317
επεξεργασίες
Αλλαγές
→Ο συμβολισμός των 1000ων ετών
Κατόπιν αυτού καταλαβαίνουμε ότι τα 1000 έτη είναι συμβολικά, και δεν είναι παράξενο που από την αρχή τους ως σήμερα πέρασαν περίπου 2000 έτη.
== Ο ένας πόλεμος ==
Οι οράσεις τών Αποκαλυπτικών χωρίων 19/ιθ΄ 11-21 και 20/κ΄ 7-10 μιλούν για τον ίδιο πόλεμο, τον πόλεμο τού Γωγ. Αυτή είναι μια από τις βασικές αποδείξεις τού πότε αρχίζει η Χιλιετής Βασιλεία.
Αποκάλυψις ιθ΄ 19: "Και είδον το θηρίον και τους βασιλείς τής γης, και τα στρατεύματα αυτών συνηγμένα, ποιήσαι τον πόλεμον μετά τού καθημένου επί τού ίππου και μετά τού στρατεύματος αυτού."
Παρατηρούμε ότι πριν από τον πόλεμο υπάρχει το οριστικό άρθρο "τον", που σημαίνει ότι γίνεται λόγος για έναν και μοναδικό πόλεμο.
Στην Αποκάλυψη 20/κ΄ 7-9 είδαμε επίσης να αναγράφονται τα εξής:
"7. Και όταν τελεσθή τα χίλια έτη, λυθήσεται ο Σατανάς εκ της φυλακής αυτού 8. και εξελεύσεται πλανήσαι τα έθνη τα εν ταις τέσσαρσιν γωνίαις της γης, τον Γωγ και τον Μαγώγ, συναγαγείν αυτούς εις τον πόλεμον, ων ο αριθμός αυτών ως η άμμος της θαλάσσης. 9. και ανέβησαν επί το πλάτος της γης και εκύκλευσαν την παρεμβολήν των αγίων και την πόλιν την ηγαπημένην, και κατέβη πυρ εκ του ουρανού και κατέφαγεν αυτούς".
Κι εδώ επίσης, παρατηρούμε ότι ΜΕΤΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ τών 1.000 ετών, ο Σατανάς θα πλανήσει τα έθνη σε κάποιον πόλεμο, που προσδιορίζεται με το οριστικό άρθρο: "ΤΟΝ" (πόλεμο), και σημαίνει τον μοναδικό πόλεμο.
Ως εκπρόσωπος τών εθνών αναφέρεται ο Γωγ, που τα στρατεύματά του θα είναι τόσο πολλά "σαν την άμμο τής θάλασσας". Αυτοί σύμφωνα με την όραση, θα κυκλώσουν την Ιερουσαλήμ "την πόλη την αγαπημένη", ώσπου φωτιά από τον ουρανό θα καταστρέψει τα στρατεύματά τους.
O λόγος που (στην Ελλάδα τουλάχιστον) οι [[Χιλιαστές]] δεν έχουν προσέξει το οριστικό άρθρο στο Αγιογραφικό κείμενο, είναι ότι χρησιμοποιούν κυρίως μεταφράσεις, και όχι το πρωτότυπο κείμενο τής Αγίας Γραφής. Έτσι υιοθετούν τα λάθη τού κειμένου αυτού, χωρίς να δίνουν βάση στο τι λέει πραγματικά η Αγία Γραφή.
Η μετάφραση τού Νεοφύτου Βάμβα που κυρίως χρησιμοποιούν, αλλά και άλλες μετέπειτα μεταφράσεις, αποτυγχάνουν να χρησιμοποιήσουν το κύριο άρθρο "τον" πριν από τη λέξη "πόλεμο", και έτσι οι μεταφράσεις αυτές, φαίνεται να μιλάνε για "κάποιον" πόλεμο, και όχι για τον ένα, για τον μοναδικό πόλεμο με τον οποίο ασχολούνται όλες οι οράσεις που εξετάζουμε.
Προσδιορίζοντας λοιπόν ότι πρόκειται για τον ίδιο πόλεμο που θα γίνει κατά τού Ισραήλ λίγο πριν από τη 2η παρουσία τού Κυρίου, καταλαβαίνουμε ότι η Χιλιετής Βασιλεία θα τελειώσει λίγο πριν από τη 2η παρουσία, λίγο πριν τα στρατεύματα τού Γωγ επιτεθούν κατά τής Ιερουσαλήμ.
