2.311
επεξεργασίες
Αλλαγές
καμία σύνοψη επεξεργασίας
{{Άγιος| Όνομα = Άγιος Νεκτάριος| Εικόνα = [[Image:Saint nektarios.jpg|150px]]| Όνομα Εικόνας = Ο Άγιος Νεκτάριος| ΗμερομηνίαΓέννησης = 1 Οκτωβρίου 1846, Συληβρία Ανατολικής Θράκης|| ΗμερομηνίαΚοίμησης = 8 Νοεμβρίου 1920, Αθήνα| ΗμερομηνίαΕορτής = [[Πρότυπο:9 Νοέμβριος|9 Νοεμβρίου]]| Ημερομηνίες = 15 Ιανουαρίου του 1889, επίσκοπος Πενταπόλεως<br>1908, διαμονή στην Αίγινα| Τίτλος = [[Επίσκοπος]], [[Άγιος]]}}Ο '''Άγιος Νεκτάριος''' ή '''Νεκτάριος Πενταπόλεως''' ή '''Νεκτάριος Αιγίνης''' (1846-1920) είναι σύγχρονος άγιος της Ανατολικής [[Ορθόδοξη εκκλησίαΕκκλησία|Ορθοδόξου Εκκλησίας]]. Το κατά κόσμον όνομά του ήταν ''Αναστάσιος Κεφαλάς '' και υπήρξε λαοφιλής ιεράρχης, ποιμενάρχης και παιδαγωγός στα τέλη του 19ου με αρχές του 20ου αιώνα. Ο Άγιος Νεκτάριος επίσης θεωρείται και θαυματουργός διότι όπως λέγεται από τις λαϊκές παραδόσεις, πραγματοποίησε θαύματα ενώ βρισκόταν ακόμα εν ζωή.[[Image:Saint nektarios.jpg|250px|thumb|right|Ο Άγιος Νεκτάριος]]
==Ο βίος του==
===Γέννηση, ανατροφή και εφηβική ηλικία ===
Ο Αναστάσιος Κεφαλάς γεννήθηκε στις 1 Οκτωβρίου [[1846]], στην [[στη Συληβρία]] της Ανατολικής [[Θράκη|Θράκης]]. Γιος του Δημοσθένη και της Μαρίας Κεφαλά, ήταν το 5ο από τα 6 παιδιά, φτωχής οικογένειας. Σύντομα ήρθε αντιμέτωπος με την δύσκολη πραγματικότητα , που από μικρή ηλικία έζησε τα δύσκολα χρόνια της εποχής. Η οικογένειά αδυναμία μάλιστα της οικογένειάς του αδυνατούσε να συντηρήσει όλα τα μέλη της και η γενέτειρά του δεν είχε σχολείο συνάμα με την έλλειψη σχολείου μέσης εκπαίδευσης, με αποτέλεσμα τον οδήγησαν στο να πάρει το δρόμο για μια καλύτερη ζωή στην την [[Κωνσταντινούπολη]], σε ηλικία μόλις 13 ετών. Στην Κωνσταντινούπολη εργάστηκε αρχικώς σε συσκευαστήριο καπνού, οπού σύμφωνα με τους βιογράφους του, ο ιδιοκτήτης του φερόταν βάναυσα. Εργαζόταν πολλές ώρες ημερησίως, δεν πληρωνόταν και πολλές φορές κακοποιούταν. Η κατάσταση αυτή άλλαξε άρδην όταν τον περιμάζεψε κάποιος έμπορος και του πρόσφερε δουλειά και στέγη. Αποτέλεσμα του γεγονότος ήταν σύντομα να τον ακολουθήσει και η οικογένειά του. Στην Πόλη διέμεινε συνολικά 7 έτη και σε ηλικία 20 χρονών την εγκατέλειψε, παρότι δεν ολοκλήρωσε την μόρφωση του, για να πάει στο Λιθί της Χίου να εργαστεί ως δάσκαλος.
