Θεοφύλακτος Κωνσταντινουπόλεως

Πατριάρχης Θεοφύλακτος

Ὁ Θεοφύλακτος Λεκαπηνός (917-27 Φεβρουαρίου 956) ὑπῆρξε Οἰκουμενικός Πατριάρχης ἀπό τίς 2 Φεβρουαρίου 933 μέχρι τό θάνατό του. Ἦταν ὁ νεώτερος γιός τοῦ αὐτοκράτορα Ρωμανοῦ Ἅ' Λεκαπηνοῦ. Ὁ πατέρας τοῦ σχεδίαζε ἀπό νωρίς νά τόν ἐγκαταστήσει στόν πατριαρχικό θρόνο γι’ αὐτό τόν εἶχε θέσει ὡς βοηθό τοῦ Πατριάρχη Νικολάου Μυστικοῦ. Μετά τόν θάνατο τοῦ Μυστικοῦ τό 925 καί δύο σύντομες πατριαρχίες καί ἀφοῦ ἄφησε τόν θρόνο κενό γιά 2 χρόνια τελικά στίς 2 Φεβρουαρίου 933, μόλις 16 χρονῶν χειροτονήθηκε ἀπό παπικούς ἀπεσταλμένους Πατριάρχης. Κατά τήν μακρά, 23χρονη, πατριαρχία τοῦ ὑποστήριξε τήν πολιτική τοῦ πατέρα του, ὑποτάσσοντας στήν οὐσία τήν Ἐκκλησία στήν ἐξουσία τοῦ αὐτοκράτορα. Ἐπί τῆς πατριαρχίας τοῦ μάλιστα ἄρχισε ὁ ἐκχριστιανισμός τῶν Οὔγγρων. Ὁ Θεοφύλακτος καθ' ὅλη τή διάρκεια τῆς ἀρχιερατείας τοῦ ἀδιαφοροῦσε γιά τά ἱερατικά του καθήκοντα καί συντηροῦσε στάβλους μέ ἄλογα. Τό μόνο πάθος τοῦ ἦταν ἡ ἱππασία καί τό κυνήγι. Τραυματίστηκε θανάσιμα ἀπό πτώση ἀπό ἄλογο καί πέθανε λίγες μέρες ἀργότερα. Μαζί μέ τόν ἑτεροθαλῆ, παράνομο καί εὐνοῦχο ἀδελφό του Βασίλειο εἶναι οἱ μόνοι ἀρσενικοί ἀπόγονοί του Ρωμανοῦ Λεκαπηνοῦ πού ἐπιβίωσαν τῆς πτώσης τῆς οἰκογένειάς του τό 945.