12.426
επεξεργασίες
Αλλαγές
μ
καμία σύνοψη επεξεργασίας
'''Θαύμα''' ή '''σημείο''' στην [[Ιερά Παράδοση|παράδοση]] της χριστιανοσύνης συνήθως εννοείται η ενέργεια του Θεού, η οποία καταλύει μία φυσική νομοτέλεια. Μία τέτοια όμως ερμηνεία όμως της έννοιας του θαύματος, κατά την Ορθόδοξη θεολογία, οδηγεί σε μία ειδωλολατρική θεώρηση ενός γεγονότος<ref>Ν. Ματσούκας, Επιστήμη...στην εξαήμερο του Μεγάλου βασιλείου, σελ. 69</ref>. Κατά τη συνήθη, σχολαστική κατά βάση, έννοια του θαύματος ή του σημείου, οι περισσότερες ομολογίες ή θρησκευτικά κινήματα εννοούν ένα παράξενο και ασυνήθιστο γεγονός που κυριαρχεί κατ εξαίρεση στη φυσική και ιστορική περιοχή, ανατρέποντας τα γνωστά δεδομένα<ref>ο.π.</ref>.
Κατά την πατερική και ορθόδοξη παράδοση, υπάρχει μία τελείως διαφορετική θεώρηση. Θαύμα είναι οι ίδιοι οι νόμοι, ενώ κάθε νέα δημιουργική επέμβαση του Θεού είναι μια από τις άπειρες θείες δυνατότητες να δημιουργεί νόμους. Σύμφωνα λοιπόν με την πατερική θεώρηση θαύμα είναι η δομή ολόκληρης της δημιουργίας, μια και τη συνέχει και την διατηρεί σε αρμονία ο δημιουργικός λόγος του Θεού. Νόμοι και θεία δύναμη βρίσκονται σε μία άρρηκτη και δυναμική σχέση, αφού η κτίση διατηρείται και συνέχεται από το δημιουργό της. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με την ιστορία, γι' αυτό και το θαύμα ακουμπά και τη δομή του ιστορικού γίγνεσθαι. Είναι χαρακτηριστικό πως όποτε η [[Αγία Γραφή]] αναφέρει ένα θαύμα, ουδέποτε τίθεται θέμα σύγκρουσης με τους φυσικούς νόμους. Αντιθέτως εξιστορείται ως μία νέα φυσική διεργασία, που αποτελεί μια νέα νομοτέλεια μέσα στη δομή του σύμπαντος και της ιστορίας, ουσιαστικά ως μια προέκταση της υπάρχουσας νομοτέλειας<ref>ο.π.</ref>. Έτσι αντιλαμβανόμαστε τη διαφορά του ειδωλολατρικού θαύματος και της χριστιανικής ορθόδοξης διδασκαλίας. Από τη μια μιλάμε για κατάλυση της γνωστής συμπαντικής πραγματικότητας, από την ορθόδοξη οπτική όμως μιλάμε για μία επέκταση της ενιαίας συμπαντικής νομοτέλειας, που καθορίζεται από το δημιουργό.
