12.398
επεξεργασίες
Αλλαγές
μ
Οι πηγές από τις οποίες παραλάβαμε και ανασυνθέσαμε την επιστολή του Αγίου Πολυκάρπου είναι οι εξής: # '''Α. ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΑ (με ένδειξη «G»).Vaticanus 859''' Τα Ελληνικά χειρόγραφα αυτά, είναι εννέα σε αριθμό: 1. Vaticanus 859 [ v ] 2. # ''0ttobonianus 348 '' [ o ] 3. # ''Florentinus Laur. vii''. 21 [ f ] 4. # ''Parisiensis Graec. 937 '' [ p ] 5. # ''Casanatensis G. V. 14 '' [ c ] 6. # ''Theatinus '' [ t ] 7. # ''Neapolitanus Mus. Nat. II. A. 17 '' [ n ] 8. # ''Salmasianus '' [ s ] 9. # ''Andrius '' [ a ] ''
(1) * Με τις ενδείξεις v, o, p και f επισημαίνονται όλα τα χειρόγραφα στα οποία η Επιστολή Πολυκάρπου έχει επισυναφθεί στις ψευδο-Ιγνατιανές Επιστολές. Στην πρώτη αυτή υποδιαίρεση, τα χειρόγραφα με ένδειξη o, p και f έχουν προέλθει άμεσα ή έμμεσα από την πηγή v, και δεν περιλαμβάνουν καμία ανεξάρτητη πηγή.* Με τις ενδείξεις c, t, n και a (στις οποίες ίσως προσθέσουμε και ένα s), η επιστολή είναι μόνη της.
(2) Με τις ενδείξεις c, t, n και a (στις οποίες ίσως προσθέσουμε και ένα s), η επιστολή είναι μόνη της. Εκ των δύο ανωτέρω υποδιαιρέσεων, η πρώτη είναι κάπως ανώτερη της δεύτερης ομάδας. '''Β. ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΕΚΔΟΧΗ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ : Η Λατινική έκδοση (με ένδειξη «L»).'''
- # ''Reginensis 81'' [ r ] # ''Trecensis 412'' [ t ]# ''Pansiensis 1639, formerly Colbertinus 1039'' [ c ]# ''Bruxellensis 5510'' [ b ] # ''Oxon. Balliolensis 229'' [ o ]# ''Palatinus 150'' [ p ] # ''Florentinus Laur. xxiii.'' 20 [ f ] # ''Vindobonensis 1068'' [ v ] # ''Oxon. Magdalenensis 78 '' [ m ] ''
→Πηγές και αξιοπιστία της επιστολής του αγίου Πολυκάρπου
== Πηγές και αξιοπιστία της επιστολής του αγίου Πολυκάρπου ==
Η επιστολή του αγίου Πολυκάρπου, είναι σ' εμάς γνωστή, από αρχαία Ελληνικά αλλά και Λατινικά χειρόγραφα που υπάρχουν στη διάθεσή μας.Οι πηγές από τις οποίες παραλάβαμε και ανασυνθέσαμε την επιστολή του Αγίου Πολυκάρπου είναι οι εξής (Τα Ελληνικά χειρόγραφα (με ένδειξη «G»):
Τα χειρόγραφα αυτά, ανήκουν στην ίδια «''οικογένεια''» χειρογράφων, όπως φαίνεται από το γεγονός ότι η Επιστολή του Πολυκάρπου συνεχίζει μέσα στην Επιστολή του Βαρνάβα χωρίς καμία διακοπή, το δε ακρωτηριασμένο τέλος του τμήματος § 9 Πολυκάρπου (αποθανόντα και δι' ημάς υπό του Θεού αναστάντα) είναι ακολουθούμενο από την ακρωτηριασμένη αρχή της Επιστολής Βαρνάβα § 5 (τον λαόν τον καινόν κτλ.).
Εντός της «''οικογενείας''» αυτής όμως, τα χειρόγραφα εμπίπτουν σε δύο υποδιαιρέσεις:
Στην αρχή της επιστολής η εκδοχή αυτή είναι χρήσιμη, για τη διόρθωση του κειμένου του σωζόμενου Ελληνικού χειρογράφου, όπου αυτό περιέχει λάθη. Διότι, αν και αρκετά παραφρασμένο, είχε διαμορφωθεί από μια παλαιότερη μορφή Ελληνικών. Όμως και τα δύο κείμενα, (Ελληνικών και Λατινικών πηγών), συσχετίζονται στενά, όπως φαίνεται από το γεγονός ότι η λατινική εκδοχή, πάντοτε βρίσκεται συσχετισμένη με τα Λατινικά των ψευδο-Ιγνατιανών επιστολών και μοιάζει να έχει μεταφρασθεί από τον ίδιο Τόμο που τις περιείχε.
Για το τελευταίο τμήμα της επιστολής, από την § 10 και έπειτα, Οι Λατινικές είναι οι αποκλειστικές πηγές που διαθέτουμε, με εξαίρεση τα τμήματα της § 12, τα οποία έχουν διατηρηθεί στην Συριακή σε εδάφια του Τιμοθέου και του Σεβήρου ή αλλού, καθώς και ολόκληρη η § 13, η οποία παρέχεται από τον Ευσέβιο στην «Εκκλησιαστική Ιστορία» του. Οι Λατινικές πηγές, από τις οποίες έγινε η συρραφή του τελικού κειμένου της επιστολής, είναι και αυτά συνολικά εννέα στον αριθμό: - Reginensis 81 [ r ] - Trecensis 412 [ t ] - Pansiensis 1639, formerly Colbertinus 1039 [ c ] - Bruxellensis 5510 [ b ] - Oxon. Balliolensis 229 [ o ] - Palatinus 150 [ p ] - Florentinus Laur. xxiii. 20 [ f ] - Vindobonensis 1068 [ v ]
