12.398
επεξεργασίες
Αλλαγές
μ
→Θεός, Λόγος, Κόσμος
Η σχέση μεταξύ Θεού και Λόγου είναι στενή. Δεν είναι απλώς από την ουσία Του, όπως είδαμε, αλλά εμφανίζεται ως εκπρόσωπος του θεού κατά τη δημιουργία. Ο θεός λοιπόν είναι ένας, αλλά περιέχει το Λόγο και τη Σοφία, οι οποίοι εκδηλώνονται κατά τη βούληση του<ref>Π. Χρήστου, Ελλ. Πατρολογία Β΄, σελ. 741</ref>. Ουσιαστικά δηλαδή, όπως και οι [[απολογητές]], προτάσσει τη σχέση της οικονομικής τριάδος. Έτσι ο Λόγος αποκαλύφτηκε κατά τη δημιουργία, αλλά είχε γεννηθεί προ αυτής<ref>Π. Χρήστου, Ελλ. Πατρολογία Β΄, σελ. 741</ref>. Στο σημείο αυτό ο Ιππόλυτος υποστηρίζει το φαινόμενο της υποταγής του Λόγου και τις δύο καταστάσεις του Λόγου. Τον προφορικό και τον ενδιάθετο<ref>Π. Χρήστου, Ελλ. Πατρολογία Β΄, σελ. 742</ref>. Ο Λόγος δηλαδή αρχικά ήταν ενδιάθετος (δηλ. αόρατος και ανυπόστατος) και εν συνεχεία έγινε προφορικός (δηλ. ορατός και υποστατικός). Το παράδειγμα αυτό το βλέπουμε συχνά στους απολογητές και ιδίως τον [[Ιουστίνος ο Μάρτυς|Ιουστίνο]]. Ο Ιππόλυτος όμως προσθέτει και μία τρίτη κατάσταση, αυτή την υιότητος, δηλαδή της ενσαρκώσεως<ref>Εις την αίρεσιν του Νοητού 17</ref>.
Σε αυτό το σημείο η διδασκαλία του φαίνεται προβληματική<ref>Π. Χρήστου, Ελλ. Πατρολογία Β΄, σελ. 742</ref>. Ο ίδιος μάλιστα σε κάποια σημεία δείχνει και μία τάση διθεϊσμού όπως τον κατηγορούσε ο Κάλλιστος καθώς ισχυριζόταν πως ''"Ένα (θεόν ορώ), πρόσωπα δε δύο, οικονομία δε τρίτην τη χάριν του Αγίου Πνεύματος"''<ref>Εις την αίρεσιν του Νοητού 18</ref>. Αυτή η διδασκαλία όμως κατά βάση προτασσόταν από τους θεολόγους της εποχής για να να εξάρουν την ενότητα της τριάδος, η οποία επιβεβαιωνόταν από την υποταγή στην εξουσία του [[Θεός Πατήρ Θεός|Πατρός Θεού]]<ref>Π. Χρήστου, Ελλ. Πατρολογία Β΄, σελ. 742</ref>.
===Εκκλησία===
