Αλλαγές

Κατ' επέκτασιν της εννοίας τη λάρυγγος, η Εβραϊκή λέξη «''νέφες''» έχει και τη σημασία του ''αυχένος'' ή του ''τραχήλου'', με την οποία θα μπορούσαν να ερμηνευθούν χωρία των [[Ψαλμοί|Ψαλμών]]<ref>105/ρε: 18</ref><ref>44/μδ: 25</ref>. Το μεν πρώτο χωρίο, αναφερόμενο στον [[Ιωσήφ]] τον υιό του [[Ιακώβ]], που επωλήθη ως δούλος από τους αδελφούς του, αναφέρει «''εταπείνωσαν εν παίδες, (με δεσμά) τους πόδας αυτού, σίδηρον διήλθεν την ψυχήν αυτού'''» , εννοώντας ότι του πέρασαν σιδερένιο περιλαίμιο, ενώ το δεύτερο αναφέρει «''διότι εταπεινώθη έως χώματος η ψυχή ημών, εκωλήθει εις την γην η κοιλία ημών''». Λέγει δηλαδή ο ψαλμωδός, ότι ο αυχένας τους κάμφθηκε τόσο, ώστε ακούμπησε στο χώμα.

Επειδή η λέξη "ψυχή" και η αντίστοιχή της Εβραϊκή λέξη: "νέφες", προσδιορίζουν την αναπνοή, που είναι μια από τις βασικές λειτουργίες των ζωντανών οργανισμών, μια και όταν πεθάνουν παύει και η λειτουργία της αναπνοής, γι' αυτό και δεν είναι καθόλου παράδοξο το ότι χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει αυτήν καθεαυτήν την ζωή. Έτσι παρατηρείται στην [[Αγία Γραφή]], η λέξη «''νέφες''» ή «''ψυχή''», να χρησιμοποιείται αντί της λέξης «''ζωή''» για ζώα. Επί παεραδείγματι, στη [[Γένεση]]<ref>1/α: 20, 21 και 24</ref>, «''Και είπεν ο Θεός: Ας γεμίσωσι τα ύδατα εν αφθονία, νηκτά έμψυχα, και πετεινά πετώμενα επάνωθεν της γης κατά το στερέωμα του ουρανού. Και εποίησεν ο Θεός παν έμψυχον κινούμενον, και είπεν ο Θεός: Ας γεμίσει η γη ζώα έμψυχα, κατά το είδος αυτών, κτήνη και ερπετά και ζώα της γης, κατά το είδος αυτών. Και έγινεν ούτω''».

Όμοια διαβάζουμε στο Λευιτικό<ref>17/ιζ: 11</ref> «''Η γαρ ψυχή πάσης σαρκός, αίμα αυτού εστί. Και εγώ δέδωκα αυτό υμίν επί του θυσιαστηρίου εξιλάσκεσθαι περί των ψυχών υμών. Το γαρ αίμα αυτού, αντί ψυχής εξιλάσσεται''». Εδώ μάλιστα ταυτίζεται η ψυχή με το αίμα, όπως αλλού με την αναπνοή, διότι λέγει πως «''η γαρ ψυχή πάσης σαρκός, αίμα αυτού εστί''».

Η λέξη «''ψυχή''» όμως, δεν δηλώνει μόνο τη βιολογική ζωή των ζώων, αλλά και αυτού του ανθρώπου. Έτσι στο βιβλίο της [[Έξοδος|Εξόδου]]<ref>21/κα: 23</ref>, διαβάζουμε ''Ει δε, εξεικονισμένο ει, (δηλαδή, αν το έμβρυο που φονευθεί είναι σχηματισμένο), δώσει ψυχήν αντί ψυχής''. Όταν πέθανε ο Ηρώδης, άγγελος Κυρίου είπε στον [[Ιωσήφ]], ότι πέθαναν αυτοί που επιβουλεύονταν τη ζωή του Ιησού. «''Εγερθείς, παράλαβε το παιδίον και την μητέρα αυτού, και ύπαγε εις την γην Ισραήλ, διότι απέθανον οι ζητούντες την ψυχήν του παιδίου''»<ref>Ματθαίος 2/β: 20</ref>. Ο Ηρώδης, ζητούσε να τερματίσει την βιολογική ζωή του Χριστού, σκοτώνοντάς τον. Δηλαδή και εδώ έχουμε την ''ψυχή'', αντί της εννοίας ''βιολογική ζωή'' του ανθρώπου.

Όμοια διαβάζουμε στο [[Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον]]<ref>14/ιδ: 26</ref> «''ει τις έρχεται προς με και ου μισεί τον πατέρα εαυτού και την μητέρα και την γυναίκα και τα τέκνα και τους αδελφούς και τας αδελφάς, έτι δε και την εαυτού ψυχήν, ου δύναταί μου μαθητής είναι''».

Σε μια σειρά από χωρία παρατηρήται η χρήση της λέξεως «''χυχή''» με την έννοια του σώματος ως αντικείμενο αλλά και του προσώπου, ως προσωπικότητα. Έτσι ως σώμα:

: «''Πάσα ψυχή ας υποτάσσεται εις τα ανωτέρας εξουσίας'»<ref>Ρωμαίους 13/ιγ: 1</ref>.

Ο όρος «''ψυχή''» αρχικά, χαρακτήρισε από το ειδικό το γενικό, δηλαδή από την αναπνοή, την ζωή και τον φορέα της. Στη συνέχεια να εφαρμόστηκε από το γενικό (δηλαδή την ζωή), στα επί μέρους, όπως για παράδειγμα το «''αίμα''». Κατωτέρω θα αναδειχθούν και άλλες τέτοιες εξειδικεύσεις του όρου «''ψυχή''», και μέσω αυτών, θα διακρίνουμε και τις ειδοποιούς διαφορές της ψυχής των ζώων και των ανθρώπων.

* Στα συναισθήματα, όπως είναι η φιλία, η στοργή, η λύπη.

:[[Βιβλίο Ησαΐα|Ησαϊας]] <ref>32/λβ: 6</ref> «''Ο γαρ μωρός, μωρά λαλήσει. Και η καρδία αυτού, μάταια νοήσει. Του συντελείν άνομα, και λαλείν προς Κύριον πλάνησιν. Του διασπείραι ψυχάς πεινώσας και τας ψυχάς τας διψώσας κενάς ποιήσαι". Εδώ μιλεί για ψυχές που πεινούν και που διψούν, ως προς το αίσθημα ικανοποίησης.

: [[Αριθμοί]]<ref>19/ιθ: 22</ref> «''Και παντός ου (του οποίου) εάν άψηται αυτού ακάθαρτος, ακάθαρτον έσται, και ψυχή η απτομένη ακάθαρτος έσται έως εσπέρας''».

Παρόμοια όμως παρουσιάζεται η ψυχή πάλι ως ο φορέας της ζωής, να εκδηλώνει και το δεύτερο κομμάτι των ψυχολογικών ιδιοτήτων. Δηλαδή, συναισθήματα.