12.426
επεξεργασίες
Αλλαγές
μ
καμία σύνοψη επεξεργασίας
Ο '''Άγιος Πολύκαρπος''' ή '''Πολύκαρπος Σμύρνης''', είναι [[Άγιος]] και μάρτυρας της [[Ορθόδοξη Εκκλησία|Ορθοδόξου Εκκλησίας]]. Αποτελεί μία από τις σπουδαιότερες προσωπικότητες που ανέδειξε η πρωτοχριστιανική Εκκλησία καθώς υπήρξε [[επίσκοπος]] στην πόλη της Σμύρνης, αλλά και γιατί μαζί με τον [[Ιγνάτιος Αντιοχείας|Ιγνάτιο Αντιοχείας]] αποτέλεσαν τον ισχυρό πυρήνα έκφρασης της αποστολικής παραδόσεως της εποχής, συγχρόνως με τον Κλήμεντα Ρώμης. Οι πληροφορίες για τη ζωή του και του δράση του Πολύκαρπου είναι περιορισμένες και κυρίως προέρχονται από επιστολές και το μαθητή και συνεχιστή του έργου του, [[Ειρηναίος Λουγδούνου|Ειρηναίο Λουγδούνου]].
Το πότε ακριβώς και που ακριβώς γεννήθηκε ο ''Άγιος Πολύκαρπος'' δεν είναι γνωστό. Γνωρίζουμε όμως πως διέμεινε, υπηρέτησε και συνδέθηκε στενά με ακρίβεια γνωστότη πολή της Σμύρνης. Ο ίδιος καταστάθηκε μεταξύ των [[Αποστολικοί Πατέρες|Αποστολικών Πατέρων]] , διότι γνώρισε τους [[Απόστολοι|Αποστόλους]], μαθήτευσε δίπλα στον ''Άγιο Ιωάννη το Θεολόγο''<ref>Ειρηναίου Λουγδούνου, Έλεγχος, 3, 3, 4</ref>, ενώ φέρεται να χειροτονήθηκε επίσκοπος από τον ίδιο, σύμφωνα με τον Τερτυλλιανό<ref>Τερτυλλιανός, De praescriptione haereticum 32</ref>, κάτι που όμως δε φαίνεται να είναι ακριβές λόγω των χρονολογικών δεδομένων<ref>Π. Χρήστου, «''Ελληνική Πατρολογία''», Τόμος Β΄,σελίς 437</ref>. Το έργο που διετέλεσε ήταν πραγματικά πολύ σπουδαίο, διότι σε μία εποχή «''που η εκκλησία γνώρισε στους κόλπους της πλήθος διδασκάλων, οι οποίοι εξέφραζαν αμφίβολη και όχι πάντως γνήσια αποστολική παράδοση...υπήρξε ο κατεξοχήν φορέας της γνήσιας αποστολικής παραδόσεως''»<ref>Στ. Παπαδόπουλος, «''Πατρολογία''», Τόμος Α΄, σελίς 181</ref>. Το έργο του υπήρξε πολυποίκιλο, αλλά η σημαντικότητά του έγκειται στον ευρύ αντιαιρετικό του αγώνα. Χαρακτηριστικά ο Ειρηναίος αναφέροντας εξάροντας το έργο του Πολυκάρπου, μας αναφέρει μεγάλη επιστροφή πιστών από τις [[Αίρεση|αιρέσεις]] των γνωστικών [[Γνωστικισμός|Γνωστικών]], του Μαρκίωνος και του Βαλεντίνου. Ο ίδιος συνδέθηκε έντονα με την έτερη μεγάλη προσωπικότητα της Εκκλησίας της Μικράς Ασίας, τον ''Ιγνάτιο Αντιοχείας'', από τον οποίο γνωρίζουμε πως δέχθηκε και προσωπική επιστολή. Η σημαντικότητα της παρουσίας του στην Εκκλησία αλλά και η αποστολικότητα του φρονήματος του Πολύκαρπου διαφάνηκε και από την ειρηνευτική αποστολή στην οποία εξέλαβε μέρος, ώστε να επιλύση το ολοένα διογκούμενο πρόβλημα για την εποχή, της ημερομηνίας εορτασμού του [[Πάσχα]].
Η επιτυχία του έργου του Πολυκάρπου όμως, προκάλεσε τελικώς τη μήνη των αντιπάλων του. Η αφορμή του μαρτυρίου δόθηκε από τις ενέργειες ομάδας Φρύγων ζηλωτών, οι οποίοι παρεκίνησαν ομάδα χριστιανών ώστε να προσέλθουν στον ανθύπατο, ώστε να δηλώσουν άνευ λόγου την ιδιότητά τους, κάτι που με βάση του νόμους της εποχής, θα διωκόταν με θάνατο<ref>Ήσαν προφανώς Μοντανιστές</ref>. Οι χριστιανοί αυτοί εξετελέσθησαν, αλλά ταυτοχρόνως το πλήθος της περιοχής ζήτησε και τη εξέρευση και θανάτωση του Πολύκαρπου. Μετά από αναζήτηση των διωκτικών αρχών, τελικά ανευρέθη ο Πολύκαρπος στο κτήμα του προσευχόμενος και οδηγήθηκε ενώπιον του ανθυπάτου και εν συνεχεία στο στάδιο της Σμύρνης, όπου μαρτυρικώς και δια πυρός, μαρτύρησε. Ο Πολύκαρπος βρισκόταν σε μεγάλη ηλικία, αλλά η πλήρης εξακρίβωση της ηλικίας του δε δύναται να επιβεβαιωθεί καθώς από την αναφορά στο [[Μαρτύριον Πολυκάρπου]], οτι υπηρέτησε την εκκλησία για 86 έτη<ref>μαρτύριον Πολυκάρπου, 9</ref>, δεν είναι γνωστό με ποιό σημείο αναφοράς τοποθετείται, δηλαδή αν αυτά τα έτη είναι τα έτη από τη γεννήσή του ή τη βάπτισεή του. Κατά το μαρτυρολόγιο, το συμβάν έλαβε χώρα στις 23 Φεβρουαρίου, ημέρα Σάββατο, επί υπατίας Στατίου Κοδράτου. Η παράδοση τοποθετεί το θάνατό του στο έτος 155/156, με πρόσφατες αναθεωρήσεις τις ημερομηνίες 167/168 και 177, με την πρώτη να φαντάζει πιθανότερη.
