Αλλαγές

'''Aγάπες''' ονομάζονταν οι κοινές εστιάσεις οι οποίες τελούνταν στις Χριστιανικές κοινότητες από κατά τον πρώτο και δεύτερο αιώνα. Οι αγάπες αρχικά τελούνταν μαζί με τη [[Θεία Ευχαριστία]], ενώ από τον 2ο αιώνα αποχωρίστηκαν από το ευχαριστιακό γεγονός, λόγω καταχρήσεων που παρατηρήθηκαν. Παρότι οι αγάπες αποχωρίστηκαν από την Θεία Ευχαριστία διατήρησαν κάποια εξωτερικά στοιχεία, όπως την «κλάση» του άρτου ή την «ευλογία» του ποτηρίου.

==Το τυπικό Οι αγάπες τελούνταν κατά την εσπερινή σύναξη της Κυριακής ή και άλλες ημέρες τις οποίες η κοινότητα αποφάσιζε. Τελούνταν αρχικά κυρίως σε οικίες κληρικών, ενώ με το πέρασμα των ετών πραγματοποιούνταν και σε ναούς. Χαρακτηριστικό είναι πως ο [[Τερτυλλιανός]] στα συγγράμματά του εξυμνούσε τις αγάπες οι οποίες ''"τόνωναν την ευσέβεια των πιστών και ενίσχυαν του φτωχούς"''. Η συνεστίαση άρχιζε με κοινή προσευχή, ενώ η παρουσία εδεσμάτων ήταν περιορισμένη, αφού υπήρχε έντονη η αίσθηση της παρουσίας του Θεού. Προ της λήξεως της εστίασης ο κάθε πιστός απήγγειλε κάποιο ύμνο από την [[Αγία Γραφή]] ή δικής του σύνθεσης. Ο εκφυλισμός των αγαπών==κατά τον 2ο αιώνα αρχίζει να διαφαίνεται στη γραμματεία του [[Κλήμης Αλεξανδρεύς|Κλήμη Αλεξανδρέα]] ο οποίος αναφέρει ότι είχαν κατέλθει σε ''"δειπνάρια τίνα κνίσσης και ζωμών αποπνέοντα...την αγάπην την ηγιασμένην καθιδρίοις και ζωμού ρύσει καθυβρίζοντα"''<ref>Κλήμη Αλαξανδρέα Παιδαγωγός 2,1</ref>. Εν τέλει οι ''αγάπες'' συνδέθηκαν με την οργανωμένη μέριμνα της κοινότητας υπέρ των πτωχών, και συνδέθηκε με τον καιρό με φιλανθρωπικό έργο, χάνοντας όμως την αυστηρή πνευματική τους βάση, με αποτέλεσμα με το πέρασμα των ετών να καταργηθούν. Τελικά σύνοδος της Λαοδικείας το 397 απαγόρευσε τις αγάπες.

Τελούνταν κατά την εσπερινή σύναξη της Κυριακής ή και άλλες ημέρες τις οποίες η κοινότητα αποφάσιζε. Τελείτο αρχικά σε οικίες κυρίως κληρικών, ενώ με το πέρασμα των ετών πραγματοποιούνταν και σε ναούς. Ο [[Τερτυλλιανός]] στα συγγράμματά του εξυμνούσε τις αγάπες οι οποίες «''τόνωναν την ευσέβεια των πιστών και ενίσχυαν του φτωχούς''». Η συνεστίαση άρχιζε με κοινή προσευχή, ενώ η παρουσία εδεσμάτων ήταν περιορισμένη αφού υπήρχε έντονη η αίσθηση της παρουσίας του Θεού. Προ της λήξεως της εστίασης ο κάθε πιστός απήγγειλε κάποιο ύμνο Σήμερα από την [[Αγία Γραφή]] ή δικής του σύνθεσης. Ο εκφυλισμός των αγαπών κατά τον [[2ος αιώνας|2ο αιώνα]Ορθόδοξη Εκκλησία] αρχίζει να διαφαίνεται στη γραμματεία του [[Κλήμης Αλεξανδρεύς|Κλήμη Αλεξανδρέα]] ο οποίος αναφέρει ότι είχαν κατέλθει σε «''δειπνάρια τίνα κνίσσης και ζωμών αποπνέοντα...την αγάπην την ηγιασμένην καθιδρίοις και ζωμού ρύσει καθυβρίζοντα''»<ref>Κλήμη Αλαξανδρέα Παιδαγωγός 2,1</ref>. Εν τέλει οι '''αγάπες''' συνδέθηκαν με την οργανωμένη μέριμνα της κοινότητας υπέρ των πτωχών, και συνδέθηκε με τον καιρό με φιλανθρωπικό έργο, χάνοντας όμως την αυστηρή πνευματική βάση με αποτέλεσμα με το πέρασμα των ετών να καταργηθούν. Τελικά σύνοδος της Λαοδικείας το [[397]] μ.Χ. απαγόρευσε τις αγάπες. Σήμερα «αγάπη» αποκαλείται η λειτουργία της ημέρας του [[Πάσχα]] από την ορθόδοξη εκκλησία.