12.426
επεξεργασίες
Αλλαγές
μ
Ο ''Η επιτυχία του έργου του Πολυκάρπου, προκάλεσε τελικώς τη μήνη των αντιπάλων του. Η αφορμή του μαρτυρίου δόθηκε από τις ενέργειες ομάδας Φρύγων ζηλωτών, οι οποίοι παρεκίνησαν ομάδα χριστιανών ώστε να προσέλθουν στον ανθύπατον για να δηλώσουν άνευ λόγου την ιδιότητά τους, κάτι που με βάση του νόμους της εποχής, θα διωκόταν με θάνατο<ref>Ήσαν προφανώς Μοντανιστές</ref>. Οι χριστιανοί αυτοί εξετελέσθησαν, αλλά ταυτοχρόνως το πλήθος της περιοχής ζήτησε και τη εξέρευση και θανάτωση του Πολύκαρπου. Έτσι μετά αναζήτηση των διωκτικών αρχών, ευρέθη ο Πολύκαρπος'' έδωσε της ζωή στο κτήμα του, προσευχόμενος και οδηγήθηκε ενώπιον του μαρτυρικώς ανθυπάτου, όπου και εν συνεχεία οδηγήθη στο στάδιο της Σμύρνης , όπου μαρτυρικώς και δια πυρός, μαρτύρησε. Ο πολύκαρπος βρισκόταν σε μεγάλη ηλικία, αλλά η πλήρης εξακρίβωση της ηλικίας του δε δύναται να επιβεβαιωθεί καθώς από την αναφορά στο [[Μαρτύριον Πολυκάρπου]], οτι υπηρέτησε την εκκλησία για 86 έτη<ref>μαρτύριον Πολυκάρπου, 9</ref>, δεν είναι γνωστό με ποιό σημαίο αναφοράς εξάγεται, δηλαδή αν αυτά είναι τα έτη από γεννήσεως ή της βαπτίσεως του. κατά το μαρτυρολόγιο, το συμβάν έλαβε χώρα στις 23 Φεβρουαρίου, ημέρα Σάββατο, επί υπατίας Στατίου Κοδράτου Η παράδοση τοποθετεί το θάνατό του στο έτος 155/156, με πρόσφατες αναθεωρήσεις τις ημερομηνίες 167/168 και 177, με την πρώτη να φαντάζει πιθανότερη. Η μνήμη του τελείται από την ορθόδοξη εκκλησία στις 23 Φεβρουαρίου, ανώ στην Δύση στις 26 Ιανουαρίου.
καμία σύνοψη επεξεργασίας
Το πότε ακριβώς και που γεννήθηκε ο ''Άγιος Πολύκαρπος'' δεν είναι με ακρίβεια γνωστό. Ο ίδιος καταστάθηκε μεταξύ των [[Αποστολικοί Πατέρες|Αποστολικών Πατέρων]] διότι γνώρισε τους [[Απόστολοι|Αποστόλους]], μαθήτευσε δίπλα στον ''Άγιο Ιωάννη το Θεολόγο''<ref>Ειρηναίου Λουγδούνου, Έλεγχος, 3, 3, 4</ref>, ενώ φέρεται να χειροτονήθηκε επίσκοπος από τον ίδιο, σύμφωνα με τον Τερτυλλιανό<ref>Τερτυλλιανός, De praescriptione haereticum 32</ref>, κάτι που όμως δε φαίνεται να είναι ακριβές λόγω των χρονολογικών δεδομένων<ref>Π. Χρήστου, «''Ελληνική Πατρολογία''», Τόμος Β΄,σελίς 437</ref>. Το έργο που διετέλεσε ήταν πραγματικά πολύ σπουδαίο, διότι σε μία εποχή «''που η εκκλησία γνώρισε στους κόλπους της πλήθος διδασκάλων, οι οποίοι εξέφραζαν αμφίβολη και όχι πάντως γνήσια αποστολική παράδοση...υπήρξε ο κατεξοχήν φορέας της γνήσιας αποστολικής παραδόσεως''»<ref>Στ. Παπαδόπουλος, «''Πατρολογία''», Τόμος Α΄, σελίς 181</ref>. Το έργο του υπήρξε πολυποίκιλο, αλλά η σημαντικότητά του έγκειται στο ευρύ αντιαιρετικό του έργο. Χαρακτηριστικά ο Ειρηναίος αναφέροντας το έργο του Πολυκάρπου μας αναφέρει τη μεγάλη επιστροφή πιστών από τις αιρέσεις των γνωστικών του Μαρκίωνος και του Βαλεντίνου. Ο ίδιος συνδέθηκε έντονα με την έτερη μεγάλη προσωπικότητα της Εκκλησίας της Μικράς Ασίας, τον ''Ιγνάτιο Αντιοχείας'', από τον οποίο γνωρίζουμε πως δέχθηκε και προσωπική επιστολή. Η σημαντικότητα της παρουσίας του στην Εκκλησία αλλά και η αποστολικότητα του φρονήματος του Πολύκαρπου διαφάνηκε και από την ειρηνευτική αποστολή στην οποία εξέλαβε μέρος, ώστε να επιλύση το ολοένα διογκούμενο πρόβλημα για την εποχή, της ημερομηνίας εορτασμού του [[Πάσχα]].