== Σε τι πλανώνται τα έθνη ==
Όταν οι [[Χιλιαστές]] επιχειρηματολογούν ότι: "σήμερα ο Σατανάς πλανάει τα έθνη, άρα δεν άρχισε ακόμα η Χιλετής Βασιλεία", υποθέτουν ότι μιλάει για την πλάνη τών εθνών ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ. Όμως το Αποκάλυψις 20/κ΄ 3 λέει όπως είδαμε πως ο Σατανάς δέθηκε από τον άγγελο για 1000 έτη, "'''για να μη πλανάει πλέον τα έθνη'''". Και μετά, "θα πρέπει να λυθεί για λίγο καιρό". Συνεπώς, μετά το λύσιμό του, θα πλανήσει και πάλι τα έθνη. Σε τί όμως θα τα πλανήσει; μας απαντάει η Αποκάλυψη στη συνέχεια, στο 20/κ΄ 7,8:
"Και όταν τελεσθεί τα 1000 έτη, λυθήσεται ο Σατανάς εκ τής φυλακής αυτού, και εξελεύσεται πλανήσαι τα έθνη τα εν ταις τέσσαρσιν γωνίαις τής γης, τον Γωγ και Μαγώγ, συναγαγείν αυτούς εις τον πόλεμον, ων ο αριθμός αυτών ως η άμμος τής θαλάσσης".
Πρώτη δουλειά τού Σατανά λοιπόν, όταν "λύνεται", στο τέλος τών χιλίων ετών, είναι: "Να πλανήσει τα έθνη, τον Γωγ... δια να συνάξει αυτούς εις ΤΟΝ πόλεμον".
Να λοιπόν σε τι πλανάει ο Σατανάς τα έθνη. Όχι σε όλα τα πράγματα, μα μόνο σε ένα: Μόνο στον πόλεμο. Ο Σατανάς δένεται για να μην πλανήσει τα έθνη να μαζευτούν στον πόλεμο τού Γωγ, και μόνο γι' αυτό.
Και ενώ για 1000 έτη ο Σατανάς είναι δεμένος στο να πλανήσει τα έθνη για τον πόλεμο, είναι λυτός στο να τα πλανάει σε ένα σωρό άλλα πράγματα, όπως: στο έγκλημα, στην ανηθικότητα, στην ειδωλολατρεία, κλπ.
Τα 1000 αυτά έτη λοιπόν, δεν είναι κατ' ανάγκην κάτι μελλοντικό, αλλά θα μπορούσε να είναι κάτι ήδη υπαρκτό, εφ' όσον ο Σατανάς δεν έχει καταφέρει ακόμα να πλανήσει τα έθνη για τον πόλεμο τού Γωγ.
== Oι βασιλείς ==
Στην 5η από τις οράσεις της προφητείας για τη Χιλιετή Βασιλεία, στην Αποκάλυψη 20/κ΄ 4, μαθαίνουμε ότι κατά τη διάρκεια αυτών τών συμβολικών 1000 ετών μεταξύ τής πρώτης και τής δεύτερης Παρουσίας τού Κυρίου, κάποιοι θα βασιλεύουν μαζί με το Χριστό.
Το χωρίο αναφέρει τρεις κατηγορίες ανθρώπων: '''1.''' Κάποιους που κάθονταν σε θρόνους, και τους δόθηκε κρίση. '''2.''' όσους πέθαναν για το λόγο τού Θεού κατά τη διάρκεια τής ιστορίας, και '''3.''' Αυτούς που θα πεθάνουν (θα "πελεκισθούν") στους διωγμούς τού Αντιχρίστου επειδή θα αρνηθούν να του αποδώσουν λατρεία (Αποκ. 13/ιγ΄ 15).
Πρόκειται λοιπόν για το σώμα τής Εκκλησίας, για τους Αγίους, νεκρούς και ζώντες, που μετέχουν στην πρώτη ανάσταση, κάτι για το οποίο είχε προφητεύσει και ο προφήτης Δανιήλ.
Δανιήλ 7/ζ΄ 9,10,18,22,27: "Εθεώρουν έως ότου οι θρόνοι ετέθησαν, και ο Παλαιός τών ημερών εκάθισε... Χίλιαι χιλιάδες υπηρέτουν εις αυτόν, και μυριάδες παρίσταντο ενώπιον αυτού. Το κριτήριον εκάθισε, και τα βιβλία ηνεώχθησαν... Οι άγιοι τού Υψίστου θέλουσι παραλάβει την βασιλείαν, και θέλουσιν έχει το βασίλειον εις τον αιώνα και εις τον αιώνα τού αιώνος... Εθεώρουν και το κέρας εκείνο έκαμνε πόλεμον μετά τών αγίων, και υπερίσχυε κατ' αυτών, εωσού ήλθεν ο Παλαιός τών ημερών, και εδόθη η κρίσις εις τους αγίους τού Υψίστου. και ο καιρός έφθασε, και οι άγιοι έλαβον την βασιλείαν... Και η βασιλεία και η εξουσία, και η μεγαλωσύνη τών βασιλειών τών υποκάτω παντός τού ουρανού, θέλει δοθεί εις τον λαόν τών αγίων τού Υψίστου, τού οποίου η βασιλεία είναι βασιλεία αιώνιος, και πάσαι αι εξουσίαι θέλουσι λατρεύσει και υπακούσει εις αυτόν".
