12.398
επεξεργασίες
Αλλαγές
→Στιγμιότυπα από το βίο του Αγίου
Κατά το διωγμό του Μαξιμίνου το 311 ο Αντώνιος προσέρχεται στην Αλεξάνδρεια με σκοπό να μαρτυρήσει. Εκεί διακρίνεται όμως για τον έντονο ασκητικό του βίο, δίνοντας συμβουλές και συμπαραστεκόμενος στους δικαζόμενους και φυλακισμένους μάρτυρες του χριστιανισμού. Μετά το διωγμό πολλοί ασκητές, άρχισαν να μιμούνται το βίο του Αγίου Αντωνίου, με αποτέλεσμα να τον ακολουθήσουν κατά την επιστροφή του στην έρημο. Το αναχωρητήριο επίσης που διέμενε το επισκέπτονταν πολλοί άνθρωπο, με αποτέλεσμα, αφενός να μη βρίσκει ησυχία, αφετέρου να ελλοχεύει ο κίνδυνος της κομπορρημοσύνης. Έτσι φεύγει κρυφώς, οδηγούμενος στην έρημο κοντά στην Ερυθρά θάλασσα, στο όρος Κολζίμ, όπου σήμερα βρίσκεται η μεγάλη κοπτική μονή του Αγίου Αντωνίου. Εκεί ο Αντώνιος πλέον ανήλθε σε υψηλό πνευματικό επίπεδο, αλλά σύντομα οι αδελφοί του από το Πισπίρ τον ανακάλυψαν. Το 338 υποχρεώνεται να επιστρέψει στη Αλεξάνδρεια, αφού είχε ξεσπάσει η [[Αρειανισμός|αρειανική]] έριδα, καθώς του ζητήθηκε. Συναντά τον Μέγα Αθανάσιο, οποίος μόλις είχε επιστρέψει από εξορία, και προκαλεί το θαυμασμό με τη σοφία και το βίο του. Έτσι και επέστρεψε στο Κολζίμ, εγκαταλείποντας το πια μόλις μια φορά μέχρι το τέλος της ζωής του, που επήλθε σε ηλικία 105 ετών. Σύμφωνα μάλιστα με το βιογράφο του διατηρούσε τη σωματική του ρώμη ακμαία, μέχρι το τέλος του. Το λείψανό του αρχικώς δεν ετάφη, αλλά ο ίδιος μετά θάνατον εμφανίστηκε και ζήτησε να ταφεί σε άγνωστο μέρος, ζητώντας μόνο να δοθούν οι μηλωτές του, στο Μέγα Αθανάσιο και τον [[Σερπαίων Θμουέως|Σεραπίωνα Θμουέως]]. Η διαθήκη του ήταν οι αδελφοί του να ζουν παντελώς χωρισμένοι από τους αρειανιστές και τους [[Μελιτιανισμός|Μελιτιανούς]]<ref>ΘΗΕ, ο.π., σελ. 969</ref>.
==Στιγμιότυπα από το βίο του Αγίου. Θεολογία και άσκηση== Ο Άγιος Αντώνιος έδειχνε από μικρή ηλικία απομονωτικές τάσεις, ενώ ως παιδί ήταν ιδιαίτερα υπάκουος<ref>Γ. Φλορόφσκι, ο.π., σελ. 169</ref>. Μετά το θάνατο το γονιών του συναντιέται ευρύτερα με το μήνυμα της Αγίας Γραφής. Έτσι φαίνεται να είναι εξαιρετικός γνώστης της [[Αγία Γραφή|Αγίας Γραφής]], την οποία είχε μάλιστα αποστηθίσει. Είναι γεγονός πως μέσα από το βίο του Αγίου Αντωνίου διασώζεται η έμφαση την προφορική παράδοση, η οποία σήμερα έχει εξαφανιστεί εξ αιτίας της αφθονίας σε χαρτί και της εκτύπωσης, πράγμα που όμως δε συνέβαινε στην εποχή του. Η κοινωνία όμως που μεγάλωσε ο Αντώνιος, είναι κοινωνία η οποία αναπτύχθηκε και άκμασε, όπως και πολλές άλλες, βασισμένες στον προφορικό λόγο<ref>ο.π., σελ. 171</ref>. Σύντομα ο Αντώνιος θέλησε να μονάσει. Εδώ πλέον βλέπουμε πως ήδη υπήρχε κάποιος κανόνας άσκησης, αφού αφενός η αδελφή του εισάγεται σε κάποιο χριστιανικό παρθεναγωγείο, αφετέρου ο ίδιος ψάχνει να βρει μονή στην έρημο για να εισαχθεί<ref>Γ. Φλορόφσκι, ο.