Αλλαγές

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Τατιανός ο Σύρος

237 bytes προστέθηκαν, 19:51, 30 Νοεμβρίου 2008
μ
Η θεολογία του
Κατά τον Τατιανό μία αλήθεια υπάρχει και αυτή βρίσκεται στην [[Παλαιά Διαθήκη]]. Αν δε υπάρχει κάτι αληθές εκτός αυτής, αυτό βρίσκεται σε ανατολικά θρησκευτικά συστήματα και επ ουδενί στην Ελληνική [[φιλοσοφία]]<ref>Προς Έλληνας 22</ref>. Χαρακτηριστικό της θεολογίας του είναι η μη αναφορά του στον [[Ιησούς Χριστός|Ιησού Χριστό]]. Κάτι τέτοιο όμως φαίνεται λογικό για το σύστημα του Τατιανού καθώς ''"ο επίγειος Χριστός δεν έχει αξία για τας γνωστικάς του δοξασίας"''<ref>Παν. Χρήστου, Ελληνική Πατρολογία, σελίδα 609</ref>. Σκοπός του είναι να καταδείξει την ανωτερότητα της "βαρβάρου" θεολογίας, από την Ελληνική, τονίζοντας πως οι Έλληνες πήραν διδάγματα από τη [[Βίβλος|Βίβλο]], τα οποία τελικά διέστρεψαν, στα πλήρη αντιφάσεων συστήματά τους<ref>Προς Έλληνας 40</ref>.
Σε ότι αφορά τις απόψεις του περί Θεού, Ο Θεός κατά τον Τατιανό είναι αόρατος, αναφής, άναρχος και μοναδική υπόσταση του παντός προ της δημιουργίας, έχοντας πάντοτε το Λόγον πλησίον Αυτού. Οι αντιλήψεις του απόψεις περί Λόγου, προκύπτουν από τις γνωστικές του αντιλήψεις<ref>Στ. Παπαδόπουλος, Πατρολογία, σελίδα 287</ref>, με αποτέλεσμα ο Λόγος να προπηδά κατά τη δημιουργία κατά μερισμό και όχι κατά αποκοπή<ref>Προς Έλληνας 7</ref> γεννάμενος θελήματι του [[Θεός Πατήρ|Πατρός]]<ref>ο.π.</ref> ταυτίζοντάς τον με το Πνεύμα<ref>Στ. Παπαδόπουλος, Πατρολογία, σελίδα 287</ref>. Προ της δημιουργίας ο Λόγος είναι ανυπόστατος και βρίσκεται ιδιωματικώς τω Πατρί<ref>Ανδρέας Θεοδώρου, Ιστορία των Δογμάτων, σελίδα 76</ref>. Η δημιουργία προκύπτει εκ του "μή όντως" από το Λόγο, ο οποίος έπλασε αρχικά τους αγγέλους και εν συνεχεία τους ανθρώπους, με αυτεξούσια δύναμη, με αποτέλεσμα την κακή χρήση αυτής και την έκπτωση πολυαρίθμων [[Άγγελοι|αγγέλων]], αλλά και του ανθρώπου<ref>Προς Έλληνας 8</ref>. Ο άνθρωπος πλάστηκε αθάνατος και [[Κατ' εικόνα]] Θεού, αλλά εξαιτίας της πτώσης κατέστη θνητός. Η σύστασή του συνίσταται σε σώμα, [[ψυχή]] και πνεύμα<ref>προς Έλληνας 12</ref>. Το σώμα είναι θνητό, το πνεύμα αθάνατο και η ψυχή αναλόγως με το αν γνωρίζει την αλήθεια. Κατά τη [[Δευτέρα Παρουσία]] ο άνθρωπος θα αναστηθεί δια της συζεύξεως ψυχής και πνεύματος, κατόπιν της νίκης τής ψυχής κατά της ύλης<ref>Προς Έλληνας 13-15</ref>. Σε αυτό το σημείο είναι εμφανής ο γνωστικίζων χαρακτήρας της θεολογίας του Τατιανού<ref>Παν. Χρήστου, Ελληνική Πατρολογία, σελίδα 611</ref>.
Πέραν των προλεγομένων που προκύπτουν από το έργο του "Προς Έλληνας", σύμφωνα με τον Ειρηναίο, ασπάστηκε τον ''Εγκρατιτισμό'' λόγω της διδασκαλίας των [[Μαρκίων|Μαρκίωνα]] και [[Σατορνίλος|Σατορνίλου]], καθώς και τη διάκριση των αιώνων υπό του [[Βαλεντίνος|Βαλεντίνου]]<ref>Ειρηναίος, Έλεγχος 1, 28</ref>. Επίσης είναι δεδομένο πως ο ίδιος ήταν διαρχικός, όπως από τη διδασκαλία του περί ανθρώπου διαφάνηκε. Τέλος ήταν αρνητής των εγκοσμίων αγαθών<ref>ο.π. 11</ref>, αρνείτο τη σωτηρία του Αδάμ ως πλάσματος του κακού δημιουργού και εκλάμβανε το γάμο ως πορνεία<ref>Ειρηναίου, Έλεγχος 1, 28. Ιππόλυτου, Κατά Αιρέσεων 10, 18. Ευσεβίου, Εκκλ. Ιστορία 4, 28-29. Κλήμεντος Αλεξανδρείας, Στρωματείς 3, 12, 81. Επιφανίου, Πανάριον 46. 47</ref>.
12.398
επεξεργασίες

Μενού πλοήγησης