Οι ομοιότητες τού [[Δανιήλ]] με την Αποκάλυψη δείχνουν ότι τα δύο χωρία μιλούν για το ίδιο θέμα. Πρόκειται και πάλι για βασιλικούς "θρόνους", και μάλιστα εδώ μας πληροφορεί ο Δανιήλ ότι οι βασιλείς αυτοί είναι οι άγιοι τού Υψίστου. Aυτοί είναι το "κριτήριο", καθώς ως βασιλείς έχουν δικαιώματα κρίσεως (Β΄ Χρονικών 1/α΄ 10). Η κρίση τους μάλιστα εδώ, γίνεται εναντίον τού μικρού κέρατος, το οποίο συμβολίζει τον [[Αντίχριστος|Αντίχριστο]], όπως και το Θηρίο που ηγείται τών στρατευμάτων τού Γωγ στην Αποκάλυψη.
Oι [[άγιοι]] λοιπόν, (ζώντες και κεκοιμημένοι), ως μέτοχοι τής πρώτης αναστάσεως δια τού Αγίου Βαπτίσματος, συνβασιλεύουν και συνκάθονται στα επουράνια με τον Κύριο, σε όλη τη διάρκεια τού Χριστιανικού "αιώνος", σύμφωνα και με τον απόστολο Παύλο:
Εφεσίους 2/β΄ 5,6: "και όντας ημάς νεκρούς τοις παραπτώμασιν συνεζωοποίησεν τω Χριστώ, -χάριτί εστε σεσωσμένοι- και συνήγειρεν και συνεκάθισεν εν τοις επουρανίοις εν Χριστώ Ιησού".
Αυτό βέβαια, είναι ένα ακόμα στοιχείο ότι τα 1000 έτη είναι συμβολικά, καθώς δεν είναι δυνατόν να βασιλεύσουν όλοι οι άγιοι για 1000 χρόνια, καθώς ανήκαν σε διαφορετικές εποχές.
== Βασιλεία και ιερατείο ==
Το να λέγεται κάποιος "βασιλιάς", δε γίνεται πάντοτε με την πολιτική έννοια, αλλά και με την έννοια τής εξουσίας. Αυτό δε σημαίνει ότι οι άγιοι θα κάθονται κατά γράμμα σε θρόνους, και ότι θα έχουν κατά γράμμα κορώνες και θα διοικούν σε κάποιο λαό!
Όπως είδαμε, μια πρώτη βασιλική λειτουργία τους, είναι η κρίση εναντίον τών εχθρών τού Θεού (Αποκάλυψις 6/ς΄ 9-11. 18/ιη΄ 20,21).
Η βασιλεία επίσης, έχει την έννοια τής εξουσίας. Ας μη ξεχνάμε την εξουσία που έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο, "να κυριεύσει τη γη", και "να εξουσιάζει" σε όλα τα άλλα πλάσματά της, και όχι σε άλλους ανθρώπους.
Όμως ο [[Αδάμ]] έχασε με την αμαρτία του την εξουσία του επί τής υλικής κτίσεως. Η ίδια η γη που τον έτρεφε με τους καρπούς της και τον εύφραινε με κάθε λογής λουλούδια, τώρα φύτρωνε σ' αυτόν αγκάθια (Γένεσις 3/γ΄ 17-20). Τα ζώα που ο ίδιος ονόμασε και διοικούσε, θα ήταν στο μέλλον κίνδυνος για τον άνθρωπο. Και ο βασιλιάς τής κτίσεως έγινε δούλος τής αμαρτίας και τού θανάτου, δούλος τού διαβόλου.
