Αλλαγές

====Εισαγωγή====Την εξουσία να αφέονται αμαρτίες την έχει μόνο ο Θεός. Είναι πρόδηλο δε, κατά την παρουσία του στον κόσμο, ότι ο Κύριος συγχωρούσε τις αμαρτίες των ανθρώπων. Ο Κύριος λοιπόν μετά την εκδημία του, παραχώρησε το χάρισμα της αφέσεως των αμαρτιών στους αποστόλους και μέσω αυτών στην εκκλησία Του<ref>Παν. Τρεμπέλας, ενθ.αν., σελ. 243</ref>. Αυτή μάλιστα τη δυνατότητα, περί συγχωρήσεως των αμαρτιών, είναι χαρακτηριστικό πως σήμερα την αμφισβητούν τόσο οι Μεταρρυθμιστές, δηλαδή οι προτεσταντικές ομάδες, αλλά και κατά το παρελθόν κάποια [[Αίρεση|αιρετικά]] και [[Σχίσμα|αποσχιστικά ]] κινήματα όπως οι [[Νοβατιανισμός|Νοβατιανοί]] και [[Μοντανισμός|Μοντανιστές]]. Μία τέτοια διδασκαλία όμως δε θα μπορούσε να σταθεί στην εκκλησία, γιατί αποτελεί βλασφημία κατά του [[Άγιο Πνεύμα|Αγίου ΠνευματοςΠνεύματος]]<ref>Παν. Τρεμπέλας, Διγματική Δογματική Γ΄, σελ. 243</ref>, αλλά και διότι μέσω της [[Αγία Γραφή|Αγία Γραφής]] παρέχονται αρκετές αποδείξεις περί του μυστηρίου αυτού. ====Η σύσταση και η μετάβαση του χαρίσματος στους Αποστόλους====Ο [[Ιησούς Χριστός]] μετά την ορθή ομολογία του [[Απόστολος Πέτρος|Αποστόλου Πέτρου]] περί της ιδιότητος του Κυρίου, υπόσχεται πως θα δώσει στον Πέτρο τη δυνατότητα να εισάγει τους άξιους στην βασιλεία των ουρανών: :''"Καὶ δώσω σοι τὰς κλεῖς τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, καὶ ὃ ἐὰν δήσῃς ἐπὶ τῆς γῆς, ἔσται δεδεμένον ἐν τοῖς οὐρανοῖς, καὶ ὃ ἐὰν λύσῃς ἐπὶ τῆς γῆς, ἔσται λελυμένον ἐν τοῖς οὐρανοῖς."''<ref>Ματθαίον 16, 19</ref>.  Ο [[Παναγιώτης Τεμπέλας]] σε αυτό το σημείο υπομνηματίζει πως ''"Το κατέχειν όμως τα κλεις σημαίνει ότι έχειν δικαίωμα και εξουσίαν, μη δυνάμενη υπ ουδενός να αμφισβητηθεί, εις τρόπον ώστε θα ηδύνατο να λεχθή περί του Πέτρου, ότι κατά την υπόσχεσην αυτή του Κυρίου θα καθίστατο ούτως όχι απλώς θυρωρός, αλλ οικονόμος εν αυτή"''<ref>Παν. Τρεμπέλας, ενθ.αν., 244</ref>. Στο ίδιο σημείο ο [[Ευθύμιος Ζιγαβηνός]] υπομνηματίζει πως η εξουσία αυτή σημαίνει ότι ''"παν αμάρτημα ο αν ου συγχωρήσει επί της γης, έσται ασυγχώρητον και εν τω ουρανώ παρά του Θεού, και ο εάν συγχωρήση ενταύθα, έσται κακεί συγκεχωρημένον"''<ref>Ευθύμιος Ζιγαβηνός, παρ. Παν. Τρεμπέλα, ενθ.αν., σελ. 244</ref>. Ο ίδιος όμως ο Ιησούς Χριστός μετά από λίγο χρονικό διάστημα υπόσχεται το ίδιο χάρισμα και στους υπόλοιπους μαθητές: :''"Αμὴν λέγω ὑμῖν, ὅσα ἐὰν δήσητε ἐπὶ τῆς γῆς, ἔσται δεδεμένα ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ ὅσα ἐὰν λύσητε ἐπὶ τῆς γῆς, ἔσται λελυμένα ἐν τῷ οὐρανῷ."''