Ιννοκέντιος Αλάσκας

Από OrthodoxWiki
(Ανακατεύθυνση από Ιννοκέντιος της Αλάσκας)
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
Ο Ιννοκέντιος της Αλάσκας απεικονίζεται να κρατά το βιβλίο του "The Indication of the Way Into the Kingdom of Heaven", που έγραψε στην Αλεουτιανή διάλεκτο, αλλά έγινε διάσημο στην Ρωσική.

O Ιννοκέντιος της Αλάσκας, (κατά κόσμον Ιβάν Ευσέγιεβιτς Ποπώφ – Βενιαμίνωφ) ισαπόστολος (26 Αυγούστου 1797- 31 Μαρτίου 1879), ήταν Ρώσος ιερέας, επίσκοπος, αρχιεπίσκοπος και μητροπολίτης της Μόσχας και Πασών των Ρωσιών. Είναι γνωστός για το ιεραποστολικό του έργο στην Αλάσκα και τη ρωσική Άπω Ανατολή κατά το 1800, καθώς επίσης καθώς και για τον μεγάλο ζήλο που επέδειξε στο έργο του. Ως λόγιος επέδειξε σημαντικές ικανότητες κατανόησης των γηγενών γλωσσών και των τοπικών ιδιωμάτων στις περιοχές που επισκέφθηκε. Έγινε επίσκοπος και αρχιεπίσκοπος της Αλάσκας και της ρωσικής Άπω Ανατολής. Στη διάρκεια του βίου του έμαθε αρκετές από τις γηγενείς γλώσσες και ιδιώματα και υπήρξε συγγραφέας πολλών πρώιμων δοκιμίων για τους γηγενείς και τις γλώσσες τους, όπως επίσης και πολλών λεξικών και θρησκευτικών έργων σε αυτές τις γλώσσες. Μετέφρασε επίσης τμήματα της Βίβλου σε αρκετές γηγενείς γλώσσες. Εκοιμήθη στις 31 Μαρτίου 1879 και ετάφη στην Λαύρα της Τρόιτσε-Σεργκίγεβα.

Στις 6 Οκτωβρίου 1977 η Ρωσική Εκκλησία ενεργώντας εκ μέρους της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αμερικής ανακήρυξε τον Ιννοκέντιο άγιο. Η μνήμη του εορτάζεται δύο φορές τον χρόνο στις 6 Οκτωβρίου και στις 31 Μαρτίου. Το 1994, κατά τη διάρκεια ανασκαφή ανασκαφών κοντά στον Ναό του Αγίου Πνεύματος στην Μονή Τρόιτσε-Σεργκίγιεβα ανακαλύφθηκαν τα λείψανα του αγίου Ιννοκέντιου, τα οποία τιμήθηκαν τόσο από πιστούς της Αμερικής όσο και από πιστούς της Ρωσίας.

Βιβλιογραφία

  • Άρθρο του P. D. Garrett: "Veniaminov, Innocent (Ivan Veniaminov) (1797–1879)", στο Daniel G. Reid et al., Dictionary of Christianity in America, InterVarsity Press, 1990.
  • Martin Jordan, "Ιννοκέντιος, Μητροπολίτης Μόσχας", Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια, τόμ. 6, εκδ. Μαρτίνος Αθ., Αθήνα 1965, στ. 904-905.