12.398
επεξεργασίες
Αλλαγές
μ
→Ο βίος του
==Ο βίος του==
Γεννήθηκε περί 1730 ίσως στο χωριό ''Γοράνοι Λακωνίας'' και απεβίωσε από επιδημία πανώλης το 1778 σύμφωνα με χειρόγραφο που αναφέρει την ημερομηνία θανάτου του<ref>παρ. Δημοσίευμα Εφημερίδος, Νέες Εποχές, 16 Φεβρουαρίου 1997, σελίδα 34</ref>. Βιογράφος του υπήρξε ο Χρύσανθος ιερέας, ο οποίος περιγράφει το έργο του Πέτρου ως μια ακούραστη και διαρκή εργασία των μουσικών δρωμένων κατά την οποία εξηγούσε τα παλαιά μουσικά μαθήματα, έγραφε κάθε μελωδία που ερχόταν στη φαντασία του έξωθεν ή έσωθεν, ενώ επιπρόσθετα μέλιζε και στίχους ''"ευγενών και λογίων του ημετέρου γένους"''. Οι γονείς του ήσαν φτωχοί ξυλοκόποι. Όταν κάποτε πέρασε από το χωριό του ένας έμπορος από τη Σμύρνη που γύριζε την Πελοπόννησο προσφέρθηκε να τον πάρει μαζί του στη Σμύρνη, όταν θα τέλειωνε τις δουλειές του. Εν τω μεταξύ ο πατέρας του σκοτώθηκε σε μια συμπλοκή με Τουρκαλβανούς, και η μητέρα του τον έστειλε στη [[Μονή Αγίας Λαύρας]] (Μέγα Σπήλαιο-Καλάβρυτα)<ref>[http://www.phys.uoa.gr/~nektar/arts/music/petros_peloponnhsios.htm]</ref>. Εκεί τον βρήκε ο περιοδεύων έμπορος και τον πήρε μαζί του στη Σμύρνη. Από εκεί και μετά η εξέλιξη του Πέτρου ήταν ραγδαία, λόγω της φυσικής του κλίσης στη μουσική και της μαθητείας του κοντά σε ιερομόναχο μουσικό και μετέπειτα στον [[Πρωτοψάλτης|πρωτοψάλτη]] της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας ''Ιωάννη Τραπεζούντιο'', με τον οποίο συνέψαλε ως Β΄ [[Δομέστιχος]]<ref>[http://www.myriobiblos.gr/texts/greek/papadopoulos_music_per7_1.html Ιστορική επισκόπησις της βυζαντινής εκκλησιαστικής μουσικής από των αποστολικών χρόνων μέχρι των καθ΄ ημάς (1-1900 μ.Χ)]</ref>, ίσως δε και ως Α΄<ref>παρ. Δημοσίευμα Εφημερίδος, ενθ.αν</ref>. Από το 1770 και το θάνατο του Ιωάννη, υπό το Δανιήλ, ο Πέτρος έγινε λαμπαδάριος στο πατριαρχικό αναλόγιο. Με το Δανιήλ Πρωτοψάλτη και το Δομέστιχο ''Ιάκωβο Πελοποννήσιο'' δίδαξε μουσική στην ιδρυθείσα πατριαρχική μουσική σχολή από το 1776<ref>[http://www.myriobiblos.gr/texts/greek/papadopoulos_music_per7_1.html Ιστορική επισκόπησις της βυζαντινής εκκλησιαστικής μουσικής από των αποστολικών χρόνων μέχρι των καθ΄ ημάς (1-1900 μ.Χ)]</ref>.
Χαρακτηρίζεται ως χαλκέντερος εργάτης<ref>παρ. Δημοσίευμα Εφημερίδος, Νέες Εποχές, 16 Φεβρουαρίου 1997, σελίδα 34</ref> της μουσικής ο οποίος ''"εθαυμάζετο υπό των συγχρόνων αυτού δια την έξοχον μουσικήν αυτού αντίληψιν και μίμησην, δυνάμενος μάλιστα να διαφυλάξη πιστώς δια της γραφής οιονδήποτε μέλος έστω και άπαξ ψαλλόμενον υπ άλλου. Εντεύθεν υπό των Οθωμανών καλείτο ''χιρσίζ'' (κλέπτης)<ref>Κατά τον Ιωάννη Πλεμένο, η απόδοση του ονόματος χιρσζ ήταν τιμητική, διότι εννοούσε αυτόν που έκλεψε τη δύναμη από το κακό [http://www.phys.uoa.gr/~nektar/arts/music/petros_peloponnhsios.htm]</ref> και ''χότζας'' (διδάσκαλος)"''. Κατά μία άλλη άποψη, αν και όχι επικρατούσα<ref>O βιογράφος του Χρύσανθος ιερέας είναι η πλέον σύγχρονη μορφή που καταγραφή το βίο του, ενώ οι ερευνητές Παπαδόπουλος, Στάθης και Χατζηγιακουμής διαφωνούν</ref>, ο Πέτρος υπήρξε δερβίσης, ο οποίος είλκυε την καταγωγή του από οικογένειες Λακώνων οι οποίες βρίσκονταν στη Σμύρνη από τον 13ο αιώνα<ref>Ιωάννης Πλεμένος, άρθρο στο Βήμα. ''"Ωστόσο, το παρόν άρθρο καλεί τον φιλίστορα αναγνώστη σε ένα διαφορετικό (αν και παράλληλο) ταξίδι μέσα από μαρτυρίες που δείχνουν ότι ο Πέτρος πρέπει να μυήθηκε στους Μεβλεβί όντας στη Σμύρνη. Οι μαρτυρίες βασίζονται στην ιστορία μιας κοινότητας λακώνων αποίκων στην κωμόπολη Σίλλη, μεταξύ Ικονίου και Σμύρνης. Τον 13ον αιώνα ένας σελτζούκος σουλτάνος μετέφερε στη Σίλλη 7 λακωνικές οικογένειες για να περιποιούνται ένα χριστιανικό ναό, μετά από θαύμα που του είχε γίνει: είχε προσπαθήσει να γκρεμίσει τον ναό για να χτίσει τζαμί, όταν φλόγες βγήκαν από αυτόν και έκαψαν τους παρισταμένους. Με την ίδρυση όμως αργότερα του τάγματος των Μεβλεβί στο Ικόνιο, αρκετοί Λάκωνες μυήθηκαν στη νέα αυτή φιλοσοφία και κάποιοι έγιναν δερβίσηδες. Παρ' όλα αυτά, περιηγητές αναφέρουν ότι μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα οι χριστιανοί κάτοικοι της Σίλλης μιλούσαν τη λακωνική διάλεκτο. Οι Λάκωνες αυξήθηκαν τόσο ώστε, πριν την ανταλλαγή των πληθυσμών (1923), τα 3/4 των κατοίκων της Σίλλης (7.500) ήσαν έλληνες απόγονοί τους. Καθώς οι Λάκωνες της Σίλλης είχαν στενές εμπορικές σχέσεις με τη Σμύρνη, δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε τον Λάκωνα Πέτρο να έρχεται σε επαφή μαζί τους και (πιθανόν) να μυείται στη Μεβλεβί φιλοσοφία."''[http://www.phys.uoa.gr/~nektar/arts/music/petros_peloponnhsios.htm]</ref>.
