[[Image:Patapius.jpg|thumbnailframe|right|Icon of St. Patapios the Righteous of Thebes (taken from [http://www.analogion.net/IeresMones/IM_OsiouPatapiouLoutrakiou.htm Analogion])]][[Εικόνα:nunnery of saint Patapios.jpg|thumb|250px|left150px|Το γυναικείο μοναστήρι του Οσίου Παταπίου στο Λουτράκι Κορινθίας]][[Εικόνα:the monastery of saint Patapios.jpg|thumb|250px|left|Η μονή του Οσίου Αγίου Παταπίου]][[Image:nun patapia.jpg|frame|Right|Sister Patapia]][[Image:bishop of Korinth.jpg|Left|thumb|250px|the bishop of Korinth at saint Patapios nunnery]]Ο '''Όσιος Πατάπιος''' είναι [[Άγιος]] της [[Ορθόδοξη Εκκλησία|Ορθόδοξης Εκκλησίας]]. Γεννήθηκε τον 4ο ή 5ο αιώνα<ref>ΘΗΕ, τ. 10, σελ. 124</ref> στην Θήβα της Αιγύπτου, από πλούσιους ευσεβείς χριστιανούς γονείς. Από μικρή ηλικία ακολούθησε ασκητική ζωή και όταν οι γονείς του πέθαναν, διαμοίρασε τα υπάρχοντά του και αποσύρθηκε στην έρημο για να μονάσει. Η φήμη του μάλιστα γρήγορα εξαπλώθηκε, διότι καθώς ο ίδιος καθοδηγούσε πολλούς ανθρώπους πνευματικά, καθώς αφού πολλοί οδοιπόροι περνούσαν από το κελί του για βοήθεια και ανάπαυση. Έτσι εκμεταλλευόταν την ευκαιρία και δίδασκε στους οδοιπόρους τα χριστιανικά γράμματα, δίνοντας παράλληλα και χρήσιμες πνευματικές συμβουλές.

Αργότερα, υποχρεώθηκε να μετακινηθεί από την έρημο στην Κωνσταντινούπολη, εξ αιτίας του ότι ο ίδιος δεν έβρισκε πια ησυχίαστην έρημο. Έτσι έθεσε ως στόχο να μείνει άγνωστος ανάμεσα στο πλήθος, με αποτέλεσμα να δημιουργήσει κάποιο [[ησυχαστήριο]] για να διαμείνει.Εκεί γνώρισε γνωρίζει άλλους 2 ασκητές, τον Βάρα και τον Ραβούλα και έζησαν έξω από Ραβουλά, δημιουργώντας αδελφότητα. Ο [[Βάρας, Άγιος|Άγιος Βάρας]] ίδρυσε το τείχος μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη (του Τιμίου Προδρόμου) της Κωνσταντινούπολης και απέκτησαν μια σχέση χριστιανικής αδελφότηταςΠέτρας. Πολλοί πιστοί ακολούθησαν τον άγιο ΠατάπιοΟ [[Ραβουλάς, Άγιος|Άγιος Ραβουλάς]] ασκήτεψε κοντά στην πύλη του Ρωμανού. Το μέρος το στο οποίο αποσύρθηκε ασκήτευσε ο Άγιος Πατάπιος είναι η σημερινή τοποθεσία των Βλαχερνών<ref>Χ. Τσολακίδης, Αγιολόγιο..., σελ. 1088. Βλ. και ''"Εγκώμιον εις τον όσιον και θεοφόρον Πατέρα ημών Βάραν"'', χειρόγραφο που εκδόθηκε στο: Παπαδόπουλος Αθανάσιος Κεραμεύς, ''Μαυρογορδάτειος Βιβλιοθήκη'', τόμ. Β΄, εν Κωνσταντινουπόλει 1884: ''"Πλην ου μακράν απ' αλλήλων τας διατριβάς αυτών απετάξαντο, αλλ' από μετρίου τινός διαστήματος, άμα και τα της ησυχίας κρατύνοντες εαυτοίς και το ακοινώνητον ως επονείδιστον διαφεύγοντες"'' (σελ. 42).</ref>. Εκεί και συνέχισε την διδασκαλία του. Σύμφωνα μάλιστα , όπου σύμφωνα με το συναξαριστή του ο Πατάπιος έφτασε σε τέτοια ύψη αγιότητας, που έγινε και θαυματουργός, θεραπεύοντας πολλούς ασθενείς. Ίδρυσε ένα μοναστήρι,τη Μονή των Αιγυπτίων, όπου κήρυξε Εκεί και κατεύθυνε πολλούς. Εκεί εκοιμήθη σε βαθύ γήρας.

