is difficult to discover any adequate support for the long-accepted belief that St. Thomas pushed his missionary journeys as far south as Mylapore, not far from Madras, and there suffered martyrdom."''</ref>..