Αλλαγές

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Άγγελοι

3.557 bytes προστέθηκαν, 21:17, 7 Σεπτεμβρίου 2008
καμία σύνοψη επεξεργασίας
[[Image:Synaxis of the Holy Angels.JPG|200px|right|thumb|Η Σύναξη των Αγίων Ασωμάτων Δυνάμεων]]
Οι '''Άγγελοι''' στην [[Ορθόδοξη Εκκλησία]] είναι αόρατα, ασώματα, νοερά, αυτεξούσια, κτιστά όντα, που αποτελούν λειτουργικά πνεύματα και εκτελεστές του Θείου θελήματος. Ο λόγος δημιουργίας τους είναι εκστατική αγάπη και αγαθότητα του Θεού, με σκοπό να συμμερισθούν ως λογικά όντα τη μακαριότητά Του. Δημιουργήθηκαν εξ αρχής αγαθοί με δυνατότητα περεταίρω πνευματικής προκοπής, αλλά και δυνατότητα τροπής προς το κακό, με αποτέλεσμα άλλοι άγγελοι με τη συνεργία του [[Άγιο Πνεύμα|Αγίου Πνεύματος]] να παγιώθούν στο καλό και άλλοι να εκπέσουν της χάριτος ένεκα της υπερηφανείας τους, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα ακόμα σώμα αγγέλων, που πλέον αποκλήθηκαν ''Δαίμονες''. Η αυτεξούσια βουλή τους παρότι ήταν δυσκίνητη προς το κακό παρέμενε δεκτική αυτού, αφού ως δημιουργήματα που προήλθαν από τροπή ("μη ον"), δύνατο να αλλοιώσουν την δεκτική μακαριότητα που απολάμβαναν κινούμενα προς το "μη ον" (έλλειψη του αγαθού), με αποτέλεσμα ένα μέρος των δημιουργημάτων αυτών να εκπέσει οριστικώς.
 
==Ετυμολογία==
 
Η έννοια άγγελος σήμερα λαμβάνει διάφορες σημασίες. Κατά γενική ομολογία όμως σημαίνει:
 
* Γενικά, αυτόν που φέρνει ειδήσεις
* Τα αόρατα όντα που διαβιβάζουν ειδήσεις ή λειτουργικά πνεύματα
 
Στην ''Αρχαία Ελλάδα'' η έννοια άγγελος χαρακτήριζε κάποιον ο οποίος μετέδιδε ειδήσεις, πληροφορίες ή αγγελίες. Ο ''Όμηρος'' στα έργα του ήδη εμφανίζει τη λέξη με αυτή την έννοια, ενώ και οι ''Ηρόδοτος''<ref>Ηρόδ. 1, 36</ref>, ''Ξενοφώντας''<ref>Ελληνικά 1,4,2</ref> την χρησιμοποιεί για να περιγράψει ειδικούς απεσταλμένους μεταφοράς μηνυμάτων ή πληροφοριών. Επίσης οι ''άγγελοι'' χρησιμοποιούνται και σε άλλα καθήκοντα, όπως σύναψη συνθηκών ή είσπραξη χρημάτων. Ως θεϊκή ή υπερβατική παρουσία η έννοια άγγελος εμφανίζεται για πρώτη φορά στο πρόσωπο του ''Ερμή'', ο οποίος προσφωνείται ως άγγελος της ''Περσεφόνης'' από τον ''Όμηρο''<ref>Ομήρου Ιλιάδα Β, 786/7 και Γ 121</ref>. Επίσης κατά τον ''Πλάτωνα''<ref>Πολιτεία, 10, 619β</ref> ο ''Κάτω Κόσμος'' έχει τους αγγέλους του, οι οποίοι καλούνται ''"άγγελοι καταχθόνιοι"''. Στα ''Εβραϊκά'' η αντίστοιχη λέξη ''mal'akh'' χρησιμοποιείται για να δηλώσει είτε θείο είτε ανθρώπινο αγγελιαφόρο. Η ''λατινική'' εκδοχή, εντούτοις, διακρίνει τον θείο ή πνευματικό αγγελιαφόρο από τον άνθρωπο με τις έννοιες ''angelus'' (δάνειο από την ''Ελληνική γλώσσα'') και ''legatus'' ''"απεσταλμένος"''.
 
