21
επεξεργασίες
Αλλαγές
καμία σύνοψη επεξεργασίας
== Ιστορία ==
=== Ίδρυση της Επισκοπής Βυζαντίου (38-330) ===
Η ίδρυση της Εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης ανάγεται στην [[Αποστολική περίοδος|αποστολική περίοδο]]. Ιδρυτής της φέρεται ο [[Απόστολος Ανδρέας|απόστολος Ανδρέας ο πρωτόκλητος]], ο οποίος έδρασε στις περιοχές γύρω από τον Εύξεινο Πόντο και στη Θράκη, για να καταλήξει τελικά στην Αχαΐα, όπου και μαρτύρησε. Μάλιστα η εορτή του αγίου αποστόλου Ανδρέα στις [[30 Νοεμβρίου]], αποτελεί και τη θρονική εορτή του Οικουμενικού Πατριαρχείου και γιορτάζεται με λαμπρότητα έως σήμερα. Η εκκλησία ιδρύθηκε με τον τίτλο ''Επισκοπή Βυζαντίου'' και υπαγόταν στη [[Μητρόπολη Ηρακλείας]] της Θράκης, ενώ πρώτος επίσκοπός της τοποθετήθηκε από τον ιδρυτή της ο [[Απόστολος Στάχυς|άγιος απόστολος Στάχυς]], περίπου το [[38]].
Η ιστορία της ακολουθεί την ιστορία της πόλης, παραμένοντας μια άσημη επισκοπή, έως την απόφαση για μεταφορά της πρωτεύουσας του Ρωμαϊκού κράτους από τη Ρώμη στην Κωνσταντινούπολη. Χαρακτηριστικό είναι ότι δεν γίνεται μνεία της Επισκοπής κατά την [[Α' Οικουμενική Σύνοδος|Α' Οικουμενική Σύνοδο]] (325), παρ' ότι είχε ήδη αποφασιστεί η μεταφορά της πρωτεύουσας. Μέχρι εκείνη τη χρονική στιγμή, είχαν διατελέσει συνολικά επίσκοποι 25 Βυζαντίου, μεταξύ των οποίων τιμούνται ως άγιοι, εκτός του αποστόλου Στάχυος (38-54), οι [[Ονήσιμος]] (54-68), [[Καστίνος]] (230-237) και [[Μητροφάνης]] (306-314).
=== Αρχιεπισκοπή Κωνσταντινουπόλεως (330-381) ===Η μεταφορά της πρωτεύουσας της [[Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]] στην Κωνσταντινούπολη, από τον [[Μέγας Κωνσταντίνος|Μέγα Κωνσταντίνο]] το [[330]], ήταν επόμενο να αναβαθμίσει και την εκκλησιαστική θέση της εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης. Έτσι ο προκαθήμενός της προσαγορεύεται ''Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως'' χωρίς να υπάγεται πλέον σε άλλη εκκλησιαστική δικαιοδοσία. Πρώτος Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως τιτλοφορείται ο Αλέξανδρος. Η εξέλιξη της Εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης είναι ραγδαία, αφού μέσα σε μια περίοδο 50 περίπου ετών αποκτά ηγετικό ρόλο, ως αποτέλεσμα της πολιτικής και πολιτιστικής αίγλης με την οποία περιβλήθηκε η νέα πρωτεύουσα της χριστιανικής πλέον αυτοκρατορίας, καθώς και εξαιτίας του πρωταγωνιστικού ρόλου τον οποίο διαδραμάτισαν οι προκαθήμενοί της κατά την περίοδο των τριαδολογικών αιρέσεων. Έτσι, κατά τις εργασίες της [[Β' Οικουμενική Σύνοδος|Β' Οικουμενικής Συνόδου]] (381), μετά τον θάνατο του προεδρεύοντος [[Μελέτιος Αντιοχείας|Μελετίου Αντιοχείας]], αναλαμβάνουν διαδοχικά την προεδρία οι αρχιεπίσκοποί της Γρηγόριος ο Θεολόγος και Νεκτάριος Κωνσταντινουπόλεως|Νεκτάριος. Κατά αυτήν τη χρονική περίοδο προκαθήμενοι χρημάτισαν 9 αρχιεπίσκοποι, μεταξύ των οποίων τιμούνται ως άγιοι οι [[Αλέξανδρος Κωνσταντινουπόλεως|Αλέξανδρος]] (314-337), [[Παύλος Α' Κωνσταντινουπόλεως|Παύλος ο Α']] (337-339, 341-342, 346-351) και [[Γρηγόριος Θεολόγος|Γρηγόριος ο Α' ο Ναζιανζηνός]] (379-381). === Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως (381-518) ===
