Αλλαγές

'''ΤΡΑΛΛΙΑΝΟΙΣ ΜΑΓΝΗΣΙΕΥΣΙΝ ΙΓΝΑΤΙΟΣ''' Iγνάτιος, ο και Θεοφόρος, τη ευλογημένη εν χάριτι θεού πατρός εν Χριστώ Ιησού τω σωτήρι ημών, εν ω ασπάζομαι την εκκλησίαν την ούσαν εν Μαγνησία τη προς Μαιάνδρω και ευχομαι εν θεώ πατρί και εν Ιησού Χριστώ πλείστα χαίρειν.

'''I (1) 1.''' Άμωμον διάνοιαν και αδιάκριτον εν υπομονή έγνων υμάς έχοντας, ου κατά χρήσιν αλλά κατά φύσιν, καθώς εδήλωσέν μοι Πολύβιος, ο επίσκοπος υμών, ος παρεγένετο θελήματι θεού και Ιησού Χριστού εν Σμύρνη και ούτως μοι συνεχάρη δεδεμένω εν Χριστώ Ιησού, ώστε με το παν πλήθος υμών εν αυτώ θεωρείσθαι. 2. αποδεξάμενος ουν την κατά θεόν εύνοιαν δι’ αυτού εδόξασα, ευρών υμάς, ως έγνων, μιμητάς όντας θεού.

'''II (2) 1.''' Όταν γαρ τω επισκόπω υποτάσσησθε ως Ιησού Χριστώ, φαίνεσθέ μοι ου Γνούς υμών το πολυεύτακτον της κατά άνθρωπον ζώντεςθεόν αγάπης, αλλά κατά Ιησούν Χριστόν τον δι’ ημάς αποθανόντα, ίνα πιστεύσαντες εις τον θάνατον αυτού το αποθανείν εκφύγητεαγαλλιώμενος προειλόμην εν πίστει Ιησού Χριστού προσλαλήσαι υμίν. 2. αναγκαίον ουν εστίνκαταξιωθείς γαρ ονόματος θεοπρεπεστάτου, εν οίς περιφέρω δεσμοίς ιδών τας εκκλησίας, ώσπερ ποιείτεεν αις ένωσιν εύχομαι σαρκός και πνεύματος Ιησού Χριστού, άνευ του επισκόπου μηδέν πράσσειν υμάςδια παντός ημών ζην, αλλ’ υποτάσσεσθαι πίστεώς τε και τω πρεσβυτερίω ως τοις αποστόλοις αγάπης, ης ουδέν προκέκριται, το δε κυριώτερον Ιησού Χριστού 3. δεί δε και τους διακόνους όντας μυστηρίων Ιησού Χριστού κατά πάντα τρόπον πάσιν αρέσκειν. ου γαρ βρωμάτων πατρός· εν ω υπομένοντες την πάσαν επήρειαν του άρχοντος του αιώνος τούτου και ποτών εισιν διάκονοιδιαφυγόντες, αλλ’ εκκλησίας θεού υπηρέται· δέον ουν αυτούς φυλάσσεσθαι τα εγκλήματα ως πυρτευξόμεθα.

'''IV II (42) 1.''' Πολλά φρονώ εν θεώ, αλλ’ εμαυτόν μετρώ, ίνα μη εν καυχήσει απόλωμαι. νυν γαρ με δεί πλέον φοβείσθαι και μη προσέχειν τοις φυσιούσίν με. οι γαρ λέγοντές μοι μαστιγούσίν με. 2. αγαπώ μεν γαρ το παθείν, αλλ’ ουκ οίδα, ει άξιός ειμι. το γαρ ζήλος πολλοίς μεν ου φαίνεται, εμέ δε πλέον πολεμεί. χρήζω ουν πραότητος, εν ή καταλύεται ο άρχων του αιώνος τούτου.

'''V (5) 1.''' Μη ου δύναμαι τα επουράνια γράψαι; αλλά φοβούμαι, μη νηπίοις ούσιν υμίν βλάβην παραθώ· Επεί ουν ηξιώθην ιδείν υμάς δια Δαμά του αξιοθέου υμών επισκόπου και πρεσβυτέρων αξίων Βάσσου και Απολλωνίου και συγγνωμονείτέ μοιτου συνδούλου μου διακόνου Ζωτίωνος, μήποτε ου δυνηθέντες χωρήσαι στραγγαλωθήτε. και γαρ εγώοναίμην, ου καθότι δέδεμαι ότι υποτάσσεται τω επισκόπω ως χάριτι θεού και δύναμαι νοείν τα επουράνια και τας τοποθεσίας τας αγγελικάς και τας συστάσεις τας αρχοντικάς, ορατά τε και αόρατα, παρά τούτο ήδη και μαθητής ειμι. πολλά γαρ ημίν λείπει, ίνα θεού μη λειπώμεθατω πρεσβυτερίω ως νόμω Ιησού Χριστού.