===Η δίωξη και η επιστροφή στην Αθήνα===
Ο Σωφρόνιος πληροφορήθηκε όλα όσα ισχυρίζονταν ότι έπραξε το αγαπημένο πληροφορούμενος τις κατηγορίες εναντίον του αγαπημένου του παιδί. Πείστηκε τελικά ότι ήθελε να τον ανατρέψει από το θρόνο. Αποτέλεσμα ήταν η παιδιού, πείστηκε, με αποτέλεσμα την άμεση εντολή, του για παύση της ιδιότητάς του, κάτι που ήταν εκκλησιαστικά παράνομο. Σύμφωνα με το εκκλησιαστικό δίκαιο έπρεπε να παρουσιαστεί ο Νεκτάριος ενώπιον συνόδου η οποία θα αποφάσιζε μετά ακροάσεως του κατηγορουμένου, την ποινή. Ο Νεκτάριος δεν θέλησε να τραβήξει το σχοινί στα άκρα και ανεχώρησε από την [[Αλεξάνδρεια]]. Αντίθετα , αντίθετα από τους αντιπάλους του, οι οποίοι θέλησαν την οικονομική και ηθική εξόντωση του. Πέραν δηλαδή του ότι φρόντισαν να σπιλώσουν το όνομα του στην Αθήνα και την Κωνσταντινούπολη, με αποτέλεσμα να αδυνατεί να εργαστεί οπουδήποτε, παρακρατούσαν και τους μισθούς του, λέγοντας ότι τους λάμβανε. Ο Άγιος Νεκτάριος ήταν έτσι βρέθηκε ενώπιον της δυσκολότερης στιγμής της ζωής μίας πολύ δύσκολης κατάστασης. Η πενία και η προσωπική ηθική εξόντωση που είχε υποστεί τουέκλειναν ερμητικά όλες τις πόρτες. Είχε ενοικιάσει ένα μικρό δωμάτιο στα περίχωρα των [[Αθήνα|Αθηνών]], αδυνατούσε να πληρώσει το ενοίκιο, δεν είχε χρήματα να τραφεί και Χαρακτηριστική ήταν διαπομπευμένος παντούη προσπάθειά του, ακόμα και σε κυβερνητικά κλιμάκια. Προσπαθούσε μέσω του Αρχιεπισκόπου [[Γερμανός Καλλιγάς|Γερμανού]] να βρει μια θέση ιεροκήρυκα. Ο ίδιος τον συμπαθούσε, αλλά αδυνατούσε την οποία του αρνήθηκε λόγω πιέσεων από την σύνοδο. Έφτασε μέχρι τον υπουργό Ο ίδιος ο υπουργός παιδείας και εκκλησιαστικών, ο ίδιος όμως του διεμήνυεεπίσης, ότι λόγω του νόμου (ο Νεκτάριος δεν είχε ελληνική υπηκοότητα) αδυνατούσενα του παράσχει την παραμικρή βοήθεια. Η χήρα που κατείχε το δωμάτιό, ήταν σπλαχνική. Βλέποντας Αυτή την κατάστασηεποχή θα δεχτεί τη διακονία μίας χήρας, η οποία θα τον διακόνευε. Δεν ζητούσε πια χρήματα για τη διαμονή και του προσέφερε ένα πιάτο φαΐ, φοβούμενη μην ασθενήσειβοηθήσει να επιβιώσει. Μετά από λίγο καιρόκαι χάρη στις προσπάθειες ενός κυβερνητικού μέλους που γνώριζε το σημαντικό ποιμαντικό του έργο στην Αλεξάνδρεια, τελικά ο Άγιος Νεκτάριος διορίστηκε ιεροκήρυκας χάρη στη βοήθεια ενός ανθρώπου ονόματι Μελά ο οποίος ήταν μέλος της κυβέρνησης και τον είχε γνωρίσει στην [[Αλεξάνδρεια]]. Έσπευσε στο γραφείο του υπουργού και τον διόρισαν ιεροκήρυκα στη [[Χαλκίδα]]. Έτσι αποπλήρωσε την χήρα που τόσο τον βοήθησε στις δύσκολες στιγμές. Η φήμη όμως που τον ακολουθούσε ακόμα παρέμενε. Πέρασε δύσκολες στιγμές καθότι υπήρχε μεγάλη και η καχυποψία σε βάρος από τις κατηγορίες που τον ακολουθούσαν. Μάλιστα πολλοί από την [[Αθήνα]] τον ακολουθούσαν σε κάθε κήρυγμά του, στιγματίζοντάς στην κλειστή κοινωνία της Χαλκίδας οπού διορίστηκε συνέχισε να τονστιγματίζει.