Ο Μετά την καταστροφή της μονής των Αιγυπτίων το 536 μ.Χ. ο πνευματικός του αδελφός Άγιος Βάρας (ο οποίος έγινε και , πιθανόν ήταν αυτός Άγιος) που μετέφερε το λείψανο του Αγίου Παταπίου στο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη (του τιμίου Προδρόμου) της Πέτρας<ref>Ο άγιος ''Βάρας'' ήταν συνασκητής με τον όσιο ''Πατάπιο''. Σύμφωνα με το προαναφερθέν χειρόγραφο, ''"Εγκώμιον εις τον όσιον και θεοφόρον Πατέρα ημών Βάραν"'' (''Μαυρογορδάτειος Βιβλιοθήκη'', ό.π., σελ. 42, υποσημ. #3), ''"κατά Συμεώνα τον Μάγιστρον και Μεταφραστήν ο Πατάπιος ετάφη εν τη μονή του Προδρόμου, αναμφιβόλως δε εν τη της Πέτρας καλουμένη"''. Βλ. και ''Βίο οσίου Παταπίου'', '''''PG''''' 116,368: ''"Το δε ασκητικόν αυτού και ιερόν λείψανον...ο ιερός λαμβάνει του Προδρόμου ναός"''.</ref>. Το μοναστήρι αυτό ήταν υπό την προστασία της βασιλικής οικογένειας του Βυζαντίου, των Παλαιολόγων{{πηγή}}, και ιδίως της βασίλισσας Augusta Αυγούστας Ελένης Παλαιολόγου, μητέρας του τελευταίου αυτοκράτορα του Βυζαντίου, Κωνσταντίνου Παλαιολόγου (η οποία αργότερα έγινε η άγια Υπομονή).Ο Άγιος Πατάπιος ενταφιάστηκε στο ναό του [[Ιωάννης ο Πρόδρομος|Ιωάννη ΠροδρόμουΑγία Υπομονή]]στην Κωνσταντινούπολη<ref>''Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας'' (επιμ. Αγαθαγγέλου επισκ. Φαναρίου), τόμ. 5ος - Μάιος, Αποστολική Διακονία, Αθήνα 2006, σελ. 449.</ref>).

Το σκήνωμα του αγίου σύμφωνα με τον [[Συμεών ο μεταφραστής|Συμεών το Μεταφραστή]] μέχρι τον 10ο αιώνα παρέμενε στην πόλη, ενώ κατά τον [[Ανδρέας Κρήτης|Ανδρέα Κρήτης]] ήταν άφθαρτο και είχε τοποθετηθεί σε γυναικείο μοναστήρι<ref>PG 97, 1205-1253</ref>. Μετά την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούςτο 1453, ο ανεψιός της Αγίας Υπομονής, Αγγελής Νοταράς<ref>''"Από τον Αγγελή και τους ανθρώπους του μεταφέρθηκε, κατά την πιθανότερη εκδοχή, και το Ιερό Λείψανο του οσίου Παταπίου από την Κωνσταντινούπολη στην Κορινθία και βρίσκεται στην ομώνυμη μονή στα Γεράνεια όρη"'' (Παπαδόπουλος Γ. Στυλιανός, ''Άγιος Μακάριος Κορίνθου. Ο Γενάρχης του Φιλοκαλισμού'', Ακρίτας, Αθήνα 2000, σελ. 20. Βλ. και: Παπαδόπουλος Γ. Στυλιανός, ''Ο όσιος Πατάπιος'', Αθήνα 1999, σελ. 36-41).</ref>, συγγενής των αυτοκρατόρων Παλαιολόγων, προκειμένου να προστατεύσει τα λείψανα του Αγίου Παταπίου από τους Οθωμανούς το μετέφερε στο βουνό Γεράνια Γεράνεια στη Νότια Ελλάδα, κοντά στην πόλη Θέρμαι (Λουτράκι) (κοντά στην Αθήνα) και όπου έκρυψε το λείψανο σε ένα σπήλαιο.