Ο Εωσφόρος πριν από την πτώση του ήταν ο σπουδαιότερος, ο πρώτος στην ιεραρχία των αγγέλων. Το όνομά του σήμαινε ''"αυτός που μεταφέρει το φως''". Η μετέπειτα ονομασία του ως ''"Σατανάς"'' προέρχεται από την εβραϊκή λέξη ''σατάν'', η οποία χρησιμοποιήθηκε στην ελληνική [[Μετάφραση των Εβδομήκοντα]] με τις λέξεις ''"Σατανάς"'' ή ''"[[Διάβολος]]"'' και δηλώνει τον επίβουλο, τον εχθρό.
==Ιεραρχία και αριθμός==
==Περί Δαιμόνων==
Ο πρώτιστος άγγελος μεταξύ των ασωμάτων αυτών δυνάμεων, που του αποδόθηκαν οι μεγαλύτερες εξουσίες, με αποτέλεσμα να βρίσκεται κοντά στη γη, να τη φρουρεί και να φέρει το ζωηφόρον φως, ήταν ο ''Εωσφόρος''. Δε δημιουργήθηκε κακός, αλλά αντιθέτως αγαθός, για να πράττει και να οδηγεί στο αγαθό, δίχως να έχει πάρει μέσα του ίχνος κακίας. Ο [[Εωσφόρος]] όμως με αυτεξούσια προαίρεση, αλλοίωσε την αγαθότητα στην οποία και για την οποία δημιουργήθηκε, μη αντέχοντας την τιμή και την αποστολή που του ο [[Θεός]] του έθεσεανέθεσε, με αποτέλεσμα να τραπεί προς το κακό, το "μη ον". Αλλοιώθηκε κατά τη φύση μάλιστα και από την "κατά φύση" κατάσταση, οδηγήθηκε στην "παρά φύση", θέλοντας να επαναστατήσει και να γίνει πρώτος. Η ενέργειά του αυτή τον οδήγησε στην απομάκρυνση από την πηγή της αγαθότητας και έτσι βρέθηκε στο κακό, που δεν είναι τίποτα άλλο από την έλλειψη του καλού. Έτσι το Το αγαθό ως ''φως νοητό'', εξαλήφθηκε στην περίπτωση του και εισήλθε στο κακό, που είναι η ''νοητή έλλειψη του καλού και του αγαθού''. Μαζί Τελικά αυτός που άλλοτε ''"έφερε το φως"'' μετατράπηκε στον κατ’ εξοχήν εχθρό του ανθρώπου. Επειδή είχε μεγάλη δόξα, η σοφία του διεφθάρη και η υπερηφάνειά του μετατράπηκε σε αλαζονεία, με αποτέλεσμα να απαιτεί να είναι ίσος με το Θεό. Η αλαζονεία λοιπόν ήταν ένα από τα βασικά αίτια που οδήγησαν τον Εωσφόρο στην πτώση, όπου μαζί του, αποσπάσθηκε και τον ακολούθησε άπειρο πλήθος ''αγγέλων'', οι οποίοι ήσαν ταγμένοι στην εξουσία του, μετατρεπόμενοι σε δαίμονες, αφού η προαίρεσή τους, από την εκούσια αγαθή θέληση, μετατράπηκε σε κακή.
Οι δαίμονες δεν έχουν καμία εξουσία και καμία δύναμη εναντίον κανενός, εκτός αν αυτή τους επιτραπεί από το Θεό, κατά την οικονομία του. Τότε έχουν ακόμα και δύναμη να μεταβάλλονται σε όποιο σχήμα κατά φαντασία<ref>Οι δαιμονοφάνειες ποτέ δεν μπορούν να συμβούν κατά τον τύπο των αγγελοφανειών. Ο σατανάς και οι δαίμονες δεν είναι δημιουργοί. Έτσι οι άνθρωποι δεχόμενοι τις ισχυρές σατανικές προσβολές κυριαρχούνται από αυτές λίγο ή πολύ, αρκετές φορές, μόνο στη διάσταση της φαντασίας. Οι προσβολές βέβαια και η κυριαρχία είναι πραγματικές</ref> επιθυμούν. Οι δαίμονες τα μέλλοντα δε δύναται να προφητεύσουν, παρά μόνο να προγνώσουν στοχαζόμενοι με βάση τις γνώσεις τους για τα γεγονότα, πολλές φορές μάλιστα ψευδόμενοι. Επίσης για να πλανήσουν τον άνθρωπο γνωρίζουν άριστα τις [[Αγία γραφή|Γραφές]]. Κάθε [[Κακό|κακία]] λοιπόν επινοήθηκε από αυτούς, όπως και τα ακάθαρτα πάθη και τους δίνεται πολλές φορές η δυνατότητα να προσβάλλουν κατά παραχώρηση τον άνθρωπο, χωρίς όμως να μπορούν να μας εξαναγκάσουν, αφού έχουμε το χάρισμα της αυτεξούσιας βουλήσεως. Για όλο αυτό το ακάθαρτο έργο και την κακία οι ''δαίμονες'' θα γευθούν την [[Κόλαση]] αιωνίως. Έτσι για να γίνει πιο αντιληπτό θα πρέπει να πούμε πως ότι για τον άνθρωπο είναι ο [[θάνατος]], είναι η ''πτώση'' για τους ''δαίμονες'', αφού και στις δύο περιπτώσεις δεν υπάρχει επιστροφή και μετάνοια.
12.398
επεξεργασίες

Μενού πλοήγησης