12.398
επεξεργασίες
Αλλαγές
μ
καμία σύνοψη επεξεργασίας
'''Σύνοδος''' στη ''[[Ορθόδοξη Εκκλησία]]'' αποκαλείται «''το άθροισμα των αρχιερέων, γινόμενον ή δια να εκδοθή απόφασις δια την ευσέβειαν και ευταξίαν της Εκκλησίας ή δια να αναιρεθή με τα όπλα της ευσεβείας καμία ζημία προλαβούσα, ή μέλλουσα της ευσεβείας''»<ref>Νικοδήμου Αγιορείτου, «''Πηδάλιον''», σελίς 42</ref>. Έτσι η ''Εκκλησιαστική σύνοδος'' αποτελεί την «''ανωτέρα αρχή εν πάση κατά τόπους εκκλησία''»<ref>Π.Ν.Τρεμπέλας, «''Δογματική''», Τόμος Β΄, σελίς 402</ref>, η οποία αποτελείται «''υπό του συνόλου των επισκόπων''»<ref>ενθ. αν.</ref> της εκάστοτε εκκλησιαστικής διοικητικής επαρχίας. Ως ανωτάτη αρχή της εκκλησίας και ανώτερο εκκλησιαστικό συνοδικό όργανο, καθοδηγούμενο υπό του [[Άγιο Πνεύμα|Αγίου Πνεύματος]], αποφαίνοντας απλανώς των ευαγγελικών αληθειών, είναι η [[Οικουμενικές Σύνοδοι|Οικουμενική Σύνοδος]] της οποίας η διαφορά εν σχέση με τις τοπικές συνόδους έγκειται μόνο «''στο ιδίωμα...το να συναθροίζονται δια προσταγών, ουχί του Πάπα, ή του δεινός πατριάρχου, αλλά δια προσταγών βασιλικών''»<ref>Νικοδήμου Αγιορείτου, «''Πηδάλιον''», σελίς 118</ref>. Μάλιστα πρέπει να σημειωθεί πως οι αποφάσεις των τοπικών συνόδων, δεν είναι μειωμένου κύρους σε σχέση με τις Οικουμενικές, εφόσον αυτές αποφαίνονται επικυρωμένα υπό της Εκκλησίας, δογματικά ορθώς, γι αυτό και «''η πάντων Πατριαρχών της Οικουμένης συμφωνία, και τας τοπικάς εις Οικουμενικάς, και καθολικάς μεταβάλλει''»<ref>Νικοδήμου Αγιορείτου, «''Πηδάλιον''», σελίς 119</ref>.
Πρέπει να τονισθεί πως πρόδρομος της εκκλησιαστικής συνοδικής εκφράσεως, αποτέλεσε η ''αποστολική σύνοδος'' των Ιεροσολύμων, το 49 μ.Χ. Έτσι το ''συνοδικό σύστημα'' προήλθε αφενός εκ της ομάδος της [[Τάξη των Προφητών|Τάξεως των Προφητών]] σε κάθε εκκλησία, αφετέρου από τους [[Απόστολοι|αποστόλους]] ως επόπτες των ιδρυομένων εκκλησιών. Με το πέρας της ζωής αυτών, οι χειροτονηθέντες υπ'αυτών [[Επίσκοπος|επίσκοποι]] και [[Πρεσβύτερος|πρεσβύτεροι]], ανέλαβαν το έργο της εποπτείας, συγκροτούντες συνόδους για την αντιμετώπιση διαφόρων θεολογικών, δογματικών και ποιμαντικών προβλημάτων που ανέκυπταν σε κάθε περιοχή, αλλά και για την εκλογή επισκόπων, κάτι πολύ σημαντικό, αφού η κοινωνία των επισκόπων μέσω του συνοδικού συστήματος χειροτονίας επιβεβαιώνει «''την πληρότητα του σώματος''» της εκκλησίας<ref>Βλασίου Φειδά, «''Εκκλησιαστική Ιστορία''», σελίς 188</ref>. Έτσι κύριος στόχος των συνόδων «''ήταν η προαγωγή της θεραπείας της καθάρσεως και του φωτισμού της καρδίας και της θεώσεως καθώς και η πλήρης υποστήριξις όλως των προγραμμάτων εφραμογής εφαρμογής των αποτελεσμάτων της εν λογω λόγω θεραπείας''»<ref>Ιωάννoυ Ρωμανίδου, «Δογματική και Συμβολική θεολογία», σελίς 38</ref>.
== Δείτε επίσης ==