Το σκήνωμά του τελικώς βρέθηκε έπειτα από αιώνες από ντόπιους κατοίκους του Λουτρακίου το 1904 στο σπήλαιο στο όρος Γεράνεια σε ναΐδριο που έφερε το όνομά του. Όμως κάποιοι επισκέπτες στο σπήλαιο πήραν κομμάτια των λειψάνων του Αγίου ως φυλαχτό, αλλά σε πολλούς από αυτούς ο Άγιος ήρθε στα όνειρά τους και τους ζήτησε να επιστρέψουν τα κομμάτιά του. Στη συνέχεια, ένας ιερέας από το Λουτράκι, ο πατέρας Κωνσταντίνος Σουσάνης, πήρε το λείψανο του Αγίου Παταπίου και το κράτησε διατήρησε στο σπίτι του (φυσικά με την άδεια της εκκλησίας), για να το κρατήσει μακριά από τους βανδάλους<ref> βλ. http://www.globalusers.com/globaluser_gr/agpatapios.htm</ref>. Το 1952 ο Πατέρας Νεκτάριος Μαρμαρινός, ιερέας στον Συνοικισμό της Κορίνθου, ίδρυσε γυναικείο μοναστήρι, την [[Ιερά Μονή Αγίου Παταπίου Λουτρακίου]], στο σπήλαιο που βρέθηκε το σκήνωμα του αγίου, όπου επανατοποθετήθηκε το σκήνωμα του Αγίου σε λάρνακα. Η πρώτη ηγουμένη, το 1952, ήταν η γερόντισσα Συγκλητική, την οποία διαδέχθηκε η γερόντισσα Παταπία η οποία παρέμεινε ηγουμένη του μοναστηριού από το 1963 ως το 1970, οπότε παραιτήθηκε για λόγους υγείας. Σήμερα ηγουμένη είναι η γερόντισσα Ισιδώρα.

Το 1952 ο Πατέρας Νεκτάριος ΜαρμαρινόςΗ μνήμη του Αγίου Παταπίου εορτάζεται στις 8 Δεκεμβρίου (η βασική εορτή της μνήμης του), ιερέας στον Συνοικισμό και επίσης την Τρίτη της Διακαινήσιμου (Τρίτη του Πάσχα) ως ανάμνηση της ημέρας εύρεσης του λειψάνου του. Η τιμία κάρα της Κορίνθου, ίδρυσε γυναικείο [[Αγία Υπομονή| Αγίας Υπομονής]] φυλάσσεται και αυτή στο μοναστήρι στο σπήλαιο που βρέθηκε το σκήνωμα του αγίου, όπου επανατοποθετήθηκε το σκήνωμα του Αγίου στο σπήλαιο, σε λάρνακαΠαταπίου.

Η μνήμη του * ''[[Ιερά Μονή Αγίου Παταπίου μνήμη εορτάζεται στις 8 Δεκεμβρίου. Ο Άγιος έχει βοηθήσει πολλά άτομα με άλλες ασθένειες, οικογενειακά και προσωπικά προβλήματα, στειρότητα και ούτω τω καθεξής. Το μοναστήρι του Αγίου Παταπίου είναι στην Ελλάδα στην λουτρόπολη Λουτράκι, μία ώρα απόσταση από την Αθήνα.Λουτρακίου]]''