Οι άγιοι όμως, μετά την 1η ανάσταση που λαμβάνουν δια τού αγίου βαπτίσματος, βασιλεύουν και πάλι επί τής ζωής και επί τής κτίσεως:
Ρωμαίους 5/ε΄ 12,17,21: "Δια τούτο, ώσπερ δι ενός ανθρώπου η αμαρτία εις τον κόσμον εισήλθεν και δια τής αμαρτίας ο θάνατος, και ούτως εις πάντας ανθρώπους ο θάνατος διήλθεν, εφ ω πάντες ήμαρτον... ει γαρ τω τού ενός παραπτώματι ο θάνατος εβασίλευσεν δια τού ενός, πολλώ μάλλον οι την περισσείαν τής χάριτος και τή δωρεάς τής δικαιοσύνης λαμβάνοντες εν ζωή βασιλεύσουσιν δια τού ενός Ιησού Χριστού... ίνα ώσπερ εβασίλευσεν η αμαρτία εν τω θανάτω, ούτως και η χάρις βασιλεύσει δια δικαιοσύνης εις ζωήν αιώνιον δια Ιησού Χριστού τού Κυρίου ημών".
Γι' αυτό οι άγιοι λέγονται: "βασίλειο ιεράτευμα, έθνος άγιον" (Α΄ Πέτρου 2/β΄ 9), και γι' αυτό η Αποκάλυψη στο εξεταζόμενο χωρίο τους ονομάζει "βασιλείς και ιερείς" (Αποκάλυψις 20/κ΄ 6).
Γαλάτας 3/γ΄ 27,29: "΄Οσοι γαρ εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε... ει δε υμείς Χριστού, άρα τού Αβραάμ σπέρμα εστέ, κατ' επαγγελίαν κληρονόμοι".
Ρωμαίους 8/η΄ 17: "ει δε τέκνα, και κληρονόμοι: κληρονόμοι μεν Θεού, συγκληρονόμοι δε Χριστού, είπερ συμπάσχομεν ίνα και συνδοξασθώμεν".
Εκτός λοιπόν από τη βασιλική ιδιότητα, οι άγιοι έχουν και την [[Ιερείς|ιερατική]] ιδιότητα ως "σώμα Χριστού", καθώς μετέχουν στις δικές του ιδιότητες.
Ο Ιερέας κάνει προσφορές προς το Θεό προς χάριν κάποιου. Αυτό το βλέπουμε στη λειτουργία τών ιερέων τής Παλαιάς Διαθήκης, όπου ο ιερέας θυσίαζε ζώα για τις αμαρτίες τις δικές του και τού υπολοίπου λαού (Λευιτικό 16/ις΄ 11-16).
Ας δούμε λοιπόν μερικές από τις θυσίες που προσφέρει σήμερα ο κάθε άγιος:
Εβραίους 13/ιγ΄ 15,16: "Μέσω αυτού λοιπόν, ας προσφέρουμε θυσία αινέσεως διαπαντός στο Θεό, τουτέστι τον καρπό τών χειλιών μας που ομολογούν το όνομά του. Και μην ξεχνάτε την αγαθοεργία και την κοινωνική σας βοήθεια γιατι σε τέτοιες θυσίες ευαρεστείται ο Θεός".
Ρωμαίους 12/ιβ΄ 1: "Σας παρακαλώ λοιπόν αδελφοί, με τους οικτιρμούς του Θεού, να παρουσιάσετε τα σώματά σας ως θυσία ζωντανή, αγία, ευάρεστη στο Θεό, τη λογική λατρεία σας".
Κάθε άγιος λοιπόν, προσφέρει προς το Θεό το σώμα του, τη λατρεία του, τις καλές του πράξεις, την ομολογία τής πίστης του, και γενικά επαναπροσφέρει προς το Θεό, κάθε τι που Εκείνος πρώτος τού χάρισε. Όμως, τα προσφέρει όλα αυτά, όχι μόνο χάριν τού εαυτού του, αλλά και χάριν όλης τής κτίσης, τής οποίας καθίσταται ηγέτης.
Όταν ο Θεός έκανε τον Αδάμ κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσίν Του, τον κατέστησε βασιλιά και ιερέα. Και πράγματι, ήταν το μοναδικό κομμάτι τής κτίσης, που μπορούσε να την εκπροσωπήσει, και να προσφέρει κάτι από την κτίση προς τον Δημιουργό του με ελεύθερη βούληση. Ήταν ο ιερέας που πρόσφερε θυσίες από την κτίση και για την κτίση προς το Θεό. Την αντιπροσώπευε και την εκπροσωπούσε.
Σήμερα λοιπόν που η ανθρωπότητα στο πρόσωπο τού Χριστού και τής Εκκλησίας επέστρεψε στην πρώτη της σχέση με το Θεό συμφιλιωμένη μαζί Του, μπορούν πια οι Χριστιανοί να είναι και πάλι ιερείς τής [[κτίση|κτίσης]] και τού εαυτού τους, προσφέροντας θυσίες πνευματικές προς το Θεό, σαν αυτές που είδαμε.
== Εξωτερικοί δεσμοί ==
[http://www.oodegr.com/oode/esxata/xilietis1.htm]