6.119
επεξεργασίες
Αλλαγές
μ
interwiki mk
Μετά την καταδίκη του [[Αρειανισμός|Αρειανισμού]] στη Ρωμαϊκή (Βυζαντινή) Αυτοκρατορία, νέα εστία εντάσεως στο εσωτερικό της εκκλησίας ανεδείχθη η αίρεση του [[Νεστοριανισμός|Νεστοριανισμού]] και δευτερεύοντος του [[Πελαγιανισμός|Πελαγιανισμού]]. Ο Νεστόριος και οι ακόλουθοί του αρνούνταν τον όρο ''Θεοτόκος'' για τη μητέρα του [[Ιησούς Χριστός|Ιησού Χριστού]], θεωρώντας πως «''υπό ανθρώπου Θεόν τεχθήναι αδύνατον''»<ref>Mansi, ''Sacrorum Conciliorum nova et amplissima Collectio'' (MCC) IV, 1014</ref>. Η [[Σύνοδος]], καταδίκασε την διδασκαλία αυτή, αναθεμάτισε τις κακοδοξίες και είχε σαν αποτέλεσμα θεολογικών συζητήσεων που διενεργήθηκαν μετά το πέρας της Συνόδου, τον «''Όρο των διαλλαγών''», μία σπουδαιότατη Έκθεση Πίστεως, περί της υποστάτικής φύσης του Ιησού Χριστού, αλλά και τη θέσπιση ενός σπουδαίου Κανόνα, ο οποίος απαγόρευε οποιαδήποτε προσθήκη στο [[Σύμβολο της Πίστεως|Σύμβολο της Πίστης]] της [[Α΄ Οικουμενική Σύνοδος|Α΄ Οικουμενικής Συνόδου]]<ref>MCC V, 308/9. Schwartz, ''Acta Conciliorum Oecumenicorum'' (ACO) I 1, 4 σ. 19</ref>.
{{Οικουμενική σύνοδος|Όνομα_συνόδου=Γ΄ Οικουμενική Σύνοδος |Ημερομηνία_συνοδου=431|Τόπος=Έφεσος Μικράς Ασίας|Αποδεκτή_από=[[Ορθόδοξη Εκκλησία]], [[Καθολική εκκλησία]], [[Αγγλικανική εκκλησία]], [[Λουθηρανισμός]], [[Καλβινισμός]]|Προηγούμενη=[[Β΄ Οικουμενική Σύνοδος|Β΄ Οικουμενική Σύνοδος (Α΄ Κωνσταντινούπολης)]]|Επόμενη=[[Δ΄ Οικουμενική Σύνοδος|Δ΄ Οικουμενική Σύνοδος (Χαλκηδόνα)]]|Συγκλήθηκε_από=[[Θεοδόσιος Β΄]]|Προήδρευσε=[[Κύριλλος Αλεξανδρείας]]|Συμμετοχή=Περίπου 200 [[Επίσκοπος|επίσκοποι]], (250 μετά τον Όρο των Διαλλαγών)|Λόγοι_σύγκλησης=[[Νεστοριανισμός]],<br>[[Πελαγιανισμός]]}}
==Λόγοι σύγκλησης της συνόδου==
Έτσι η σύνοδος άρχισε την 22η ημέρα του Ιουνίου στον καθεδρικό ναό της Μαρίας<ref>ACO 1, 1, 2 σσ 8-9</ref>, με τη συμμετοχή 150 περίπου επισκόπων, απουσία όμως εκτός των Αντιοχέων και των δυτικών επισκόπων και των υποστηρικτών του Νεστορίου. Ο Κύριλλος από την πρώτη μέρα φάνηκε πως επεδίωκε μια σύντομη καταδίκη του Νεστορίου και μετά την τριπλή άρνησή του να παραβρεθεί προς απολογία έμπροσθεν της συνόδου, καθαιρέθηκε και αναθεματίστηκε η διδασκαλία του. Τέσσερις ημέρες αργότερα κατέφθασαν οι επίσκοποι Ανατολής και Αντιοχείας. Με τη σειρά τους καταδίκασαν και θεώρησαν άκυρες τις αποφάσεις της συνόδου, πραγματοποίησαν δε παράλληλη σύνοδο, όπου αναθεμάτισαν τις απόψεις του Κυρίλλου, καθώς και τον καθαίρεσαν. Τις δύο αυτές αποφάσεις προσυπέγραφαν οι σταδιακά καταφθάνοντες λοιποί επίσκοποι, με αποτέλεσμα την του υπό του Κυρίλλου σύνοδο να την προσυπογράψουν 200 περίπου επίσκοποι, την δε υπό Ιωάννη Αντιοχείας, 54. Ο Κύριλλος «''είναι βέβαιο…πως δεν είχε τηρήσει τον περιοριστικό όρο για τη συμμετοχή των επισκόπων της Ασιανής διοικήσεως''»<ref>Βλασίου Φειδά, Εκκλησιαστική Ιστορία, Τόμος Α΄, σελίς 613</ref>, ενώ ο Ιωάννης, εκμεταλλεύτηκε την παρέκκλιση αυτή για να «''εξουδετερώση τον μεγάλο αριθμό υπογραψάντων την καταδίκη του Νεστορίου''»<ref>ενθ. αν.</ref>.