π., σελ. 170</ref>. Έτσι και ξεκινά η διήγηση του βιβλίου και των δοκιμασιών του Αντωνίου, ενάντια στις διαβολικές δυνάμεις. Ο ίδιος μάλιστα αποκαλύπτει πως ο διάβολος αντιτίθεται σθεναρά τη μοναχική ζωή, φέρνοντας πολλούς λογισμούς στον άνθρωπο, ειδικά λογισμούς τρυφής του εγκόσμιου βίου. Ο Αντώνιος αναφέρει πως η μεγαλύτερη μάχη που δίνει ο μοναχός, ο οποίος είναι προφανές ότι δίνει κάποιο όρκο με σκοπό να μη περιπέσει σε αμαρτήματα που θα ανακόψουν την τελείωσή του, που είναι και ο μοναδικός σκοπός του, είναι τα αμαρτήματα της σαρκός. Δηλαδή οι λογισμοί λαγνείας και σεξουαλικών τάσεων, από τις οποίες είχε οικειοθελώς αυτοπαραιτηθεί. Μέχρι και ο διάβολος αναφέρει ο Αντώνιος κάποτε εμφανίστηκε ως γυναίκα για να επιτύχει το στόχο του. Ο ίδιος όμως στο έργο του μιλάει διαρκώς για τη συνεργάσιμη ενέργεια του Θεού, η οποία συνάμα με τη θέληση του ανθρώπου βοηθά τον άνθρωπο να ξεπεράσει αυτές τις δαιμονικές επιρροές. Όπως αναφέρει ο συγγραφέας του βιβλίου του: ''"Αυτή ήταν η πρώτη πάλη του Αντωνίου κατά του διβόλου ή μάλλον αυτη η νίκη ήταν του Σωτήρος εν τω Αντωνίω"'', φράση στην οποία συνοψίζεται κατά το Γ. Φλορόφσκι η θεμελιώδης κατανόηση της πνευματικής δοκιμασίας στην Ανατολική και Βυζαντινή ασκητική και μοναστική σκέψη<ref>Γ. Φλορόφσκι, ο.π., σελ. 174</ref>. Ο ίδιος όμως δε σταματά εκεί. Παρά τη νίκη αυτή, συνεχίζει σκληρότερο ασκητικό αγώνα. Σκοπός να εφαρμόσει το ευαγγελικό παράδειγμα του [[Απόστολος Παύλος|Αποστόλου Παύλου]] ''"διὸ εὐδοκῶ ἐν ἀσθενείαις, ἐν ὕβρεσιν, ἐν ἀνάγκαις, ἐν διωγμοῖς, ἐν στενοχωρίαις, ὑπὲρ Χριστοῦ· ὅταν γὰρ ἀσθενῶ, τότε δυνατός εἰμι."''(''Β΄ Κορινθίους 12, 10''), καθώς η [[ψυχή]] του ανθρώπου τότε υγιαίνει. Οι δοκιμασίες δε σταματούν ποτέ για τον χριστιανό. Για το Μέγα Αντώνιο η άσκηση και νίψη (σημαίνει επαγρύπνηση) είναι δεδομένα πράγματα στη μοναστική ζωή, μέχρι το τέλος του βίου. Έτσι κάποτε τα δαιμόνια, όταν πια είχε μεταφέρει τη ζωή του στον τάφο, τον ξυλοκόπησαν μέχρι θανάτου. Ο ίδιος όμως αφού ανάρρωσε επέστρεψε πίσω στο τάφο όπου εδέχθη την επίθεση, έχοντας [[πίστη]] στο Θεό, ότι πια δεν θα τον ξαναενοχλήσουν. Εκεί ακριβώς εμφανίζεται η διαλογική θεολογία της ορθόδοξης εκκλησίας. Ο Αντώνιος καθώς αναρρώνει από την επίθεση προσεύχεται και μιλά στον Κύριο, γιατί δεν εμφανίστηκε να σταματήσει του πόνους του και ο Κύριος απαντά, πως περίμενε να δει το αγώνισμά του. Και αφού άντεξε, ποτέ πια δε θα είναι μόνος. Έτσι εμφανίζεται ένας ζωντανός διάλογος, παρόμοιος με τους διαλόγους της [[Παλαιά Διαθήκη|Παλαιάς Διαθήκης]], του Θεού με τον [[Ιωνάς|Ιωνά]], με το [[Μωυσής|Μωϋσή]]. Η φυσιολογία και η θεραπευτική είναι ένα ακόμα συμπέρασμα που εξάγεται από το βιβλίο του Μεγάλου Αντωνίου. Είναι χαρακτηριστικό πως οι δικοί του άνθρωποι και μοναχοί παρότι είχαν να το δουν για 20 έτη, όταν τον αντίκρισαν είδαν ένα άνθρωπο, ο οποίος παρά την απίστευτα σκληρή άσκηση, εμφανίστηκε απόλυτα φυσιολογικός στην όψη, ακόμα και στα κιλά. Επίσης ήταν απόλυτα ήρεμος και βρισκόταν, παρά την απομόνωση, σε απόλυτα λογική κατάσταση. Δεν ήταν θλιμμένος ή κατηφής, ούτε όμως κατεχόταν από γέλωτα ή ευφραινόταν από την τεράστια αποδοχή που του επιφύλλασαι ο κόσμος. Έπραττε δε διαρκώς [[Θαύμα|θαύματα]], αλλά τα θεωρούσε ήσσονος σημασίας καθώς η αγάπη ανέφερε, ήταν πολύ σημαντικότερη<ref>Γ. Φλορόφσκι, ο.π., σελ. 179</ref>. Στη ζωή του ήταν πάντοτε ιδιαίτερα διακριτικός, ανεκτικός στη διάθεση, ταπεινός στο φρόνημα. Υποτασσόταν στους κληρικούς, ακόμα και αν δεν είχαν φτάσει στα ύψη της θεωρίας του.
==Υποσημειώσεις==
