Αλλαγές

Ο Ιωάννης ήταν γιος του ιερά ιερέα [[Ζαχαρίας ιερέας|Ζαχαρία]] και της [[Ελισάβετ]] (''Λουκάς 1, 7'') και καταγόταν από μία περιοχή λίγο πιο μακριά από τη κοντά στη Βηθλεέμ. Σύμφωνα με τις διηγήσεις της [[Αγία Γραφή|Αγίας Γραφής]] ο Ιωάννης τεκνοποιήθηκε με [[Θαύμα|θαυμαστό]] τρόπο, καθώς η μητέρα του ήταν στείρα. Η φήμη του ήταν μεγάλη ανάμεσα στους Ιουδαίους, ενώ ο Ιησούς τον κατονόμασε ως το σπουδαιότερα γιο που είχε ποτέ γεννηθεί (''Ματθ. 14:3-12''). Ο ρόλος που του είχε ανατεθεί από το Θεό, ήταν η προετοιμασία του δρόμου του Ιησού (''Λουκάς 1, 17'').

Κατά την εορτή λοιπόν της Σκηνοπηγίας, ο Ζαχαρίας ήταν ο ιερέας που ''"έλαγχε θυμιάσαι"'', όταν λίγο . Λίγο πριν τελέσει τα ιερατικά του καθήκοντα , ο [[Αρχάγγελος Γαβριήλ]] εμφανίστηκε ενώπιόν του και του ανήγγειλε πως τελικά θα αποκτήσει γιο. Του διεμήνυσε , διαμηνύοντάς του επίσης πως πρέπει να ονομασθεί Ιωάννης (που σημαίνει ο Θεός είναι ελεήμων). Ο Ζαχαρίας όμως δε πίστεψε στους λόγους του [[Άγγελος|αγγέλου]] με αποτέλεσμα να τον αφήσει άφωνο (''Λουκάς 1, 20''). Τελικά όταν ο Ιωάννης βαπτίστηκε επανήλθε η φωνή του , μέχρι να βατιστεί (''Λουκάς 1, 64''). Αργότερα οι στρατιώτες του Ηρώδη τον δολοφόνησαν μεταξύ ναού και θυσιαστηρίου, διότι ο ίδιος δεν αποκάλυψε που ήταν ο μικρός Ιωάννης, καθώς είχαν εντολή να εξοντώσουν όλα τα μικρά μέχρι δύο ετών (''Ματθ. 23, 35'').

Ο Ιωάννης συνελήφθη από την Ελισάβετ έξι μήνες νωρίτερα από τον [[Χριστός|Ιησού]], ενώ ήταν και ξάδελφός του, αφού Ελισάβετ και Θεοτόκος ήσαν ξαδέλφες (''Λουκάς 1, 36''). Χαρακτηριστική σκηνή μέσα στις περιγραφές της [[Καινή Διαθήκη|Καινής Διαθήκης]] είναι η συνάντηση της εγκυμονούσας Ελισάβετ με την επίσης εγκυμονούσα Θεοτόκο, όπου ο Ιωάννης σκίρτησε από αγαλλίαση (''Λουκάς 1, 44'').

Στο κήρυγμα του ήταν ασυμβίβαστος και η κριτική που ασκούσε κατευθυνόταν απευθυνόταν προς κάθε πάσα κατεύθυνση. Δε δίσταζε να καταφερθεί εναντίον τον Φαρισαίων και των Σαδδουκαίων χαρακτηρίζοντάς τους έχινδες (''Ματθ. 3, 7''), που αναπότρεπτα θα καταστραφούν από τη οργή του Θεού (''Ματθ. 3, 8-10''). Το ίδιο έπραττε και για τον έκλυτο βίο του Ηρώδη. Οι ομιλίες τους μάλιστα είχαν ισχυρή απήχηση στον Ιουδαϊκό λαό, διότι ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής και θεωρείτο από το λαό προφήτης. Η Ηρωδιάδα όμως δεν άντεξε τη κριτική του Ιωάννη ο οποίος την έλεγξε για το ασυμβίβαστο της σχέσης της με τον Ηρώδη, ένεκα της συγγένειά τους (''Λουκάς 3:19; Ματθαίος 14:3–5 ''). Ο Ηρώδης σεβόταν την προσωπικότητα του Ιωάννη (''Μάρκος 6, 20''), ενώ σα πραγματιστής γνώριζε πως μια τέτοια κίνηση θα ερέθιζε ίσως και εξέγειρε τα πλήθη. Τελικά τον φυλάκισε και τον αποκεφάλισε, μετά από υπόσχεση που είχε δώσει στην κόρη της Ηρωδιάδας, Σαλώμη.

Ο Φλάβιος Ιώσηπος αφιερώνει ένα κομμάτι του έργου του στον έργο του για τον Ιωάννη το βαπτιστή<ref>Ιουδαϊκή αρχαιολογία 18, 5, 1-2</ref>. Στο κείμενο αυτό ο Ιώσηπος αναφέρει πως πολλοί Ιουδαίοι πιστεύουν ότι τιμωρία της διάλυσης του στρατού του Ηρώδη είναι δίκαιη τιμωρία από το Θεό, λόγω της θανάτωσης ενός δικαίου και ενάρετου ανθρώπου. Του Ιωάννη. Ο Ιωάννης, κατά τον Ιώσηπο, είχε προτείνει το βάπτισμα για καθαρισμό του σώματος, καθότι η [[ψυχή]] καθαριζόταν από τον ενάρετο βίο. Είχε ευρύ ακροατήριο και γι αυτό ο Ηρώδης φοβήθηκε τη μεγάλη απήχηση που είχε λάβει η εμφάνισή του, μήπως με αυτή τη δυναμική καταφέρει να παρακινήσει κάποια επανάσταση. Έτσι σκέφτηκε πως θα ήταν καλύτερα να προλάβει ένα τέτοιο ενδεχόμενο θανατώνοντάς τον. Έτσι τον φυλάκισε στο κάστρο του Μάχαιρα<ref>Aπήχε 14 χιλιόμετρα ανατολικά της Νεκράς θάλασσας</ref> και τον δολοφόνησε. Ο Φλάβιος κλείνει αναφέροντας ότι οι Ιουδαίοι πιστεύουν ακράδαντα πως η δολοφονία του δυσαρέστησε το Θεό με αποτέλεσμα να του καταστρέψει τον στρατό.