===Η αποκατάσταση της αλήθειας και η ''Ριζάρειος''===
Το 1892 και 1893 διορίστηκε ιεροκήρυκας στο νομό Λακωνίας και Φθιωτοβοιωτίας αντίστοιχα. Ο Νεκτάριος πραγματοποιούσε διαρκώς περιοδείες σε χωριά και πόλεις κηρύττοντας. Ήταν μια εποχή που γνώρισε ένα μικρό, ονόματι Κωστή Σακκόπουλο, που έμελλε μέχρι τέλους της ζωής του να παραμείνει κοντά του. Οι φίλοι πλέον προσπάθησαν με κάθε τρόπο να τον μεταθέσουν στη Ριζάρειο σχολή Αθηνών. Όταν έγινε αντιληπτό άρχισαν πάλι κάποιοι ψίθυροι, οι οποίοι τελικά δεν κατάφεραν να αποτρέψουν τον Νεκτάριο από το να γίνει διευθυντής της Αθηναϊκής θεολογικής σχολής της εποχής, που επί των ημερών του γνώρισε μεγάλη αίγλη. Την Άνοιξη του [[1894]] διορίστηκε ως διευθυντής της σχολής. Οι αμφιβολίες που υπήρχαν πλέον περί του Νεκταρίου δεν ήταν τόσο για τις κατηγορίες του παρελθόντος, χωρίς όμως και να εκλείψουν, αλλά κατά πόσον αυτός ο λεγόμενος και « δεσποτοκαλόγερος »«δεσποτοκαλόγερος», θα ήταν δυνατόν με τις παλαιές και θρησκευτικές αντιλήψεις του, να μπορέσει να πετύχει στο έργο που του ανατέθηκε, καθώς η Ριζάρειος σχολή ήταν μεν θεολογική σχολή, ήταν δε σχολή που φοιτούσαν και πολλά παιδιά ευκατάστατων Αθηναίων και άλλων αρχόντων και πολιτικών της εποχής, που δεν θα γίνονταν απαραίτητα ιερείς ή θεολόγοι, αλλά επιστήμονες. Σύντομα όμως κάμφθηκαν όλες οι αντιρρήσεις από το ρηξικέλευθο τρόπο διαπαιδαγώγησης του Νεκταρίου.
