Αλλαγές

==Ιστορία==

Η καταγωγή της ρωσικής [[Ορθοδοξία|ορθόδοξης]] εκκλησίας ανιχνεύεται πίσω στην περίοδο της χρυσής εποχής του [[Κράτος των Ρως|κράτους των Ρως]], τον πρόδρομο ουσιαστικά του ρωσικού κράτους. και την απόφαση του πρίγκιπα [[Βλαδίμηρος Α' του Κιέβου|Βλαδίμηρου]] το [[988]] να κάνει τη [[βυζαντινή αυτοκρατορία|βυζαντινή παραλλαγή]] του [[χριστιανισμός|χριστιανισμού]] θρησκεία του κράτους της Ρωσίας<ref>Ουσιαστικά η αμφισβητούμενη ημερομηνία 988, αφορά στην έναρξη της διαδικασίας. Βλ. [http://www.shsu.edu/~his_ncp/Kievan.html «Kievan Rus' and Mongol Periods»] στο ''[http://lcweb2.loc.gov/frd/cs/rutoc.html#ru0004 Russia: A Country Study]'', Glenn E. Curtis, ed. (Washington, DC: Federal Research Division of the Library of Congress, 1996).</ref>. Η ρωσική εκκλησία υπαγόταν τότε στο [[Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως|πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως]] και η πρώτη γνωστή μητροπολιτική έδρα ήταν το [[Κίεβο]]. Όταν η πολιτική δύναμη μετακινήθηκε από το Κίεβο στη [[Μόσχα]] κατά τον [[14ος αιώνας|14ο αιώνα]], μεταφέρθηκε και η έδρα. Έκτοτε διαμορφώθηκε η παράδοση ότι ο μητροπολίτης Μόσχας είναι και η κεφαλή της εκκλησίας.

Διαμορφώνοντας τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της μέσα στον [[μεσαίωνας|μεσαίωνα]], η ρωσική εκκλησία έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στον [[μοναχισμός|ασκητισμό]], που εξελίχθηκε εντέλει σε μια ευρέως διαδεδομένη μοναστική παράδοση<ref>[http://www.cs.toronto.edu/~mes/russia/moscow/history.html Russian Orthodox church: early history and art] στο Univ. of Toronto, ανάκτ 1.11.08</ref>. Πολλές είναι οι μονές (Λαύρες) που ιδρύθηκαν σε τούτη την περίοδο στην επικράτεια της [[Μοσχοβία|Μοσχοβίας]], οι οποίες επεκτάθηκαν [[πληθυσμός|πληθυσμιακά]], αναδεικνύοντας το μοναστικό κίνημα ως βάση της [[κοινωνία|κοινωνικής]], [[οικονομία|οικονομικής]] και πνευματικής ζωής<ref>http://www.orthodoxphotos.com/Orthodox_Elders/Russian/index.shtml «Russian Orthodox Church. Historical background in brief» ανάκτηση 1.11.08.</ref>.

Μετά την πτώση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας το [[1453]], η ρωσική ορθόδοξη εκκλησία έγινε αυτοκέφαλο τμήμα του ανατολικού χριστιανισμού και το [[1589]] ο μητροπολίτης Μόσχας διεκδίκησε και πήρε τον τίτλο του πατριάρχη. Εν τη γενέσει της η ρωσική εκκλησία διατήρησε τη βυζαντινή παράδοση της αλληλεπίδρασης με την κοσμική εξουσία επιτρέποντας στην κρατική γραφειοκρατία να συμμετέχει ενεργά στις διοικητικές υποθέσεις της εκκλησίας. Τούτος ο έντονος βυζαντινισμός μαζί με το γεγονός ότι η Ρωσία παρέμεινε μετά τον μεσαίωνα για μακρό χρονικό διάστημα απομονωμένη από τη Δύση, κράτησε ουσιαστικά τη ρωσική εκκλησία ανέπαφη από τις ιστορικές εξελίξεις της [[Αναγέννηση|Αναγέννησης]] και της [[Μεταρρύθμιση|Μεταρρύθμισης]]. Η εμμονή δε στο παραδοσιακό τυπικό προκάλεσε ισχυρές αντιδράσεις στη νεοτερικότητα [[ουκρανία|ουκρανών]] κληρικών κατά τον [[17ος αιώνας|17ο αιώνα]] να εισάγουν δογματικές και λειτουργικές μεταρρυθμίσεις με αποτέλεσμα την εκδήλωση [[σχίσμα|σχίσματος]] στην εκκλησία<ref>Βλ. συνοπτική ανάλυση επί του θέματος στο [http://www2.sptimes.com/Treasures/TC.5.4.7.html «The Russian Church: An Overview»]</ref> και την εμφάνιση του κινήματος των [[Παλαιοί Πιστοί|Παλαιών Πιστών]].