== Ο βίος του ==
Ο π. Φλορόφσκυ γεννήθηκε Γεννήθηκε στην Οδησσό το 1893, και ευτύχησε να ζήσει εκείνο σε μια εποχή που ήκμασε στη Ρωσσία το γεμάτο παλμό εκπαιδευτικό πείραμα της τσαρικής αυλής, που ήκμασε στη Ρωσσία στα τέλη του 19ου αιώνα απέφερε σημαντικές προσωπικότητες στην παγκόσμια λογοτεχνία, ζωγραφική, μουσική, ιατρική και δημιούργησε πολλούς προικισμένους ανθρώπους των Γραμμάτωντέχνες. Ο πατέρας του ήταν Διευθυντής της Θεολογικής Ακαδημίας και Προϊστάμενος του Καθεδρικού Ναού της Μεταμορφώσεως. Η , ενώ η μητέρα του, η Klaudia Popruzhenko, ήταν κόρη ενός καθηγητού της Εβραϊκής και της Ελληνικής Γλώσσας. Η πρώτη επιστημονική εργασία του π. Φλορόφσκυ, με τον τίτλο «Αντανακλασική «''Αντανακλασική έκκριση σιέλου»σιέλου''», γράφτηκε υπό την καθοδήγηση ενός των μαθητών του Pavlov και δημοσιεύτηκε στα Αγγλικά το 1917 στο τελευταίο τεύχος του Δελτίου της Αυτοκρατορικής Ακαδημίας Επιστημών.
Το 1920 ο π. Φλορόφσκυ, μαζί με τους γονείς του και τον αδελφό του 'Αντώνιο, έφυγε από το Ρωσία και εγκαταστάθηκε αρχικά στη Σόφια της Βουλγαρίας. "Αφησε Άφησε πίσω του τον αδελφό του Βασίλειο, χειρουργό, ο οποίος πέθανε στην πείνα του από ασιτία το 1924, και την αδελφή του Klaudia V. Florovsky, η οποία έγινε καθηγήτρια της 'Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Όδησσοϋ. Το 1921 6 ο Πρόεδρος της Τσεχοσλοβακίας, Θωμάς Masaryk, προσκάλεσε τον π. Φλορόφσκυ και τον αδελφό του Αντώνιο στην Πράγα. Ο π. Φλορόφσκυ εκεί δίδαξε τη Φιλοσοφία του Δικαίου. Ο , τη στιγμή που ο Αντώνιος έγινε , λίγο αργότερα , θα διατελούσε Καθηγητής της Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Πράγας.
Το 1922 ο Γεώργιος Φλορόφσκυ παντρεύθηκε την Xenia Ivanova Simonova και μετοίκισε στο Παρίσι, όπου ίδρυσε μαζί με άλλους το Θεολογικό Ινστιτούτο του Αγ. Σεργίου και δίδαξε εκεί ως Καθηγητής της Πατρολογίας (1926-1948). Το 1932 χειροτονήθηκε ιερέας και έθεσε τον εαυτό του υπό την κανονική εξάρτηση του Πατριάρχου Κων/πόλεως.
Το 1948 πήγε μετέβη στις Ηνωμένες Πολιτείες και έγινε Καθηγητής της Θεολογίας στο Θεολογικό Σεμινάριο του Αγ. Βλαδίμηρου (από το 1948 ως το 1955) και κοσμήτορας από το 1950. Από το 1954 μέχρι το 1965 ήταν Καθηγητής της Ιστορίας της Ανατολικής Εκκλησίας στη Θεολογική Σχολή του Harvard, και ταυτόχρονα (1962-1965) συνεργαζόμενος Καθηγητής στο Σλαβικό Τμήμα και συνεργαζόμενος Καθηγητής της Θεολογίας στη Θεολογική Σχολή Holy Cross (1955-1959).
«Αν Αν και η διδασκαλία του π. Φλορόφσκυ στο Σλαβικό Τμήμα (στο Πανεπιστήμιο του Harvard) ήταν μόνο σποραδική, συνέβαλε κατά πολύ μεγάλο μέρος στο να δημιουργηθεί μια γενεά Αμερικανών ειδικών στην Ιστορία του Ρωσσικού πνευματικού πολιτισμού. Η παρατεταμένη επίδρασή του σ' αυτήν την περιοχή δεν προέρχεται από την καθ' αυτό διδασκαλία του αλλά από το χρόνο και τη σκέψη που αφιέρωνε σε άτυπους «κύκλους» που δημιουργούνταν περιοδικά γύρω του στο Cambridge από εκείνους που είχαν διαβάσει το έργο του «Οι «''Οι δρόμοι της Ρωσσικής Θεολογίας» Θεολογίας''» (τότε μόνο στα Ρωσσικά), που ήταν για δεκαετίες ένα είδος «απαγορευμένου βιβλίου» «''απαγορευμένου βιβλίου''» για τους κανονικούς φοιτητές της Ρωσσικής πνευματικής Ιστορίας, και τον αναζητούσαν όταν ανακάλυπταν ότι ήταν στη Θεολογική Σχολή… Σχολή. Για ένα διάστημα της θητείας του στο Harvard... , οι κλάδοι της Πατρολογίας και της Ορθόδοξης σκέψης και των Ορθόδοξων θεσμών από την αρχαιότητα ως τον Σλαβικό κόσμο του 20ου αιώνα παρουσίασαν ιδιαίτερη άνθηση. Στις συνεδριάσεις του Τμήματος της Εκκλησιαστικής Ιστορίας εξέφραζε με παρρησία και σαφήνεια τις απόψεις του. Στις συνεδριάσεις του Συλλόγου των Καθηγητών του αναγνωρίστηκε ότι είχε δραστικά αναβαθμίσει τους καταλόγους των βιβλίων προς μεγαλύτερη δόξα της Βιβλιοθήκης Andover του Harvard! Το 1964 ο π. Φλορόφσκυ εκλέχτηκε εξελέγη Διευθυντής του Οικουμενικού Ινστιτούτου που ίδρυσε ο Πάπας Παύλος ο 6ος κοντά στα Ιεροσόλυμα». Ήταν ενεργό μέλος στο Εθνικό Συμβούλιο Εκκλησιών και στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών και Αντιπρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Εκκλησιών από το 1954 ως το 1957.
«Όταν Όταν έφυγε από το Harvard, ο Επίτιμος Καθηγητής Φλορόφσκυ δίδαξε από το 1965 ως το 1972 στο Τμήμα Σλαβικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Princeton, όπου είχε αρχίσει να κάνει διαλέξεις ήδη από το 1964 και ήταν επισκέπτης ομιλητής σε θέματα Πατρολογίας στο Θεολογικό Σεμινάριο του Princeton ήδη από το 1962 και ύστερα πάλι διακεκομμένα μετά την αποχώρηση του από το Πανεπιστήμιο. Η τελευταία του διδασκαλία έγινε το φθινοπωρινό εξάμηνο του 1978/79 στο Θεολογικό Σεμινάριο του Princeton.
Ο π. Φλορόφσκυ κατά τη διάρκεια της καριέρας του έλαβε τιμητικά διδακτορικά διπλώματα από τα Πανεπιστήμια St. Andre's, Βοστώνης, Notre Dame, Princeton, Θεσσαλονίκης, Yale, και το Θεολογικό Σεμινάριο του Αγ. Βλαδίμηρου. Ήταν μέλος η επίτιμο μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών, της Βρεττανικης Ακαδημίας, και της Αδελφότητας του Αγ. Αλβανού και Αγ. Σεργίου»Σεργίου.
== Η σπουδαιότητα του έργου του ==