===Το έργο του στη Ριζάρειο===
[[Image:Nektariosicon.jpg|thumb|right|200px|Αγιογραφία του Αγίου Νεκταρίου]]
Το έργο του στη Ριζάρειο ήταν οργανωτικό, εκπαιδευτικό, συγγραφικό και παιδαγωγικό. Σύντομα οργάνωσε την σχολή με πρότυπα τα οποία αφορούσαν τον εκκλησιαστικό ορθόδοξο τρόπο σκέψης. Όμως αυτό στο οποίο ήταν αξεπέραστος ήταν η παιδαγωγική του σκέψη. Χαρακτηριστικές είναι οι ιστορίες που του αποδίδονται. Όταν κάποτε μαθητές της Ριζαρείου ήρθαν στα χέρια, ο ίδιος αντί να τους τιμωρήσει, αυτοτιμωρήθηκε, θεωρώντας εαυτόν υπαίτιο, με ασιτία 3 ημερών. Σύντομα το παράδειγμα του έγινε ανάμεσα στους τροφίμους δείκτης και η σχολή επί των ημερών του απέκτησε μεγάλη αίγλη. Άλλοτε βρέθηκε ξυπόλητος ενώπιον των μαθητών να αγορεύει, διότι εισερχόμενος στην αίθουσα είδε έδωσε τα παπούτσια του σε ένα φτωχό ο οποίος τον παρεκάλεσε, αν μπορούσε να τον βοηθήσει ώστε να αποκτήσει παπούτσια, καθότι δεν είχε. Ο Νεκτάριος αμέσως έβγαλε τα δικά του και τα παρέδωσε προς κατάπληξη των πάντων. Άλλοτε σε ένα τσακωμό των επιστατών για το ποιος ήταν υπεύθυνος καθαριότητας των αποχωρητηρίων, ο ίδιος έλυσε τη διαφορά τους, καθαρίζοντάς τες. Τέτοια και άλλα πλείστα παραδείγματα τον ανέδειξαν και σύντομα τον έκαναν στην τότε μικρή Αθήνα ακουστό και κοσμαγάπητο.
Η φτώχεια την εποχή που διετέλεσε ο Νεκτάριος διευθυντής της Ριζαρείου ήταν κανόνας και ταυτόχρονα το ηθικό των Ελλήνων, ειδικά μετά την αποτυχία, το [[του 1897]] με τον ελληνοτουρκικό πόλεμο, βρισκόταν στο ναδίρ. Ο ίδιος όμως με την ελεημοσύνη ως όπλο και το λόγο του ευαγγελίου τόνωνε την τότε αθηναϊκή κοινωνία, η οποία προσέτρεχε συχνά είτε σε ομιλίες του, είτε για να πάρει την συμβουλή του. 14 συναπτά έτη διετέλεσε διευθυντής της ριζαρείου Ριζαρείου ως και το [[1908]], οπότε και για λόγους υγείας εγκατέλειψε το πόστο του.
===Στην Αίγινα===
Στην Αίγινα ο Άγιος Νεκτάριος εγκαταστάθηκε το [[1908]], η . Η ιστορία όμως της εγκατάστασης εγκατάστασή του πηγαίνει αρκετά νωρίτερα στο χρόνο. Ο Νεκτάριος ποτέ στη ζωή του, δεν απέβαλε την έντονη επιθυμία του για το μαναχικό μοναχικό βίο. Αυτή η επιθυμία ενισχύθηκε ακόμα περισσότερο κατά την επίσκεψη του στο [[Άγιο Όρος]] και την σύνδεσή του με το γέροντα [[Δανιήλ]] το [[1898]]. Έκτοτε έψαχνε ένα τόπο να στεγάσει ένα μοναστήρι για το τέλος της ζωής του, ένα « ''"Εκκλησιαστικό [[Παρθενώνας|Παρθενώνα]] »"'', όπως χαρακτηριστικά έλεγε. Πιο έντονη και ίσως επιτακτική έγινε αυτή η ανάγκη, όταν 4 γυναίκες που ήσαν μόνες και συνδέονταν μαζί του, με σχέση πνευματικής καθοδήγησης, θέλησαν να μονάσουν υπό την εποπτεία του. Έτσι τελικά βρήκε ένα παλαιό εγκαταλελειμμένο μοναστήρι στην [[Αίγινα]] στη θέση Ξάντος στο οποίο και αποφάσισε να στεγάσει τις 4 μοναχές και άλλες 3 που ήδη μόναζαν στο νησί. Το μοναστήρι άρχισε να επαναλειτουργεί το [[1904]] υπό την καθοδήγησή του, παρότι αυτός ακόμα βρισκόταν στην Ριζάρειο σχολή. Η εμφάνισή του στην [[Αίγινα]] όμως συνδυάστηκε από δύο γεγονότα, με αποτέλεσμα να γίνει άμεσα λαοφιλής. Ο Νεκτάριος αρχικά θεράπευσε ενα δαιμονισμένο κάτι που γρήγορα μαθεύτηκε. Οι χωρικοί τότε τον επισκέφτηκαν ζητώντας του να λειτουργήσει και να δεηθεί στον Θεό να βρέξει, διότι είχε 3 χρόνια να βρέξει στο νησί με αποτέλεσμα να έχει προκληθεί εκτεταμένη ανομβρία και οικονομική ζημία. Ο ίδιος με σύσσωμη παρουσία των νησιωτών, λειτούργησε και την ίδια μέρα άρχισε να βρέχει. Αυτά, εκλείφθηκαν ως θεϊκά σημάδια από τους Αιγινίτες, με αποτέλεσμα να θεωρούν Άγιο τον Νεκτάριο, ακόμα και εν ζωή. Το [[1908]] παραιτήθηκε από σχολή για λόγους υγείας αλλά και γήρατος και αφοσιώθηκε στο μοναστήρι. Η χάρη του και η φήμη διαρκώς μεγάλωνε με αποτέλεσμα μεγάλο μέρος δωρεών να κατευθύνεται στο μοναστήρι και μέσα σε 4 χρόνια να γίνει αρκετά μεγάλο για να χωράει 15 μοναχές. Τα χρήματα κατευθύνονταν κυρίως στους φτωχούς του νησιού. Μεγάλο μέρος λαού και πιστών κατευθυνόταν προς το μοναστήρι, από διάφορα μέρη της Ελλάδας, για να δει ή να πάρει την ευχή του ήδη ξακουστού Νεκταρίου, κάτι που βοηθούσε και τους νησιώτες να ανασάνουν οικονομικά.
Παρότι ήταν μεγάλος σε ηλικία όταν αποσύρθηκε στην Αίγινα, δεν έπαψε ποτέ να εργάζεται είτε πνευματικά, υπέρ της εκκλησίας, είτε και χειρωνακτικά για την διεύρυνση του μοναστηριού. Το έργο πλέον είχε χαρακτήρα ποιμαντικό, λειτουργικό, λατρευτικό, εξομολογητικό, παρηγορητικό. Στάθηκε στους ανθρώπους του νησιού σαν αδελφός, βοηθός, συμπαραστάτης, οδηγός και συνοδοιπόρος της ζωής. Κι αυτό ήταν λογικό. Τα χρόνια που θα περνούσε μέχρι το τέλος της ζωής του, έμελλε να είναι πολύ ταραγμένα. Μετά τους Βαλκανικούς πολέμους που έφεραν ηθική ανάταση και κάποια ευφορία οικονομική και πνευματικήευφορία, ήρθε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, ήρθε να σκιάσει την Ελλάδα. Φτώχεια, ανέχεια και όλα τα συνεπακόλουθα ενός βασανισμένου τόπου και λαού μαζί με τα σύνδρομα του φόβου και των στερήσεων εμφανίζονταν απειλητικά σε αυτά τα ταραγμένα πολιτικά χρόνια για την Ελλάδα. Ο ίδιος όμως πάντα βοηθός, παρηγορητής, γνωρίζοντας από μικρός τις δυσκολίες του κόσμου της ζωής, κήρυττε την ελπίδα και το Θεό για ένα καλύτερο μέλλον, που πάντα όπως έλεγε στεκόταν κραταιός δίπλα στον πιστό λαό. Γι' αυτό και ο Άγιος Νεκτάριος για τους Αιγινίτες υπήρξε κάτι παραπάνω από ένας μοναχός που εγκαταστάθηκε στο νησί τους.