Ο Κανδιδιανός, ο οποίος ήταν αντιπρόσωπος του Αυτοκράτορα στη σύνοδο είχε συνταχθεί με το Νεστόριο, και με τη βοήθεια της Αυτοκρατορικής φρουράς, περιόρισε τους συγκεκλημένους της υπό Κυρίλλου συνόδου, ώστε να αποκλεισθεί η επικοινωνία με το παλάτι. Μετά από τις δύο συνεδρίες άλλωστε στις 10 και 11 Ιουλίου παρουσία των Δυτικών επισκόπων, οι οποίοι συντάχθηκαν κατά της Νεστοριανικής διδασκαλίας προσυπογράφοντας την καταδίκη και ομολογώντας πως «''πάντα κανονικώς εγένετο και κατά την εκκλησιαστική επιστήμην''»<ref>ACO, I, 1, 3, 53 κεξ</ref> και την ποινή εκκλησιαστικής ακοινωνησίας κατά του Ιωάννη Αντιοχείας στην πέμπτη συνεδρία, ο Νεστόριος και οι παραδοχές του, είχαν περιέλθει σε δύσκολη θέση. Ο Κύριλλος προσπάθησε να βρει τρόπο επικοινωνίας με το παλάτι και το κατάφερε περνώντας επιστολή μέσα από το μπαστούνι ενός μοναχού, ενημερώνοντας το μοναχό Δαλμάτιο, ο οποίος ασκούσε μεγάλη επιρροή στα εκκλησιαστικά πράγματα της βασιλεύουσας. Ο βασιλιάς έτσι διέταξε ενώπιών του παράσταση των δύο πλευρών, με παρουσία των Ιουβεναλίου και παπικών αντιπροσώπων από τη μία πλευρά και του Ιωάννη Αντιοχείας και Θεοδώρητου Κύρου από την άλλη. Μετά την ακρόαση αυτή, αντελήφθη και ο ίδιος το χάσμα μεταξύ των παρατάξεων και αρχικώς αποδέχθηκε τις αποφάσεις και των δύο συνόδων με αποτέλεσμα να διατάξει περιορισμό των συγκεντρωμένων επισκόπων μέχρι να βρεθεί μια κοινή θεολογική τομή, ώστε να επέλθει ειρήνευση. Μάλιστα φυλάκισε τους Νεστόριο, Μέμνονα Εφέσου και Κύριλλο Αλεξανδρείας, οι οποίοι είχαν καθαιρεθεί από την κάθε σύνοδο. Παρόλα αυτά όταν τελικά κατάλαβε πως δε θα υπάρξει σύγκληση, αποφάσισε να σεβαστεί τα πεπραγμένα της οικουμενικής συνόδου, αποφυλακίζοντας τους Κύριλλο και Μέμνονα και αποστέλλοντας τον Νεστόριο σε μοναστήρι της περιοχής της Αντιόχειας, αφού πρώτα κατηγόρησε με σκληρούς λόγους τους επισκόπους για την αποτυχία να βρεθεί λύση στο εν λόγω ζήτημα.
===Το τέλος της συνόδου και «''ο όρος των διαλλαγών''»===
===Συνοπτική παράθεση και ερμηνεία Ιερών Κανόνων===
''Για το πλήρες κείμενο των Ιερών Κανόνων, βλ. λήμμα [[Γ΄ Οικουμενική Σύνοδος (κανόνες)]]''.
'''Κανών Α΄''': Ο πρώτος κανόνας καθαιρεί τους Ιωάννη Αντιοχείας, Ίβα Εδέσσης και ακόμα 50 περίπου επισκόπους οι οποίοι δεν παραβρέθηκαν στην έναρξη εργασιών της συνόδου, ως συνεργάτες του Νεστορίου.<br>
* Βλασίου Φειδά, ''Εκκλησιαστική Ιστορία'', Τόμος Α΄, Αθήνα, 2002.
* Ιωάννη Καρμίρη, ''Τα Δογματικά και Συμβολικά Μνημεία της Ορθοδόξου Καθολική Εκκλησίας'', Τόμος Α΄, Αθήνα 1960.
* Παναγιώτη Χρήστου, ''Ελληνική Πατρολογία'', Τόμος Γ΄, Θεσσαλονίκη, 19872005.* Ιωάννη Καλογήρου, ''Ιστορία των Δογμάτων'', Τόμος Α΄Β΄, ΑθήναΘεσσαλονίκη, 1985
* Ιωάννη Ρωμανίδη, ''Δογματική και Συμβολική Θεολογία της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας'', Tόμος Α΄, Θεσσαλονίκη, 1999
* [[Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης|Νικοδήμου Αγιορείτου]], ''[[Πηδάλιον]]'', Εκδόσεις ΠαπαδημητρίουΑστέρος, Αθήνα, 1993.
* Κωνσταντίνου Σκουτέρη, ''Ιστορία των Δογμάτων '', Τόμος Β΄, Αθήνα, 2004.
{{Αξιόλογο Άρθρο}}
{{Οικουμενικές Σύνοδοι}}
[[Κατηγορία:Οικουμενικές Σύνοδοι]]
[[Κατηγορία:Σύνοδοι]]
[[Κατηγορία:Εκκλησιαστική Ιστορία]]
[[Κατηγορία:Ζωτικά Άρθρα|Ο]]
[[ar:المجمع المسكوني الثالث]]
[[en:Third Ecumenical Council]]
[[mk:Трет вселенски собор]]
[[ro:Sinodul III Ecumenic]]