Αλλαγές

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Αντώνιος ο Μέγας

3 bytes προστέθηκαν, 23:23, 11 Φεβρουαρίου 2011
μ
Βίος
Κατά το διωγμό του Μαξιμίνου το 311 ο Αντώνιος προσέρχεται στην Αλεξάνδρεια με σκοπό να μαρτυρήσει, κάτι που όμως δε συνέβη. Εκεί διακρίνεται όμως για τον έντονο ασκητικό του βίο, δίνοντας συμβουλές και συμπαραστεκόμενος στους δικαζόμενους και φυλακισμένους μάρτυρες του χριστιανισμού. Μετά το διωγμό πολλοί ασκητές, άρχισαν να μιμούνται το βίο του Αγίου Αντωνίου, με αποτέλεσμα να τον ακολουθήσουν κατά την επιστροφή του στην έρημο. Έτσι το αναχωρητήριό του γίνεται πόλος έλξης για πολλούς πιστούς, με αποτέλεσμα, αφενός να μη βρίσκει ησυχία, αφετέρου να ελλοχεύει ο κίνδυνος της κομπορρημοσύνης. Έτσι φεύγει κρυφώς, οδηγούμενος στην έρημο κοντά στην Ερυθρά θάλασσα, στο όρος Κολζίμ, όπου σήμερα βρίσκεται η μεγάλη κοπτική μονή του Αγίου Αντωνίου. Εκεί ο Αντώνιος πλέον ανήλθε σε υψηλό πνευματικό επίπεδο, αλλά σύντομα οι αδελφοί του από το Πισπίρ τον ανακάλυψαν. Το 338 υποχρεώνεται να επιστρέψει στη Αλεξάνδρεια, αφού είχε ξεσπάσει η [[Αρειανισμός|αρειανική]] έριδα, καθώς του ζητήθηκε. Συναντά τον Μέγα Αθανάσιο, οποίος μόλις είχε επιστρέψει από εξορία, και προκαλεί το θαυμασμό με τη σοφία και το βίο του. Έτσι και επέστρεψε στο Κολζίμ, εγκαταλείποντας το πια μόλις μια φορά μέχρι το τέλος της ζωής του, που επήλθε σε ηλικία 105 ετών. Σύμφωνα μάλιστα με το βιογράφο του διατηρούσε τις σωματικές του δυνάμεις μέχρι το τέλος του. Το λείψανό του αρχικώς δεν ετάφη, αλλά ο ίδιος μετά θάνατον εμφανίστηκε και ζήτησε να ταφεί σε άγνωστο μέρος, ζητώντας μόνο να δοθούν οι μηλωτές του (δέρμα προβάτου), στο Μέγα Αθανάσιο και τον [[Σερπαίων Θμουέως|Σεραπίωνα Θμουέως]]. Η διαθήκη του ήταν οι αδελφοί του να ζουν παντελώς χωρισμένοι από τους αρειανιστές και τους [[Μελιτιανισμός|Μελιτιανούς]], αλλά και σε διαρκή επαγρύπνηση από τους πειρασμούς του διαβόλου<ref>ΘΗΕ, ο.π., σελ. 969</ref>.
Σε ότι αφορά το χαρακτήρα, στο Μέγα Αντώνιο διακρίνεται η χριστιανική φυσιολογία και θεραπευτική. Είναι χαρακτηριστικό πως οι δικοί του άνθρωποι και μοναχοί , παρότι είχαν να το τον δουν για 20 έτη, όταν τον αντίκρισαν είδαν ένα άνθρωπο, ο οποίος παρά την απίστευτα σκληρή άσκηση, εμφανίστηκε απόλυτα φυσιολογικός στην όψη, ακόμα και στα κιλά. Επίσης ήταν απόλυτα ήρεμος και βρισκόταν, παρά την απομόνωση, σε απόλυτα λογική κατάσταση. Δεν ήταν θλιμμένος ή κατηφής, ούτε όμως κατεχόταν από γέλωτα ή ευφραινόταν από την τεράστια αποδοχή που του επιφύλασσε ο κόσμος. Έπραττε δε διαρκώς [[Θαύμα|θαύματα]], αλλά τα θεωρούσε ήσσονος σημασίας καθώς η αγάπη ανέφερε, ήταν πολύ σημαντικότερη<ref>Γ. Φλορόφσκι, ο.π., σελ. 179</ref>. Στη ζωή του ήταν πάντοτε ιδιαίτερα διακριτικός, ανεκτικός στη διάθεση, ταπεινός στο φρόνημα. Υποτασσόταν στους κληρικούς, ακόμα και αν δεν είχαν φτάσει στα ύψη της θεωρίας του. Ήταν πάντοτε αυτάρκης και ολιγαρκής, ενώ η αυτοπειθαρχία και ο αυτοέλεγχος ήσαν πράγματι στο πρόσωπό του ανυπέρβλητες. [[Νηστεία]], [[προσευχή]] και [[αγρυπνία]] αποτελούσαν το μοναστικό του κανόνα, ενώ η ταπεινοφροσύνη του ήταν τόση, που δε δίσταζε κι από νέους μοναχούς να μαθαίνει πράγματα και να διδάσκεται<ref>ΘΗΕ, ο.π., σελ. 972</ref>.
==Στιγμιότυπα από το βίο του Αγίου. Θεολογία και άσκηση==
12.398
επεξεργασίες

Μενού πλοήγησης