. Σε αυτό το σημείο Ευθύμιος Ζιγαβηνός παρατηρεί πως ''"Ο αν υμείς επί της γης αποφήνησθαι, τούτο και ο Θεός εν τω ουρανώ κυρώσει, καν τε ανιάτως έχοντας εκκόψητε τούτους της εκκλησίας, καν μετανοούντας ύστερον παραδέξησθε"''<ref>Ζιγαβηνός Μ. 129, 468</ref>.  Ο Κύριος μετά την [[Ανάσταση|Ανάστασή]] του είναι σαφής απέναντι στους μαθητές, ορίζοντας την αποστολή τους: :''"εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς πάλιν· εἰρήνη ὑμῖν. καθὼς ἀπέσταλκέ με ὁ πατήρ, κἀγὼ πέμπω ὑμᾶς."''<ref>Ιωάννην, 20, 21</ref>. Ο Ευθύμιος Ζιγραβηνός πάλι παραηρεί ότι ''"δεικνύς ομού με της αποστολής το αξίωμα και της δοθεισης αυτοίς εξουσίας τηνς ασύγκριτον δοξαν"''<ref>Ζιγαβηνός, Ομιλία εις το Ευαγγ. τ. Ματθαίου Μ. 129, 468</ref>. Συνυπολογίζοντας λοιπόν ότι σκοπός του Ιησού κατά την εγκόσμια παρουσία του ήταν: :''"ζητῆσαι καὶ σῶσαι τὸ ἀπολωλός."''<ref>Κατά Λουκάν 19, 10</ref>. και πως ο ίδιος πριν δώσει την εξουσία της άφεσης στους μαθητές, ενεφύσησε Πνεύμα Άγιο: :''"εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς πάλιν· εἰρήνη ὑμῖν. καθὼς ἀπέσταλκέ με ὁ πατήρ, κἀγὼ πέμπω ὑμᾶς. καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐνεφύσησε καὶ λέγει αὐτοῖς· λάβετε Πνεῦμα ῞Αγιον· ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται."''<ref>Κατά Ιωάννην 20, 21-23</ref>. αντιλαμβανόμαστε πως ο ίδιος δεν έδωσε απλώς ένα προσωπικό χάρισμα, αλλά ένα μόνιμο θεσμό στην εκκλησία<ref>Παν. Τρεμπέλας, ενθ.αν., σελ. 246</ref> Οι μαθητές δε ως αποστολή είχαν: :''"τοὺς μὲν οὖν χρόνους τῆς ἀγνοίας ὑπεριδὼν ὁ Θεὸς τανῦν παραγγέλλει τοῖς ἀνθρώποις πᾶσι πανταχοῦ μετανοεῖν"''<ref>Πράξεις 17, 30</ref>. Έτσι τελικά γίνεται εύκολα αντιληπτό πως ο Ιησούς Χριστός έδωσε τη εξουσία στους μαθητές να αφέουν αμαρτίες ως ένα ακόμα στοιχείο της αποστολής τους. Το να περιορίσουμε λοιπόν μέσα από τους λόγους του Κυρίου την άφεση αμαρτιών, μόνο μέσω του βαπτίσματος ''"δεν ανταποκρίνεται προς τη φυσική έννοιαν το λέξεων, τα οποία ο Κύριος είπε"''<ref>Παν. Τρεμπέλας, ενθ.αν., σελ. 246</ref>, ειδικά αν συνυπολογίσουμε πως ο Ιησούς Χριστός μιλούσε με φράσεις όπως ''"αφιέναι αμαρτίας"'', ''"επικαλύπτεσαθι αμαρτίας"'', ''"καθαρίζειν πάσας αδικίας"'', αλλά και ''"εξαλείφειν το ανόμημα"'' και ''"εξαλείφεσθαι τας αμαρτίας"'', που εκδηλώνει θέληση για εξαφανισμό και εξάλειψη κάθε κηλίδος στη ζωή των πιστών.