interwiki, renameuser, Διαχειριστές
279
επεξεργασίες
Αλλαγές
μ
καμία σύνοψη επεξεργασίας
Το 867 ξεκίνησε μια έντονη κρίση ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση, με αφορμή τις αξιώσεις για δικαιοδοτικά προνόμια του τότε Πάπα, ''Νικολάου Α΄''<ref>Meyendorff John-Παπαδάκης Αριστείδης, ''Η Χριστιανική ανατολή και η άνοδος του Παπισμού, Η εκκλησία απο το 1071 ως το 1453'', ΜΙΕΤ, Αθήνα 2003, σελ. 237.</ref>, αλλά και το μεγάλο θεολογικό θέμα του [[Φιλιόκβε]] (που πρώτος, 70 χρόνια πριν είχε αναδείξει σε αντικείμενο διαμάχης ο Καρλομάγνος).
Από τα πλέον χαρακτηριστικά γεγονότα της εποχής, είναι η προβολή από δυτικούς θεολόγους ορισμένων θεωριών, που έμελλε να γίνουν αποδεκτές ως αληθινές για αιώνες, αργότερα όμως (15ος αι.) αναγνωρίστηκαν από τους ιστορικούς ως νόθες. Οι θεωρίες αυτές που απέβλεπαν κυρίως στην ενίσχυση της παπικής εξουσίας, στηρίχθηκαν στις λεγόμενες [[Ψευδοϊσιδώρειες Διατάξεις]], μέσα στις οποίες, εκτός άλλων, υπήρχε και η λεγόμενη [[Ψευδοκωνσταντίνεια Δωρεάδωρεά]]<ref>Βλ. σχετικά: "Ψευδο-Ισιδώρειοι Διατάξεις", ''Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια'' (ΘΗΕ), τόμ. 12, εκδ. Μαρτίνος Αθ., Αθήνα 1968, στ. 482.</ref>, αλλά και στις λεγόμενες ''Ψευδοκλημεντίνιες Γραφές'' ή ''Κλημέντεια''.
Οι Ψευδοκλημεντίνιες γραφές είναι συλλογή ομιλιών που αποδίδονταν λανθασμένα στον επίσκοπο της Ρώμης [[Κλήμης Ρώμης|Κλήμεντα]] (93 - 101), στις οποίες γινόταν και μια επαναδιατύπωση της ζωής του Αποστόλου Πέτρου. Ένα τμήμα των γραφών αυτών, το οποίο έτυχε επεξεργασίας επί δύο αιώνες, με την τελική μορφή του να προέρχεται από το 350 μ.Χ. περίπου, από αρειανίζοντα συγγραφέα<ref>"Κλημέντεια", ''ΘΗΕ'', τόμ. 7, ό.π., 1965, στ. 625.</ref>, περιείχε περιγραφές από ''Επιδημίες'' και ''"Κηρύγματα Πέτρου"''<ref>Ό.π., στ. 623.</ref> και εκεί αναφέρονταν τα περί Πέτρου ως πρώτου επισκόπου Ρώμης<ref>Στο ίδιο, στ. 624.</ref> τα οποία τελικά χρησιμοποιήθηκαν για την ανύψωση του, πάνω από τους άλλους Αποστόλους και ειδικότερα τον [[Απόστολος Παύλος|Απόστολο Παύλο]], και για την εμφάνιση της υπεροχής της Ρωμαϊκής Έδρας ως "Έδρας του Πέτρου" έναντι κάθε άλλης επισκοπής.
