Η Κόλαση δεν είναι κτιστός τόπος, όπως η Δυτική Πλατωνική θεώρηση επιβάλλει, αλλά μία πνευματική κατάσταση ως η Άκτιστη Χάρη του Θεού. Ο Θεός, λόγω της αγαθότητάς του και της «αδυναμίας» Του, να πράξει οτιδήποτε κακό, ούτε φτιάχνει τόπους βασάνων, ούτε ανέχεται τον αιώνιο βασανισμό των πλασμάτων Του. Γι' αυτό και η Κόλαση δεν είναι τόπος βασανισμού, αλλά κατάσταση αυτοτιμωρίας των ασεβών. Στην Κόλαση, η μεγαλύτερη τιμωρία κατά τον Ιωάννη το Χρυσόστομο, είναι οτι ο άνθρωπος, δεν θα μπορεί να αισθάνεται την παρουσία και τη χάρη του Θεού και όχι ο βασανισμός. Στην κόλαση Ο βασανισμός των ψυχών δεν έχει να κάνει με κανενός είδους σωματικό πόνο αλλά με πνευματικό αιώνιο πόνο. Σύμφωνα με τη εκκλησία πρόκειται για μια κατάσταση μοναξιάς και μίσους του ανθρώπου, προς τον εαυτό του, τον Θεό, όπου η τιμωρία σχετίζεται με την αναγκη των παθων παθών που εν ζωή διέπραξε ο άνθρωπος σε πολλαπλάσιο βαθμό. Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος μας πληροφορεί οτι η Κόλαση δεν ίδια για όλους, ενώ ο Χριστός στην Καινή Διαθήκη μας λέγει πως κάθε άνθρωπος θα πληρωθεί απο τον Θεό και για κάθε καλή του πράξη.