'''VII III (73) 1.''' Φυλάττεσθε ουν τους τοιούτους. τούτο δε έσται υμίν φυσιουμένοις και ούσιν αχωρίστοις θεού Ιησού Χριστού και του επισκόπου και των διαταγμάτων των αποστόλων. 2. ο εντός θυσιαστηρίου ων καθαρός εστιν· τούτ’ έστιν, ο χωρίς επισκόπου και πρεσβυτερίου και διακόνων πράσσων τι, ούτος ου καθαρός εστιν τη συνειδήσει.

'''VIII (8) 1.''' Ουκ επεί έγνων τοιούτόν τι εν Και υμίνδε πρέπει μη συγχράσθαι τη ηλικία του επισκόπου, αλλά προφυλάσσω υμάς όντας μου αγαπητούςκατά δύναμιν θεού πατρός πάσαν εντροπήν αυτώ απονέμειν, προορών τας ενέδρας του διαβόλου, υμείς καθώς έγνων και τους αγίους πρεσβυτέρους ου προσειληφότας την πραϋπάθειαν αναλαβόντες ανακτήσασθε εαυτούς φαινομένην νεωτερικήν τάξιν, αλλ’ ως φρονίμους εν πίστει ό εστιν σάρξ του κυρίουθεώ συγχωρούντας αυτώ, και εν αγάπηουκ αυτώ δε, ό εστιν αίμα αλλά τω πατρί Ιησού Χριστού, τω πάντων επισκόπω. 2. μηδείς υμών εις τιμήν ουν εκείνου του θελήσαντος ημάς πρέπον εστίν επακούειν κατά του πλησίον εχέτωμηδεμίαν υπόκρισιν· επεί ουχ ότι τον επίσκοπον τούτον τον βλεπόμενον πλανά τις, αλλά τον αόρατον παραλογίζεται. μη αφορμάς δίδοτε τοις έθνεσιν, ίνα μη δι’ ολίγους άφρονας το εν θεώ πλήθος βλασφημήται. Ουαί γαρδε τοιούτον ου προς σάρκα ο λόγος, δι’ ου επί ματαιότητι το όνομά μου επί τινων βλασφημείταιαλλά προς θεόν τον τα κρύφια ειδότα.

'''X IV (104) 1.''' Ει δε, ώσπερ τινές άθεοι όντες, τουτέστιν άπιστοί, λέγουσιν, το δοκείν πεπονθέναι αυτόν, αυτοί όντες το δοκείν, εγώ τι δέδεμαι, τι δε και εύχομαι θηριομαχήσαι; δωρεάν ουν αποθνήσκω. άρα ουν καταψεύδομαι του κυρίου.

'''XI (11) 1.''' Φεύγετε Πρέπον ουν τας κακάς παραφυάδας τας γεννώσας καρπόν θανατηφόρονεστιν μη μόνον καλείσθαι Χριστιανούς, ου εάν γεύσηταί τιςαλλά και είναι· ώσπερ και τινες επίσκοπον μεν καλούσιν, παρ' αυτά αποθνήσκειχωρίς δε αυτού πάντα πράσσουσιν. ούτοι γαρ οι τοιούτοι δε ουκ εισιν φυτεία πατρός. 2. ει γαρ ήσαν, εφαίνοντο αν κλάδοι του σταυρού, και ην αν ο καρπός αυτών άφθαρτος· δι’ ου εν τω πάθει αυτού προσκαλείται υμάς όντας μέλη αυτού. ου δύναται ουν κεφαλή χωρίς γεννηθήναι άνευ μελών, του θεού ένωσιν επαγγελλομένου, ός εστιν αυτόςευσυνείδητοί μοι είναι φαίνονται δια το μη βεβαίως κατ’ εντολήν συναθροίζεσθαι.