Η ποιμαντική αγωγή του ποιμνίου, μακρύτερα απο από τα στενά όρια του νησιού, ήταν πάντα μέλημά του, έτσι συνέχισε το συγγραφικό του έργο, που πλέον αναγνωριζόταν τόσο από τον τύπο της εποχής για την επιστημονική εγκυρότητά του, όσο και απο από μεγάλα πνευματικά ιδρύματα της εποχής. Επίσης διέθετε περισσότερο χρόνο για προσευχή κάτι που αγαπούσε, ιδιαίτερα προς την [[Θεοτόκος|Παναγία]], που θεωρούσε μητέρα του, όπως έλεγε. Ποτέ παρά τον κλονισμό της υγείας του δεν έπαψε όμως να προσφέρει ακόμα και χειρονακτικάχειρωνακτικά. Μάλιστα συνεισέφερε στην ανέγερση νέων κοιτώνων της μονής, στη διάνοιξη δρόμων προς το μοναστήρι, ασχολείτο με την κηπουρική και άλλες χειρονακτικές χειρωνακτικές εργασίες που πάντα τις θεωρούσε τιμή. Πάντα ανέφερε πως καμία εργασία δεν είναι ντροπή, αντιθέτως είναι ευλογία Θεού.
Οι δυσκολίες και οι πίκρες ποτέ δεν έλλειψανέλειψαν. Παρότι είχαν περάσει πάνω απο από 10 χρόνια απο από την επαναλειτουργεία επαναλειτουργία της μονής, ο Μητροπολίτης Αθηνών Θεόκλητος αρνείτο να αναγνωρίσει την μονή, παρά την αρχική συγκατάθεσή του. Το πρόβλημα αυτό μεγάλωνε, διότι η μονή δεν αποκτούσε νομική προσωπικότητα με αποτέλεσμα να αδυνατεί να κρατήσει τις κληρονομιές και όποια αλλα αλλά οικονομικά ωφελήματα είχε απο από πιστούς , με αποτέλεσμα να δυσχαιρένει δυσχεραίνει το φιλανθρωπικό έργο. Κάποιοι δηλαδή άφηναν κληρονομιές υπέρ του μοναστηριού, που το μαναστήρι μοναστήρι αδυνατούσε να αποδεχτεί λόγω της νομικής ανυπαρξίας του. Ο Μητροπολίτης δε, φαίνεται να είχε δυσαρεστηθεί απο από την τροπή που έλαβε η εξέλιξη του μοναστηριού, με αποτέλεσμα να είναι ανένδοτος. Ο Νεκτάριος προσπάθησε με διάφορους τρόπους να τον μεταπείσει, όμως μέχρι τέλους της ζωής του, δεν είδε το αίτημά του να πραγματοποιείται.
===Τα τελευταία χρόνια===
Ο Νεκτάριος αρχικά αφού τελείωσε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, και ο [[Θεόκλητος Μηνόπουλος|Θεόκλητος]] αποπέμφθηκε λόγω του [[Ανάθεμα Βενιζέλου|αναθέματος στον Βενιζέλο]] μαζί με τους υπολοίπους επισκόπους, πίστεψε πως τα πράγματα ίσως εξομαλυνθούν. Η αρχική αισιοδοξία όμως διεκόπη όταν [[1918]] κατηγορήθηκε από μητέρα μοναχής για ανηθικότητα. Γρήγορα όμως εξετάσεις και έρευνες του εισαγγελέα Αθηνών κατέδειξαν το ψεύδος της μητέρας της κόρης, η οποία οικειοθελώς είχε προσχωρήσει στο μοναστήρι. Εξ'αιτίας αυτού του λόγου, αλλά και κληρικών οι οποίοι στο νησί τον φθονούσαν, πιστεύοντας ότι τους παίρνει όλη την «πελατεία», που τον κατηγορούσαν πισώπλατα. Πάντα όμως πιστός στο Ευαγγέλιο, το παράδειγμα του Χριστού, τα γραφέντα του [[Νικόδημος ο Αγιορείτης|Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτη]], πίστευε απόλυτα στη δικαιοσύνη του Θεού. Ήταν πράος, ήρεμος, υπομονετικός σε όλες αυτές τις κατηγορίες και εξευτελισμούς που κατά καιρούς τον υπέβαλαν. Το τέλος της ζωής του ήταν επίπονο. Μεγάλη Σημαντική ασθένεια του προστάτη, μαζί με τα περασμένα χρόνια της ηλικίας του και κακοπάθειες της ζωής τον ταλαιπωρούσαν. Ακόμα και τότε είχε σχέδια. Ήθελε να δημιουργήσει ένα εκπαιδευτήριο. Τελικά δεν πρόλαβε. Το [[1920]] εισήχθη στο Αρεταίειο νοσοκομείο [[Αθήνα|Αθηνών]] όπου διεγνώσθη καρκίνος του προστάτη. Στις 8 Νοεμβρίου του ιδίου έτους ο Άγιος Νεκτάριος εκοιμήθη, ενώ εορτάζεται στις 9 του ιδίου μηνός.
