Αλλαγές

Στην ''Αρχαία Ελλάδα'' η έννοια άγγελος χαρακτήριζε κάποιον ο οποίος μετέδιδε ειδήσεις, πληροφορίες ή αγγελίες. Ο ''Όμηρος'' στα έργα του ήδη εμφανίζει τη λέξη με αυτή την έννοια, ενώ και οι ''Ηρόδοτος''<ref>Ηρόδ. 1, 36</ref>, ''Ξενοφώντας''<ref>Ελληνικά 1,4,2</ref> την χρησιμοποιεί τη χρησιμοποιούν για να περιγράψει περιγράψουν ειδικούς απεσταλμένους μεταφοράς μηνυμάτων ή πληροφοριών. Επίσης οι ''άγγελοι'' χρησιμοποιούνται και σε άλλα καθήκοντα, όπως σύναψη συνθηκών ή είσπραξη χρημάτων. Ως θεϊκή ή υπερβατική παρουσία η έννοια άγγελος εμφανίζεται για πρώτη φορά στο πρόσωπο του ''Ερμή'', ο οποίος προσφωνείται ως άγγελος της ''Περσεφόνης'' από τον ''Όμηρο''<ref>Ομήρου Ιλιάδα Β, 786/7 και Γ 121</ref>. Επίσης κατά τον ''Πλάτωνα''<ref>Πολιτεία, 10, 619β</ref> ο ''Κάτω Κόσμος'' έχει τους αγγέλους του, οι οποίοι καλούνται ''"άγγελοι καταχθόνιοι"''. Στα ''Εβραϊκά'' η αντίστοιχη λέξη ''mal'akh'' χρησιμοποιείται για να δηλώσει είτε θείο είτε ανθρώπινο αγγελιαφόρο. Η ''λατινική'' εκδοχή, εντούτοις, διακρίνει τον θείο ή πνευματικό αγγελιαφόρο από τον άνθρωπο με τις έννοιες ''angelus'' (δάνειο από την ''Ελληνική γλώσσα'') και ''legatus'' ''"απεσταλμένος"''.

Ο Εωσφόρος πριν από την πτώση του ήταν ο σπουδαιότερος, ο πρώτος στην ιεραρχία των αγγέλων. Το όνομά του σήμαινε ''"αυτός που μεταφέρει το φως''". Η μετέπειτα ονομασία του ως ''"Σατανάς"'' προέρχεται από την εβραϊκή λέξη ''σατάν'', η οποία χρησιμοποιήθηκε στην ελληνική [[Μετάφραση των Εβδομήκοντα]] με τις λέξεις ''"Σατανάς"'' ή ''"[[Διάβολος]]"'' και δηλώνει τον επίβουλο, τον εχθρό.