'''XIII V (135)'''  1. Ασπάζεται υμάς Επεί ουν τέλος τα πράγματα έχει και πρόκειται τα δύο ομού, ό τε θάνατος και η ζωή, και έκαστος εις τον ίδιον τόπον μέλλει χωρείν· 2. ώσπερ γαρ εστιν νομίσματα δύο, ό μεν θεού, ό δε κόσμου, και έκαστον αυτών ίδιον χαρακτήρα επικείμενον έχει, οι άπιστοι του κόσμου τούτου, οι δε πιστοί εν αγάπη Σμυρναίων και Εφεσίωνχαρακτήρα θεού πατρός δια Ιησού Χριστού, δι’ ου εάν μη αυθαιρέτως έχωμεν το αποθανείν εις το αυτού πάθος, το ζήν αυτού ουκ έστιν εν ημίν.  '''VI (6)''' 1. μνημονεύετε Επεί ουν εν τοις προγεγραμμένοις προσώποις το παν πλήθος εθεώρησα εν ταις προσευχαίς υμών της πίστει και ηγάπησα, παραινώ, εν Συρία εκκλησίαςομονοία θεού σπουδάζετε πάντα πράσσειν, προκαθημένου του επισκόπου εις τόπον θεού και των πρεσβυτέρων εις τόπον συνεδρίου των αποστόλων, όθεν και ουκ άξιός ειμι λέγεσθαιτων διακόνων των εμοί γλυκυτάτων πεπιστευμένων διακονίαν Ιησού Χριστού, ων έσχατος εκείνωνος προ αιώνων παρά πατρί ην και εν τέλει εφάνη. 2. έρρωσθε πάντες ουν ομοήθείαν θεού λαβόντες εντρέπεσθε αλληλους και μηδείς κατά σάρκα βλεπέτω τον πλησίον, αλλ’ εν Ιησού Χριστώαλληλους δια παντός αγαπάτε. μηδέν έστω εν υμίν, υποτασσόμενοι ό δυνήσεται υμάς μερίσαι αλλ’ ενώθητε τω επισκόπω και τοις προκαθημένοις εις τύπον και διδαχήν αφθαρσίας.  '''VII (7)''' 1. Ώσπερ ουν ο κύριος άνευ του πατρός ουδέν εποίησεν, ηνωμένος ων, ούτε δι’ εαυτού ούτε δια των αποστόλων· ούτως μηδέ υμείς άνευ του επισκόπου και των πρεσβυτέρων μηδέν πράσσετε· μηδέ πειράσητε εύλογόν τι φαίνεσθαι ιδία υμίν, νους, μία ελπίς εν αγάπη, εν τη χαρά τη αμώμω, ό εστιν Ιησούς Χριστός, ου άμεινον ουδέν εστιν. 2. πάντες ως τη εντολήεις ένα ναόν συντρέχετε θεού, ως επί εν θυσιαστήριον, επί ένα Ιησούν Χριστόν, ομοίως τον αφ’ ενός πατρός προελθόντα και εις ένα όντα και χωρήσαντα.  '''VIII (8)''' 1. Μη πλανάσθε ταις ετεροδοξίαις μηδέ μυθεύμασιν τοις παλαιοίς ανωφελέσιν ούσιν. ει γαρ μέχρι νυν κατά Ιουδαϊσμόν ζώμεν, ομολογούμεν χάριν μη ειληφέναι. 2. οι γαρ θειότατοι προφήται κατά Χριστόν Ιησούν έζησαν. δια τούτο και εδιώχθησαν, ενπνεόμενοι υπό της χάριτος αυτού, εις το πληροφρηθήναι τους απειθούντας, ότι εις του υιού αυτού, ος εστιν αυτού λόγος από σιγής προελθών, ος κατά πάντα ευηρέστησεν τω πρεσβυτερίωπέμψαντι αυτόν.  '''IX (9)''' 1. Ει ουν οι εν παλαιοίς πράγμασιν αναστραφέντες εις καινότητα ελπίδος ήλθον, μηκέτι σαββατίζοντες, αλλά κατά κυριακήν ζώντες, εν ή και η ζωή ημών ανέτειλεν δι’ αυτού και του θανάτου αυτού, ον τινες αρνούνται, δι’ ου μυστηρίου ελάβομεν το πιστεύειν, και δια τούτο υπομένομεν, ίνα ευρεθώμεν μαθηταί Ιησού Χριστού του μόνου διδασκάλου ημών· 2. πως ημείς δυνησόμεθα δήσαι χωρίς αυτού, ου και οι κατ’ άνδρα αλλήλους αγαπάτε προφήται μαθηταί όντες τω πνεύματι ως διδάσκαλον αυτόν προσεδόκων; και δια τούτο, ον δικαίως ανέμενον, παρών ήγειρεν αυτούς εκ νεκρών.  '''X (10)''' 1. Μη ουν αναισθητώμεν της χρηστότητος αυτού. εάν γαρ ημάς μιμήσηται καθά πράσσομεν, ουκέτι εσμέν. δια τούτο, μαθηταί αυτού γενόμενοι, μάθωμεν κατά Χριστιανισμόν ζήν. ος γαρ άλλω ονόματι καλείται πλέον τούτου, ουκ έστιν του θεού. 2. υπέρθεσθε ουν την κακήν ζύμην, την παλαιωθείσαν και ενοξίσασαν, και μεταβάλεσθε εις νέαν ζύμην, ό εστιν Ιησούς Χριστός. αλίσθητε εν αυτώ, ίνα μη διαφθαρή τις εν αμερίστω καρδίαυμίν, επεί από της της οσμής ελεγχθήσεσθε. 3. αγνίζεται υπέρ άτοπόν εστιν, Ιησούν Χριστόν λαλείν και ιουδαίζειν. ο γαρ χριστιανισμός ουκ εις Χριστιανισμόν, ω πάσα γλώσσα πιστεύσασα εις θεόν συνήχθη.  '''XI (11)''' 1. Ταύτα δε, αγαπητοί μου, ουκ επεί έγνων τινάς εξ υμών το εμόν πνεύμα ου μόνον νυνούτως έχοντας, αλλ’ ως μικρότερος υμών άγκιστρα της κενοδοξίας, αλλά πεπληροφορήσθαι εν τη γεννήσει και τω πάθει και τη αναστάσει τη γενομένη εν καιρώ της ηγεμονίας Ποντίου Πιλάτου· πραχθέντα αληθώς και βεβαίως υπό Ιησού Χριστού, της ελπίδος ημών, ης εκτραπήναι μηδενί υμών γένοιτο.  '''XII (12)''' 1. Οναίμην υμών κατά πάντα, εάνπερ άξιος ω. ει γαρ και όταν θεού επιτύχωδέδεμαι, προς ένα των λελυμένων υμών ουκ ειμί. έτι οίδα ότι ου φυσιούσθε· Ιησούν γαρ υπό κίνδυνόν ειμι· αλλά πιστός Χριστόν έχετε εν εαυτοίς· και μάλλον, όταν επαινώ υμάς, οίδα, ότι εντρέπεσθε, ως γέγραπται, ότι ο πατήρ δίκαιος εαυτού κατήγορος.  '''XIII (13)''' 1. Σπουδάζετε ουν βεβαιωθήναι εν τοις δόγμασιν του κυρίου και των αποστόλων, ίνα πάντα, όσα ποιείτε, κατευοδωθή σαρκί και πνεύματι, εν Ιησού αρχή και εν τέλει, μετά του αξιοπρεπεστάτου επισκόπου υμών και αξιοπλόκου πνευματικού στεφάνου του πρεσβυτερίου υμών και των κατά θεόν διακόνων. 2. υποτάγητε τω επισκόπω και αλλήλοις, ως Ιησούς Χριστός τω πατρί και οι απόστολοι τω Χριστώ πληρώσαί και τω πατρί ίνα ένωσις ή σαρκική τε και πνευματική.  '''XIV (14)''' 1. Ειδώς, ότι θεού γέμετε, συντόμως παρεκέλευσα υμάς. μνημονεύετέ μου εν ταις προσευχαίς υμών, ίνα θεού επιτύχω, και της εν Συρία εκκλησίας, όθεν ουκ άξιός ειμι καλείσθαι· επιδέομαι γαρ της ηνωμένης υμών εν θεώ προσευχής και αγάπης, εις το αξιωθήναι την αίτησιν εν Συρία εκκλησίαν δια της εκκλησίας υμών δροσισθήναι.  '''XV (15)''' 1. Ασπάζονται υμάς Εφέσιοι από Σμύρνης, όθεν και υμώνγράφω υμίν, παρόντες εις δόξαν θεού, ώσπερ και υμείς οί κατά πάντα με ανέπαυσαν άμα Πολυκάρπω, επισκόπω Σμυρναίων. και αι λοιπαί δε εκκλησίαι εν ω ευρεθείητε άμωμοιτιμή Ιησού Χριστού ασπάσονται υμάς. έρρωσθε εν ομονοία θεού, κεκτημένοι αδιάκριτον πνεύμα, ος εστιν Ιησούς Χριστός.