Αλλαγές

Ο [[Κλήμης Αλεξανδρείας]]<ref>Κλήμης Αλεξανδρείας, Στρωματείς 2, 6, 32 κ.α.</ref> και ο [[Ωριγένης]]<ref>Κατά Κέλσου 1, 63. Περί αρχών 3, 3</ref> αναγνωρίζουν ως συγγραφέα τον ''Βαρνάβα'', παράδοση που ακολουθεί και ο ''Σιναΐτικος Κώδικας'' ο οποίος μάλιστα περιλαμβάνει την επιστολή στον κανόνα των γνησίων βιβλίων της [[Καινή Διαθήκη|Καινής Διαθήκης]]. Ο ''Ευσέβιος'' αντιθέτως απορρίπτει τη γνησιότητά της και την κατατάσσει στα νόθα κείμενα<ref>Εκκλ. Ιστορία 6, 14, 1</ref>, ενώ στη Δύση δε φαίνεται να θεωρήθηκε ποτέ γνήσια κάτι που επέδρασε βραδύτερον και σε όλη την εκκλησία<ref>Π. Χρήστου, «Ελληνική Πατρολογία», τόμος Β΄, σελίς 404</ref>. Παρόλα αυτά στη Δύση παρατηρείται περίεργο το φαινόμενο να θεωρεί ο μεν ο [[Ιερώνυμος]] το κείμενο ως γνήσιο του Βαρνάβα, αλλά αυτό να αναγιγνώσκεται μεταξύ των αποκρύφων<ref>De viris illustribus 6</ref>, κάτι που πιθανώς δείχνει πως ίδιος μεν δεχόταν τον συγγραφέα, η δε εκκλησία όχι, αλλά το χρησιμοποιούσε για την οικοδομή των πιστών<ref>Π. Χρήστου, «Ελληνική Πατρολογία», τόμος Β΄, σελίς 404</ref>.

== Κείμενα και μεταφράσεις ==

Το κείμενο της επιστολής σήμερα διασώζεται στην ''ελληνική'' γλώσσα, αλλά και σε ''λατινική'' και ''συριακή'' μετάφραση. Η ''λατινική'' μάλιστα μετάφραση διασώζει ολόκληρη την πραγματεία σε ένα ενιαίο κώδικα<ref>Cod.Corbeiensis Q.V.I. 38/39</ref>, η δε ''συριακή'' περιλαμβάνει μόνο το δεύτερο μέρος και τις δύο οδούς (18-21), αν και σήμερα διασώζονται μόνο τα 19 και 20 κεφ. Το ελληνικό πρωτότυπο διασώζεται σε δύο κώδικες, το ''Σιναΐτικο κώδικα'', ο οποίος εξεδόθη από τον ''C. Tischendorf'' και τον κώδικα του ''Μετοχίου του Παναγίου Τάφου στην Κωνσταντινούπολη'' ή ''Ιεροσολυμίτικο κώδικα'', ο οποίος περιείχε και άλλα έργα [[Αποστολικοί Πατέρες|Αποστολικών Πατέρων]]. Οι υπόλοιποι μεταγενέστεροι εκδιδόμενοι κώδικες προέρχονται εξ αυτού του αρχετύπου.

== Υποσημειώσεις ==