==Το συγγραφικό του έργο==
Ο Άγιος Νεκτάριος ήταν πολυγραφότατος και λόγιος της εποχής εξού εξ ου και παρέδωσε πολυποίκιλο έργο, πραγματεύοντας πάσης φύσεως θέματα. Θρησκευτικά, κοινωνικά, παιδαγωγικά, ηθικά κλπ. Το έργο είχε αναγνωριστεί για τη σπουδαιότητά του, το ύφος του και πνευματικότητά του όσο ακόμα βρισκόταν εν ζωή από τον τύπο της εποχής αλλά και από την Πανεπιστημιακή κοινότητα.
<div style="font-size:95%; -moz-column-count:2; column-count:2;">
Α. Από το 1885-1890. Περίοδος Αιγύπτου
*Δέκα λόγοι διά δια την Μεγάλην Τεσσαρακοστή. Αλεξάνδρεια 1885 * Λόγος Εκκλησιαστικός εκφωνηθείς εν τω Ναώ του Αγίου Νικολάου εν Καϊρω Καΐρω την πρώτη Κυριακή του Τεσσαρακονθημέρου. Αλεξάνδρεια 1886
*Δύο λόγοι Εκκλησιαστικοί ("Εις την Κυριακήν της Ορθοδοξίας, ήτοι περί πίστεως" και "Περί της εν τω κόσμω αποκαλύψεως του Θεού, ήτοι περί θαυμάτων") Κάιρον 1887
*Λόγοι περί εξομολογήσεως. Κάιρο 1887
==Βιβλιογραφία==
* Σώτος Χονδρόπουλος, ''Ο Άγιος του αιώνας μας'', εκδ. Καινούργια Γη, Αθήνα 2003.* [http://anemi.lib.uoc.gr/php/pdf_pager.php?rec=/metadata/7/e/8/metadata-56630005568d15b086714c8b00e5dfb1_1240555062.tkl&do=249031_w.pdf&pageno=3&pagestart=1&width=841&height=595&maxpage=121&lang=en Άγιος Νεκτάριος επίσκοπος Πενταπόλεως ο Θαυματουργός. Επιμέλεια Ιωάννου Γρ. Τιμαγένους, έκδοση Ιεράς Κοινοβιακής Μονής Αγίας Τριάδος Αιγίνης. Άνευ ημερομηνίας.]
==Εξωτερικοί σύνδεσμοι==
* [http://www.geocities.com/saintnektarios/gr1/gr1.html?20037 Ο Άγιος Νεκτάριος]
[[Κατηγορία:Άγιοι|Νεκτάριος]]
[[Κατηγορία:Εκκλησιαστικοί Συγγραφείς|Ν]]
[[Κατηγορία:Ζωτικά Άρθρα|Ν]]
[[Κατηγορία:20ος αιώνας|Ν]]
[[en:Nectarios of Aegina]]
[[es:Nectario de Égina]]
[[fr:Nectaire d'Égine]]
[[pt:Nektários de Egina]]
[[ro:Nectarie din Eghina]]